ความคาดหวังของพ่อแม่และความฝันของลูก - หมอเอิ้น พิยะดา

“เด็กไม่ได้เป็นแค่ผู้ใหญ่ตัวเล็กที่คิดได้มีประสิทธิภาพน้อยกว่า พวกเค้ามีวิธีคิดที่แตกต่างไปจากผู้ใหญ่”

จากคำกล่าวของ ณอง เปียเจท์ (ผู้บุกเบิกความรู้จิตวิทยาพัฒนาการ)

เปียร์เจท์ใช้เวลา 10 ปี ในการติดตามพฤติกรรมและการใช้ภาษาของเด็กแล้วทำการวิเคราะห์อย่างละเอียด

เค้าพบว่า การที่เด็กกับผู้ใหญ่มีปัญหาเรื่องการสื่อสาร ไม่ได้เกิดจากการที่เด็กยังไม่เติบโตหรือมีพัฒนาการทางด้านจิตใจที่ต่ำกว่าผู้ใหญ่ แต่สาเหตุมาจากการที่เด็กและผู้ใหญ่มีพื้นฐานของความคิดที่แตกต่างกันตั้งแต่แรก เหมือนรถที่วิ่งคนละเลน

ถ้ามองในยุคปัจจุบันที่ความรู้ทางด้านสมองเจริญก้าวหน้า

ข้อมูลในสมองของเด็กอาจมีไม่มากเมื่อเทียบกับผู้ใหญ่ แต่ข้อมูลที่มีมักอัพเดทกว่า

ส่วนผู้ใหญ่มีข้อมูลมากกว่าเด็กแต่อาจไม่อัพเดทเท่า

ความแตกต่างนี้จึงเกิดช่องว่างของการสื่อสาร จนกระทั่งก่อเป็นปัญหาบดบังความรักที่มีให้กันและกันได้

เห็นได้ชัดจากการได้รับเคสเด็กหรือวัยรุ่นที่เข้ามาปรึกษา

ซึ่งส่วนมากไม่ได้มาเพราะเป็นโรค แต่มาเพราะความไม่เข้าใจกันระหว่าง พ่อ แม่ และลูก

ปัญหาที่ชัดเจนในตัวคุณพ่อคุณแม่คือความคาดหวัง

ปัญหาที่ชัดเจนในตัวลูกคือการอยากเป็นตัวของตัวเอง (โดยเฉพาะวัยรุ่น)

คุณพ่อ คุณแม่ คาดหวังเพราะอะไร? เชื่อว่าทุกคนคงตอบเป็นเสียงเดียวว่า เพราะความรัก เพราะความห่วง

คำถามที่น่าสนใจกว่าคือ เพราะอะไรลูกถึงสัมผัสไม่ได้ถึงความรักและความห่วงใยนั้น?

ขอยกตัวอย่างคุณแม่ท่านหนึ่ง ได้พาลูกชายมาพบเอิ้นด้วยเหตุว่า ลูกเก็บตัวในห้อง เล่นเกมมากและถามไม่ตอบ

เอิ้นจึงแยกสัมภาษณ์ ลูกชายให้ความร่วมมือกับเอิ้นเป็นอย่างดี ตอบคำถามได้ชัดเจนว่า ที่อยู่ในห้องและไม่สนใจใครเพราะคิดว่าตัวเองไม่ได้มีความหมายอะไรกับคนในบ้าน แต่เค้ายังมีความสุขกับการเล่นเกมและฝันว่าวันนึงตัวเองจะเป็นโปรมแกมเมอร์ ที่สำคัญคือลูกชายคิดว่าแม่ไม่รัก เพราะแม่เอาแต่บ่นจนตัวเองรู้สึกทำอะไรก็ผิดไปหมด

เอิ้นเลยถามว่า แม่ต้องทำยังไงเราถึงจะแน่ในว่าแม่รัก?

ลูกชายตอบว่า อยากได้ยินคำว่ารักจากแม่บ้าง ( ภาษารักของลูกชายคือคำพูด)

ในขณะที่สัมภาษณ์แม่ แม่ทุกข์ใจเพราะอยากจะเข้าใจความรู้สึกของลูกชาย

คุณแม่เคยแสดงความรักกับลูกมั้ยคะ? เคยคะ คุณแม่แสดงออกอย่างไรคะ? คำตอบของเเม่คือ เรียกทานข้าว สั่งสอนเพื่อให้เค้าเป็นคนดี และดูแลทำทุกอย่างให้ (ภาษารักของแม่คือการทำบางสิ่งบางอย่างให้)

แม่ได้วิธีแสดงออกความรักนี้มาจากไหน? แม่ตอบด้วยเสียงสั่นเครือว่า แม่เป็นเด็กกำพร้าไม่มีใครดูแลและช่วยเหลือตัวเองมาตลอดไม่มีใครคอยสอน จึงคิดว่าการดูแลสั่งสอนอย่างใกล้ชิดคือการแสดงความรัก

คำถามของเราทุกคนคือใครผิด?

ในกรณีนี้หรือกรณีไหนก็คงไม่มีใครผิด เพราะถ้าพ่อแม่รู้ว่าต้องพูด ต้องปฏิบัติต่อลูกอย่างไร ลูกถึงจะโตมาเป็นคนดี คนเก่ง มีความสุขและประสบความสำเร็จก็คงทำ เพราะถ้ารู้ว่าควรปฏิบัติอย่างไรแล้วยังเลี้ยงดูแบบผิดๆก็เหมือนเลี้ยงโจรมาไว้ปล้นบ้านตัวเอง

ในขณะที่ลูกเอง ถ้าค้นพบตัวเองว่าอยากมีชีวิตอย่างไร มีความรับผิดชอบต่อตัวเอง มีความพยายามที่จะทำตามความฝัน

ปฏิบัติตัวเองให้น่าไว้วางใจและรู้จักสื่อสาร การควบคุมและความคาดหวังของพ่อแม่ก็จะเบาบางลง

ความคาดหวังของพ่อแม่กับความฝันของลูก ในบางครอบครัวก็เหมือนรถที่วิ่งกันคนละเลน ไม่มีวันที่จะวิ่งซ้อนทับกันได้

แต่สามารถวิ่งคู่ขนานกันไปได้จนถึงปลายทาง ด้วยความรักและความเข้าใจที่ผ่านการสื่อสารที่ดี

หมอเอิ้น พิยะดา

Unlocking Happiness

จิตแพทย์/นักแต่งเพลง/วิทยาการ/นักออกแบบการเรียนรู้

Page FB ดีต่อใจ โดย หมอเอิ้น พิยะดา : https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10156783544953550&id=306538978549

----------------------------------------------------------------------------

Youtube : https://www.youtube.com/channel/UCUkLOuK0DwOyIsb6ho8G_ew

----------------------------------------------------------------------------

IG : https://www.instagram.com/earnpiyada/

----------------------------------------------------------------------------

Website : http://www.earnpiyada.com/