“ภูฏาน“ เก็บนักท่องเที่ยวมากกว่าแค่ค่าขยะ เขาเก็บค่าธรรมเนียมเพื่อการพัฒนาความยั่งยืน Sustainable Development (SDF) 200 ดอลลาร์สหรัฐต่อคนต่อคืน (7,562 บาท)
เขาต้องเก็บเพราะว่า แม้ประเทศภูฏานเป็นประเทศที่จะปล่อยคาร์บอนไดออกไซด์แบบติดลบ (ในปี 2564 ภูฏานสามารถกักก๊าซคาร์บอนได้ถึง 9.4 ล้านตัน จากปริมาณการปล่อยก๊าซที่มีประมาณ 3.8 ล้านตัน) ภูฏานก็มีความเสี่ยงต่อผลกระทบทางการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ เช่น ภัยจากธารน้ำแข็งละลาย น้ำท่วม และรูปแบบสภาพอากาศที่คาดเดาไม่ได้ ภูฏานเลยต้องเพิ่มความพยายามในการรักษาสถานะการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์แบบติดลบนี้ นักท่องเที่ยวเลยจำเป็นต้องจ่ายเพื่อช่วยเรื่องนี้ ที่นี่เลยมีปริมาณนักท่องเที่ยวน้อย แต่มีคุณภาพ เพื่อที่จะส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมน้อยที่สุด
เงินค่าธรรมเนียมเพื่อสนับสนุนการพัฒนาที่ยั่งยืน (SDF) จะนำไปใช้ในโครงการต่าง ๆ ที่สนับสนุนการพัฒนาทางด้านเศรษฐกิจ สังคม สิ่งแวดล้อม และวัฒนธรรมของประเทศภูฏาน กระตุ้นภาคการขนส่ง รวมทั้งอีกหลายโครงการที่สำคัญ
มากไปกว่านั้น เพื่อชดเชยการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์จากนักท่องเที่ยว เขาจะนำค่าธรรมเนียมไปปลูกต้นไม้ และยกระดับแรงงานในภาคการท่องเที่ยว ทำความสะอาดและบำรุงรักษาเส้นทาง และลดการพึ่งพาเชื้อเพลิงจากฟอสซิล
ที่มา
