ในสมัยเด็กๆ พ่อของเด็กน้อย ชอบชวนไปจดเลขตู้รถไฟที่บรรทุกปูนมา แล้วก็ไปดึงเบรคลม เพื่อปล่อยลมไม่ให้มันจับกับล้อ เพราะถ้าจับ หัวรถจักรจะทำงานหนัก ซึ่งพอดึงปล่อย จะมีเสียงฟู่ของลมออกมา นำมาซึ่งความสนุกสนาน เด็กน้อยเลยชอบไปกับพ่อเสมอ มีอยู่ครั้งหนึ่ง รถบรรทุกปูนวิ่งออกมาจากโรงปูน พ่อได้ถามเด็กน้อยว่า
พ่อ : ลูกลองฟังเสียง แล้วบอกได้มั้ย ตู้ไหนมีปูน ตู้ไหนไม่มีปูน
เด็กน้อย : ไม่รู้หรอกครับ พ่อ ทุกตู้โดนปิดหมด เราจะมองข้างในเห็นได้อย่างไร
พ่อ : ตู้ที่มีปูนเวลาวิ่งผ่านเสียงจะทึบ หนักแน่น ด้วยว่าข้างในตู้เต็มไปด้วยปูน มีน้ำหนัก ส่วนตู้ที่เปล่าเสียงตู้จะดังกว่า เพราะข้างในว่าง น้ำหนักจะน้อย ลองดูเวลาวิ่งผ่าน ไม้หมอนรถไฟจะยวบไม่เท่ากัน
เด็กน้อย : อ๋อ ขอบคุณครับ พ่อ
พ่อ : คนเรา ลูกจงจำไว้ คนรู้เยอะต้องไม่คุยโม้โอ้อวด คนรู้จริงมักเงียบ แล้วใช้ความรู้ที่มีแก้ปัญหา คนไม่รู้จริง มักชอบอวดโอ้ แต่พอมีปัญหามักเงียบ รอจนปัญหาแก้ค่อยโผล่หน้ามาพูด โตขึ้นมา ลูกต้องสังเกตุให้เยอะ ฟังให้มาก พูดให้น้อย
เด็กน้อย : ครับ พ่อ
คำพูดที่พ่อสอนมักจะดังเสมอ เมื่อเวลาประชุม แล้วมีบางคนชอบพูดแทรก คุยโว ไม่ยอมรับคนอื่น แล้วคนพวกนี้ ดีแต่พูดจริงๆ เวลาทำงาน หายเงียบ แต่จะมาไล่ติหลังงานเสร็จเสมอ ทำให้หลายๆงาน มีปัญหาไม่จบไม่สิ้น
---------------------------------------------------------
ปล. น้ำนิ่งไหลลึก เป็นคำพังเพย เปรียบเทียบ คนที่มีความรู้ แล้วไม่พูดมากครับ วันนี้ คุณได้ทำตัวเป็นน้ำนิ่งหรือยัง?
