ข้อมูลเบื้องต้น
ทรูอัลฟ่า x โอเมก้า
ภูรีคบกับคณาธิปมานานหลายปี อัลฟ่าของเขาเป็นคนน่าสงสารที่ไม่ค่อยได้ใช้ชีวิตเหมือนกับคนอื่นสักเท่าไหร่ ผู้คนมากมายต่างคิดว่าเขาเป็นเพียงของเล่น เป็นเพียงคนชั่วคราวที่อีกฝ่ายจะสลัดทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้ เป็นเพียงโอเมก้าธรรมดา ๆ ที่ไม่ได้พิเศษมากกว่าใคร แต่ภูรีกลับรู้ดีว่าตัวเองยืนอยู่ในจุดไหน
จุดที่เขายืนคือจุดที่คณาธิปจะไม่ยอมให้ใครมาแตะต้อง ดังนั้นอย่ามาหาว่าคนของเขาเป็นอัลฟ่านิสัยไม่ดีที่ชอบหลอกลวงคนอื่นนะ คุณครามน่ะ ดีมาก ๆ เข้าใจไหม!
///////////////////
“เราท้อง”
“…แน่ใจได้ยังไงว่าลูกฉัน” ริมฝีปากบางของคนพูดเม้มแน่นทันทีที่พูดประโยคนี้จบ ดวงตาคมเบิกกว้างมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้บึ้งตึงอย่างถึงที่สุด
“…ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนั่นแหละ เลยมาบอกคุณครามว่าท้องเฉย ๆ ไม่ได้บอกว่าคุณครามเป็นพ่อไง”
คำบอกเล่าด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งของคนที่นาน ๆ ทีจะใส่อารมณ์สวนกลับมา ทำให้คนพูดไม่คิดนิ่งค้างจนเหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่าง
“!!!”
โอเมก้าหนุ่มมีความสุขเล็กน้อยกับท่าทางที่ได้เห็น ก่อนจะพยายามสงบใจตัวเองเงียบ ๆ ไม่เอาอารมณ์หงุดหงิดไปลงกับคนที่นั่งตาแดงก่ำอยู่เบื้องหน้า ถ้าเกิดร้องไห้ขึ้นมาจริง ๆ คนที่ซวยเห็นทีจะมีแต่ตัวเขาเอง
⚠️ Warning ⚠️
ABO หรือ OMEGAVERSE เป็นเซตติ้งพิเศษที่ถูกสร้างขึ้นมาจากจินตนาการ ไม่สามารถนำตรรกะหรือหลักการใช้ชีวิตในโลกของความเป็นจริงมากำหนดได้ ผู้ชายบางกลุ่มในเรื่องที่ถูกเรียกว่า ‘โอเมก้า’ จะสามารถตั้งครรภ์ได้ ถ้าใครไม่ชอบอ่านนิยายแนวนี้สามารถผ่านได้เลยนะคะ นักเขียนไม่ได้ต้องการชักนำหรือบิดเบือนความเป็นจริงแต่อย่างใด เพราะมันไม่ใช่เรื่องจริง มันเป็นแค่เรื่องแต่ง เป็นแค่นิยายเท่านั้น
นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนทั้งหมด บุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงเรื่องสมมติ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
เนื้อเรื่องอาจมีความไม่สมเหตุสมผลเพราะมันเป็นโลกสมมติ ดังนั้นตรรกะหรือความคิดบางอย่างในชีวิตจริงไม่สามารถนำมาใช้ได้กับนิยายเรื่องนี้นะคะ เตือนแล้วน้า~ อ่านแบบไม่คิดอะไรเลยจะดีที่สุด เพื่ออรรถรสในการอ่าน เน้นความสัมพันธ์ของตัวละครเป็นหลัก ปัจจัยอื่น ๆ อาจจะไม่ได้ลงลึก ถ้าผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายฟีลกู๊ด ไม่ได้มีปมหรือเนื้อหาที่มันหนักหน่วงลับสมองแต่อย่างใด ออกแนวเรื่อย ๆ ไม่หวือหวา เป็นความรักที่ผ่านความเข้าใจมานานหลายปี มีเล่าสลับอดีตกับปัจจุบันในตอนช่วงแรกพระนายแสนจะน่ารัก และมีเจ้าจิ๋วมาเรียกสีสันในตอนท้าย ๆ เหมาะสำหรับนักอ่านที่ชอบแนวนี้นะคะ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเซตติ้งโอเมก้าเวิร์สเรื่องแรกของเรา ฝากเอ็นดูกันด้วยน้า~~
มีอีบุ๊กในเมพแล้วนะคะ โปร 10 วัน 175 บาท ถึงวันที่ 25 มี.ค.67
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTAxODA2NiI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI5MDE4MyI7fQ
นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ของนักเขียนนามปากกา My feline / Lazy feline แต่เพียงผู้เดียว ไม่อนุญาตให้เลียนแบบ แก้ไข หรือดัดแปลงนะคะ!
ฝากติดตามเพจ และทวิตเตอร์ (ที่ตอนนี้เป็น X)
Facebook :
https://www.facebook.com/profile.php?id=100089273931293&mibextid=LQQJ4d
Twitter (X) :
https://twitter.com/lazyfeline00
แนะนำเซตติ้งของนิยายเรื่องนี้
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแนวโอเมก้าเวิร์สที่ผู้ชายบางกลุ่มสามารถตั้งครรภ์ได้เป็นปกติ และมีสิ่งที่เรียกว่าฟีโรโมนเป็นปัจจัยในการดำเนิดเรื่องอย่างหนึ่ง ทุกคนรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องที่สามารถเกิดขึ้นจริงในโลกของเรา เซตติ้งในเรื่องเป็นแนวปัจจุบันเหมือนโลกของเราในตอนนี้ทุกอย่าง อาหาร ภาษาหรืออะไรก็เหมือนกัน แต่ทางนักเขียนจะไม่ได้ระบุชื่อประเทศลงไปในเรื่องนะคะ เพราะมันเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมาแถมยังเป็นโอเมก้าเวิร์ส กลัวว่าอาจจะทำอะไรผิดไป เลยขอกันไว้ก่อน คิดซะว่ามันเป็นโลกคู่ขนานของเราในตอนนี้ก็ได้ค่ะจะได้เข้าใจตรงกันเนอะ
เซตติ้งโอเมก้าเวิร์สในเรื่องอาจจะเหมือนหรือไม่เหมือนกับที่เคยอ่านมานะคะ เพราะมันไม่ได้มีการจำกัดที่ชัดเจนว่าอะไรต้องเป็นอะไร เราเลยแต่งตามจินตนาการของตัวเอง ให้นักอ่านยึดเอาตามที่เราแต่งนะคะ อันนี้จะเป็นเซตติ้งของเรื่องนี้เท่านั้น เรื่องอื่น ๆ ก็จะเป็นอีกแบบ ไม่มีใครผิดใครถูกทั้งนั้น เพราะมันไม่ใช่ความจริง ทุกคนล้วนแต่จินตนาการมันขึ้นมาเหมือน ๆ กัน
เพศรองที่อยู่บนจุดสูงสุดของเรื่องนี้จะเป็น ‘ทรูอัลฟ่า’ หรือ ‘อัลฟ่าแท้’ นะคะ ไม่มีสูงกว่านั้นอีกแล้ว (นอกจากเมีย…)
/////////////////////
อัลฟ่าเพศชายท้องไม่ได้
อัลฟ่าเพศหญิงท้องได้ แค่บางคน (มีอธิบายในเนื้อเรื่อง)
เบต้าเพศชายท้องไม่ได้
เบต้าเพศหญิงท้องได้
โอเมก้าเพศชายท้องได้
โอเมก้าเพศหญิงท้องได้
การผูกพันธะต้องกัดที่หลังคอและน็อตพร้อมกันเท่านั้นถึงจะเรียกว่าพันธะสมบูรณ์ ถ้าทำแค่อย่างใดอย่างหนึ่งจะถือเป็นพันธะชั่วคราว สักพักก็จะหายไป
**แนะนำแบบคร่าว ๆ เท่านี้ก่อนนะคะ ที่เหลือมีอธิบายอยู่ในเนื้อเรื่องค้าบบบ
บทนำ คุณครามไม่ได้ร้าย
‘ภูรี’ ผงกศีรษะขอบคุณคนคุ้นเคยที่พาขึ้นมาส่งถึงหน้าห้องทำงานผู้บริหารชั้นบนสุดอย่างอ่อนโยน มือบางขาวผ่องดันประตูบานใหญ่เข้าไปข้างในช้า ๆ สิ่งแรกที่สัมผัสได้คือกลิ่นกาแฟเข้มข้นที่ลอยวนอยู่รอบห้องคล้ายกับอยากจะให้ทุกคนรู้ว่าที่นี่คืออาณาเขตของผู้ใด
“มาทำไม” คำถามห้วน ๆ ดังออกมาจากปากของชายหนุ่มตัวโตเจ้าของห้อง โดยที่คนพูดไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองกันสักนิด
ผู้มาเยือนหรี่ตาเล็กน้อยคล้ายกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ช่วงนี้ดูเหมือนใครบางคนจะค่อนข้างมีอารมณ์ฉุนเฉียวมากกว่าปกติ เขาทำอะไรไม่ถูกใจนิดหน่อยก็แสดงอาการโกรธออกมาอย่างไร้เหตุผล
ใบหน้าบึ้งตึง ตาขวาง พูดจาน่าตี นี่จะเป็นนิสัยเสีย ๆ ของ ‘คนรัก’ เวลางอนที่เขาชินนานแล้ว
คราแรกภูรีคิดว่าเจ้าของฟีโรโมนกลิ่นกาแฟคนนี้คงหาเรื่องอยากถูกง้อแบบที่เจ้าตัวมักจะทำเสมอเวลาที่รู้สึกถูกละเลย แต่คราวนี้ดูแล้วน่าจะมีอาการผิดปกติทางฟีโรโมนร่วมด้วย อาการผิดปกติที่ทำให้อีกฝ่ายอารมณ์ไม่ค่อยคงที่ จากเป็นคนที่อารมณ์ร้อนอยู่แล้วเลยเหมือนยิ่งไปกันใหญ่
“คุณครามไม่รับโทรศัพท์ เราเลยมาดูสักหน่อย”
“หึ! นึกว่าจะดีใจซะอีกที่ไม่ต้องคุยกับฉัน” ‘คณาธิป’ แค่นเสียงออกมาอย่างเย็นชา ดวงตาคมลุ่มลึกดุดันเงยขึ้นมอง ‘โอเมก้า’ ตัวน้อยที่ยืนอยู่ไม่ไกล
“เราจะดีใจได้ยังไงล่ะ เราอยากคุยกับคุณครามตลอดนั่นแหละ” ภูรีก้าวเดินไปข้างหน้าอีกสามก้าวก่อนจะหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่ กลิ่นกาแฟที่โอบล้อมอยู่รอบตัวทำให้ชายหนุ่มที่มีอาการพะอืดพะอมมาตั้งแต่เช้ารู้สึกดีขึ้น
“เหอะ!” ต่อให้คำพูดที่ได้ยินจะทำให้อารมณ์ดีขึ้นไม่น้อย แต่ ‘อัลฟ่าแท้’ เจ้าของห้องก็ยังไม่วายแค่นเสียงไม่พอใจออกมา
“เราท้อง” คนท้องไม่คิดจะอ้อมค้อมสักนิด พูดโพล่งออกไปไม่ให้ใครได้ตั้งตัว
ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกไป ภูรีรับรู้ได้ถึงอาการแข็งทื่อของคนที่นั่งอยู่เบื้องหน้า คนที่เป็นเจ้าของกลิ่นกาแฟเข้มข้นที่ตอนนี้ยิ่งทวีคูณความเข้มเข้าไปอีกเวลาที่เจ้าตัวตกใจสุดขีด
“…แน่ใจได้ยังไงว่าลูกฉัน” ริมฝีปากบางของคนพูดเม้มแน่นทันทีที่พูดประโยคนี้จบ ดวงตาคมเบิกกว้างมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้บึ้งตึงอย่างถึงที่สุด ร่างกายสูงใหญ่ของอัลฟ่าแท้ที่อยู่บนจุดสูงสุดค่อย ๆ หลั่งเหงื่อเย็นเฉียบออกมา
ภูรีอยากจะปล่อยหมัดเข้าไปกระแทกใบหน้าหล่อเหลาของอีกฝ่ายแรง ๆ สักหลายที ความจริงเขาเองก็ชินแล้วกับอาการพูดไม่ค่อยคิดเวลาที่ยังงอนกันอยู่ของคนตรงหน้า ปกติก็ไม่ได้ใส่ใจ แต่วันนี้กลับรู้สึกหงุดหงิดจนไม่อาจรักษารอยยิ้มไว้ได้อีก คงเป็นเพราะฮอร์โมนของคนท้องแน่ ๆ ที่ทำให้ความอดทนของเขาต่ำลงจนน่าใจหายแบบนี้
“…ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนั่นแหละ เลยมาบอกคุณครามว่าท้องเฉย ๆ ไม่ได้บอกว่าคุณครามเป็นพ่อไง”
คำบอกเล่าด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งของคนที่นาน ๆ ทีจะใส่อารมณ์สวนกลับมา ทำให้คนพูดไม่คิดนิ่งค้างจนเหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่าง
“!!!”
โอเมก้าหนุ่มมีความสุขเล็กน้อยกับท่าทางที่ได้เห็น ก่อนจะพยายามสงบใจตัวเองเงียบ ๆ ไม่เอาอารมณ์หงุดหงิดไปลงกับคนที่นั่งตาแดงก่ำอยู่เบื้องหน้า ถ้าเกิดร้องไห้ขึ้นมาจริง ๆ คนที่ซวยเห็นทีจะมีแต่ตัวเขาเอง
“เฮ้อ”
“ภีม! จะไปไหน!” คณาธิปลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ทันทีที่เห็นคนตัวเล็กหันหลังทำท่าจะเดินจากไป ขายาวก้าวไปข้างหน้าเพียงไม่กี่ก้าวก็สามารถเข้าประชิดตัวคนรักได้ในทันที
“ไปโรงพยาบาล ท้องก็ต้องไปฝากครรภ์ คุณครามจะไปด้วยกันไหม?” ภูรีหันไปมองคนตัวใหญ่ข้างหลังเล็กน้อยด้วยใบหน้านิ่ง ๆ
“…อืม ไปสิ” คนปากเสียถอนหายใจออกมา ถ้าภูรีพูดแบบนี้แสดงว่าไม่ได้ถือสากับการพูดไม่คิดของเขา ส่วนตัวเองในฐานะอัลฟ่าแท้ผู้ยิ่งใหญ่ก็จะไม่ถือสากับคำพูดบ้า ๆ เมื่อกี้ของอีกฝ่ายเหมือนกัน ยังไงเขาก็เป็นอัลฟ่า จะมัวแต่ไปถือสาหาความกับโอเมก้าไม่ได้ มันไม่เหมาะสม
เพราะเหตุนี้ตอนที่ทั้งสองคนลงมาจากชั้นบนสุด พนักงานที่อยู่รอบ ๆ จึงได้เห็นท่านประธานหนุ่มของตัวเองเดินเคียงคู่มากับคนคนหนึ่งด้วยท่าทางระมัดระวังมากกว่าปกติ ดวงตาคมคู่นั้นไม่ได้ละออกจากคนข้างกายเลยแม้แต่วินาทีเดียว ไม่รู้ว่ากลัวอีกฝ่ายจะจู่โจมหรือกลัวว่าอีกฝ่ายจะเดินสะดุดอากาศล้มลงไปกันแน่
ภูรีเหลือบมองพนักงานที่ก้มหน้าก้มตาทำเหมือนไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งสิ้นอย่างอ่อนใจ ไม่ว่าจะเพราะตำแหน่ง เพราะเพศรองหรือเพราะฟีโรโมนกดข่มเข้มข้นที่คนข้างกายปล่อยออกมากันแน่ จึงทำให้ไม่มีใครหาเรื่องใส่ตัวโดยการสอดรู้สอดเห็นเรื่องของเจ้านาย
สำหรับคนอื่นคุณครามคงเป็นเหมือนตัวร้ายกาจที่แสนดุดันเข้มงวด คนที่ห้ามล้ำเส้นและห้ามมีเรื่องด้วยอย่างเด็ดขาดถ้ายังอยากใช้ชีวิตดี ๆ แต่สำหรับเขา คนคนนี้ไม่ได้ร้ายกาจเลยสักนิด อาจจะแปลก ๆ ไปบ้าง น่าตีไปหน่อย แต่คุณครามน่ะ ไม่ได้ร้ายจริง ๆ นะ
เชื่อเขาเถอะ!
สวัสดีค่ะทุกคนนนน เรามาแล้ววว รอบนี้พิเศษกว่าใครพวกเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เราแต่งเซตติ้ง Omegaverse ที่มีเด็กน้อยแสนน่ารัก มาช่วยกันเลี้ยงหลานตั้งแต่อยู่ในท้องกันนะคะ เลี้ยงทั้งหลาน ทั้งลูกเขย ทั้งลูกชาย เลี้ยงกันให้หมด55555555
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายฟีลกู๊ดเหมือนเดิม พระเอกธงเขียวนะคะ…ใช่แหละ ไอ้ที่ร้าย ๆ กับคนอื่นไม่นับแล้วกัน เพราะเขาดีกับนายเอกมากจริง ๆ อย่างนี้จะเอาอะไรมาโบ้ปากเสียได้ 30 วิ เมียดึงหน้าหน่อยเดียวพ่อเหงื่อแตกเต็มหลัง เอ้อออ กลัวเมียเจริญทุกคน
ช่วงแรก ๆ จะมีการเล่าไปถึงอดีตบ้างนะคะ ว่าเขามาคบกันได้ยังไง บลา ๆ แต่จะเป็นตอน ๆ ไปเลย ไม่งงแน่นอนนนนน
เรื่องนี้มีอีบุ๊กแล้วนะคะราคาโปร 175 บาทถึงวันที่ 25 มี.ค.67
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTAxODA2NiI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI5MDE4MyI7fQ
ใครมี X ไปเล่นแท็ก #คุณครามไม่ได้ร้าย ได้นะคะ เหงาาาาาา
ฝากติดตามกันด้วยน้าาาา กดใจ เพิ่มเข้าชั้น คอมเมนต์ เพื่อเป็นกำลังใจให้เราทีนะคะ กอดดดดด
ตอนที่ 1 ทรูอัลฟ่าตระกูลดัง
ภูรีเป็นเพียงโอเมก้าเพศชายธรรมดา ๆ คนหนึ่งในโลกที่แบ่งชนชั้นทางสังคมตามเพศรองที่มีติดตัวมาตั้งแต่ถือกำเนิด โชคดีที่เขาเกิดมาตอนที่โลกนับได้ว่ามีอารยะมากแล้ว ไม่ใช่สมัยหลายร้อยปีก่อนที่กดขี่ข่มเหงกันจนเป็นเรื่องปกติ ไม่สนใจความเป็นมนุษย์
แน่นอนว่าเพศรองที่ได้รับความสำคัญและอยู่เหนือกว่าผู้อื่นทั้งตอนนี้และในอดีตย่อมต้องเป็นอัลฟ่าอย่างไม่ต้องสงสัย ไม่ว่าจะชายหรือหญิงก็จะได้รับอภิสิทธิ์มากกว่าเพศรองอื่นเสมอ อาจเพราะด้วยรูปลักษณ์ที่งดงามแข็งแรงตามแบบฉบับของคนที่เกิดมาเพื่อเป็นผู้นำ เรี่ยวแรงที่ทรงพลัง มันสมองที่เฉลียวฉลาดและฟีโรโมนแข็งแกร่งที่ทำให้เพศรองอื่นยอมศิโรราบอย่างไร้ทางสู้ เลยทำให้พวกเขาชิงความเป็นผู้นำไปได้ตั้งแต่สมัยบรรพกาล
ต่อมาก็คือเบต้า กลุ่มคนที่มีเพศรองนี้คือคนที่ปกติที่สุดในสายตาของภูรี แบ่งเป็นชายและหญิงเหมือนเพศรองอื่น แต่คนกลุ่มนี้จะไม่มีฟีโรโมนและจะไม่รับรู้ถึงฟีโรโมนของอัลฟ่าและโอเมก้าเช่นกัน นอกเสียจากว่าฟีโรโมนนั้นมันจะรุนแรงจนทำให้พวกเขารับรู้ เป็นกลุ่มคนธรรมดาที่เหมือนมนุษย์ยุคก่อนมากที่สุด ยุคที่มีแค่เพศชายกับเพศหญิง ไม่มีอัลฟ่าและไม่มีโอเมก้า
เบต้าสามารถใช้ชีวิตของตัวเองได้โดยไม่มีปัจจัยทั้งภายนอกและภายในเข้ามาก่อกวน เป็นเพศรองที่น่าอิจฉาที่สุด แต่ก็มีเบต้าไม่น้อยที่รู้สึกด้อยค่าตัวเองเพราะรู้สึกเหมือนว่าตัวตนของพวกเขาไม่มีบทบาทอะไรเลยในโลกของฟีโรโมนที่แสนวิเศษนี้ เหมือนเป็นแค่ตัวประกอบทั่วไปไม่ได้สลักสำคัญอะไร
สุดท้ายก็คงเป็นโอเมก้า เพศรองของเขาเองที่ในอดีตนั้นถูกกดขี่มากที่สุดจนมีจำนวนน้อยลงจนแทบจะสูญพันธุ์ โชคดีที่ช่วงหลายร้อยปีหลังมานี้ผู้คนตระหนักได้ถึงปัญหาเลยออกกฎหมายคุ้มครองโอเมก้ามากขึ้น จึงทำให้ยังคงรักษาเชื้อสายมาได้จนถึงปัจจุบัน
กลุ่มคนที่มีเพศรองนี้ต่อให้จะเป็นเพศชายก็สามารถตั้งครรภ์ได้เหมือนเพศหญิง กลไกร่างกายที่พิเศษนี้นับเป็นเอกลักษณ์ ฟีโรโมนของโอเมก้าจะไม่เหมือนของอัลฟ่าที่ดุดันและกดข่ม แต่จะอ่อนหวาน ยั่วยวนและทำให้เกิดอารมณ์ทางเพศได้ง่าย แถมยังมีช่วงเวลา ‘ฮีท’ ที่ฟีโรโมนจะหอมหวานและล่อลวงมากกว่าปกติ เพราะเหตุนี้สมัยก่อนโอเมก้าจึงถูกใช้เป็นเครื่องมือระบายความใคร่ของเพศรองอื่นจนแทบไม่มีชิ้นดี
ปัจจุบันถึงแม้จะไม่ได้เลวร้ายเท่ากับสมัยก่อนแล้ว แต่ก็ยังมีผู้คนอีกมากที่ดูแคลนและไม่ชอบโอเมก้าด้วยหลาย ๆ เหตุผล โชคดีที่กฎหมายคุ้มครองนั้นร้ายแรงมากพอที่จะทำให้ผู้คนหวาดกลัวจนไม่กล้าทำอะไรแย่ ๆ เหมือนในอดีต ถึงจะไม่สามารถคุ้มครองได้ทั้งหมด แต่ก็ดีกว่าไม่มีเลย
สัดส่วนเพศรองในโลกตอนนี้แน่นอนว่าที่มากที่สุดย่อมเป็นเบต้า รองลงมาก็อัลฟ่า และปิดท้ายที่โอเมก้า ซึ่งจำนวนของอัลฟ่ากับโอเมก้าจะห่างกันประมาณสิบถึงสิบห้าเปอร์เซ็นต์เท่านั้น แล้วแต่สถิติการถือกำเนิดในแต่ละปี
แต่ที่นับได้ว่าพิเศษมากกว่าใครทั้งหมด ย่อมต้องเป็นคนที่กำลังนั่งอ่านเอกสารการฝากครรภ์และข้อมูลต่าง ๆ อยู่บนเบาะหลังรถข้าง ๆ กันนี่ต่างหาก อัลฟ่าที่แต่เดิมก็ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร แต่คณาธิปกลับอยู่สูงกว่านั้นขึ้นไปอีกเพราะชายหนุ่มนับเป็นอัลฟ่าแท้ที่หาได้ยากในตอนนี้
‘อัลฟ่าแท้’ หรือ ‘ทรูอัลฟ่า’ ความจริงก็ไม่ได้แตกต่างจากอัลฟ่าทั่วไปมากเท่าไหร่ เพียงแต่พวกเขาจะมีระดับฟีโรโมนที่สูงกว่าอัลฟ่าทั่วไปหลายเท่า อธิบายให้เข้าใจง่าย ๆ ก็คือถ้าเอาอัลฟ่าแท้กับอัลฟ่ามาปล่อยฟีโรโมนกดข่มแข่งกัน อัลฟ่าแท้ก็จะเป็นฝ่ายได้รับชัยชนะ นับเป็นความได้เปรียบอย่างหนึ่ง
เหนือจ่าฝูงยังมีราชา นี่คือคำนิยามของทรูอัลฟ่าที่ชัดเจนที่สุด
“เกือบเจ็ดสัปดาห์แล้ว” เสียงพึมพำนุ่มลึกของคนที่อยู่ข้างกายทำให้ภูรีหลุดออกจากความคิดในที่สุด
“อื้อ เป็นเพราะไม่ได้ฮีททุกเดือนแบบเมื่อก่อนเลยไม่ได้สังเกต ยังไม่ค่อยเห็นอะไรเลยเนอะ เป็นแค่ก้อนจิ๋ว ๆ เอง” ร่างกายเล็กบางขยับเข้าไปจนชิดกับต้นแขนแข็งแรงของทรูอัลฟ่า ดวงตากลมโตจ้องมองรูปอัลตราซาวนด์ด้วยรอยยิ้ม
“อืม จิ๋วมาก นั่งดี ๆ ไท ขับช้าหน่อย” คณาธิปโอบเอวของโอเมก้าที่พิงอยู่ข้างกายก่อนจะเอ่ยบอกคนขับรถของตัวเอง
“ครับคุณคราม แต่เราจะไปไหนกันครับ กลับบริษัท ไปร้านคุณภีมหรือว่ากลับบ้าน”
“…ไป สำนักงานครัวเรือน”
“?” ภูรีเงยหน้าขึ้นมองคนพูดอย่างมึนงง ทำไมทางที่จะไปถึงไม่อยู่ในตัวเลือกสักข้อแบบนี้ล่ะ
“เธอคงไม่คิดว่าฉันจะให้ลูกของตัวเองเกิดมาพร้อมกับสถานะลูกนอกสมรสหรอกใช่ไหม” ดวงตาคมเข้มหรี่ลงอย่างร้ายกาจเหมือนไม่ยอมรับความเห็นต่างใด ๆ ทั้งสิ้น แต่ใครจะรู้ว่าภายในอกข้างซ้ายกลับไม่ได้นิ่งสงบอย่างที่ภายนอกแสดงออก มันกลับเต็มไปด้วยอาการประหม่า ร้อนรนและไม่มั่นใจต่าง ๆ นานา
“…อ๋อ แล้ว ทางบ้านคุณครามล่ะ” ภูรีไม่เปิดโปงคนที่อาศัยช่วงชุลมุน? ทำเรื่องที่เจ้าตัวอยากจะทำมานานแล้ว แต่เลือกที่จะถามถึงกลุ่มคนที่น่ากังวลเหล่านั้นแทน
“ไม่ต้องสนใจ ฉันโตมากพอที่พวกเขาจะไม่สามารถควบคุมหรือทำอะไรฉันได้อีกแล้ว เธอไม่เชื่อว่าฉันจะปกป้องเธอกับลูกได้เหรอภีม?” คณาธิปมองใบหน้าของคนที่อยู่ข้างกายเขามาเกือบสิบปีนิ่ง ๆ คนที่ไม่เคยเรียกร้องอะไรจากความสัมพันธ์นี้ คนที่แต่ไหนแต่ไรก็อยู่ในที่ของตัวเองอย่างว่าง่ายมาตลอด
“ไม่ใช่ ภีมแค่ไม่อยากให้พวกเขามายุ่งกับเราก็แค่นั้นเอง คุณครามต้องปกป้องภีมกับลูกได้อยู่แล้วสิ คุณครามเก่งจะตายไป~” ถ้าการพูดเอาใจอัลฟ่าของตัวเองเป็นกีฬา ภูรีมั่นใจเลยว่าไม่มีใครจะเก่งไปมากกว่าเขาอีกแล้ว เหรียญทองทั้งหมดคงคล้องอยู่ที่ลำคอของเขาจนไม่มีที่ว่างอย่างแน่นอน!
“หึ! งั้นก็ไม่ต้องคิดมาก เรื่องแค่นี้ฉันจะจัดการเอง” อัลฟ่าแท้เชิดหน้าขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง ฝ่ามือใหญ่ที่วางแหมะอยู่บนหน้าท้องแบนราบลูบไล้ไปมาแผ่วเบาเหมือนกำลังปลอบทั้งลูกทั้งแม่ให้สบายใจ
ฟีโรโมนอ่อนโยนปลอบประโลมลอยวนอยู่รอบตัวทำให้ภูรีอดไม่ได้ที่จะทิ้งลำตัวพิงเข้ากับแผ่นอกของเจ้าของกลิ่นทั้งตัวอย่างสบายอกสบายใจ คนที่เป็นทั้งคนรัก เป็นทั้งพ่อของลูกและเป็นเจ้าของ ‘พันธะ’ ที่หลังคอของเขา
คณาธิปจูบลงกลางกลุ่มผมนุ่มของคนตัวเล็กในอ้อมแขน ดวงตาคมกล้าที่มักจะดุดันและมีอำนาจเด็ดขาดอยู่เสมอแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนและยินดีอย่างถึงที่สุด ท่าทางนุ่มนวลที่ไม่เคยมีใครได้เห็นมาก่อนต่อให้จะเป็นบิดาหรือมารดาแท้ ๆ ก็ตาม แต่โอเมก้าที่ดูไม่มีพิษมีภัย ไร้ซึ่งพละกำลังและอำนาจกลับสามารถครอบครองมันได้ทั้งหมดอย่างที่ใครก็ทำไม่ได้
‘ไท’ ที่เป็นทั้งคนขับรถ เลขาส่วนตัว คนใช้และอื่น ๆ แล้วแต่จะถูกเรียกใช้แอบมองเจ้านายผ่านกระจกมองหลังเล็กน้อย ก่อนจะรีบดึงสายตาหันกลับมาตั้งใจขับรถอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากกลั้นยิ้มจนปวดแก้มไปหมดต่อให้จะเพิ่งโดนถลึงตาใส่มาหมาด ๆ ก็ตาม เบต้าหนุ่มที่กำลังทำหน้าที่คนขับรถรู้สึกดีใจไปกับเจ้านายที่เขาดูแลมาตั้งแต่เด็กจากก้นบึ้งของหัวใจ ดีใจที่อีกฝ่ายกำลังจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์กับคนที่คู่ควร
คนที่ทำให้ ‘คณาธิป เกียรติโอภาส’ โอบกอดอย่างรักใคร่และถือประคองไว้กลางฝ่ามือมานานแสนนานมีเพียงแค่ภูรีคนเดียวเท่านั้น
ต่อให้ใครต่อใครจะบอกว่าโอเมก้าอ่อนแอคนนี้ไม่คู่ควรกับคนที่เปรียบเสมือนบุตรแห่งพระเจ้าอย่างเจ้านายของเขา แต่ในสายตาของคนที่เห็นทั้งคู่มาตั้งแต่อายุแค่สิบกว่า ๆ จนกระทั่งถึงตอนนี้อย่างไทคงต้องขอเห็นต่างสักหน่อย เพราะความจริงนั้น ไม่มีใครจะเหมาะสมและคู่ควรกับคณาธิปได้เท่ากับภูรีอีกแล้วต่างหาก คนที่เข้าใจและรักทุกอย่างที่อีกฝ่ายเป็นโดยที่ไม่เคยตั้งแง่สักนิดคนนี้
‘เฮ้อ อยากเห็นคุณหนูน้อยเร็ว ๆ จังนะ ไม่รู้ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย จะเป็นอัลฟ่าหรือโอเมก้า แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว’ ไทพูดกับตัวเองในใจอย่างรอคอย เอาล่ะ เขาคงต้องเตรียมหาของขวัญไว้ล่วงหน้าหลาย ๆ อย่างเสียแล้วจะได้ไม่ฉุกละหุกตอนถึงเวลาสำคัญ
ภูรีจ้องมองใบทะเบียนสมรสในมือตาปริบ ๆ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้รวดเร็วเสียจนคนตัวเล็กตั้งตัวไม่ทัน คราแรกแค่คิดจะไปบอกพ่อของลูกว่าตัวเองท้อง ไปฝากครรภ์และก็กลับไปทำงานเท่านั้น แต่ไป ๆ มา ๆ กลับได้สามีที่ถูกต้องตามกฎหมายมาแทนซะได้
“เพราะลูกทั้งนั้นแหละ ไม่ใช่เพราะเธอหรอกนะ หึ” ริมฝีปากบางสวยของทรูอัลฟ่าพ่นคำพูดร้ายกาจออกมาอีกครั้ง แต่นิ้วมือเรียวยาวกลับค่อย ๆ บรรจงลูบไล้ใบทะเบียนสมรสแผ่วเบาเหมือนกลัวว่าถ้าเผลอจับแรงเกินไปจะทำให้มันสูญสลายหายไปอย่างไรอย่างนั้น
“ตอนแรกคุณครามยังบอกว่า ‘แน่ใจได้ยังไงว่าลูกฉัน’ อยู่เลยไม่ใช่เหรอ แหม แน่ใจเร็วจริง ๆ เลยนะ ยังไม่ทันคลอดเลย” ภูรีอดที่จะกระแหนะกระแหนออกไปอีกสักหน่อยไม่ได้ เห็นแล้วมันหมั่นไส้!
“…ฉัน ฉันไม่ได้พูดสักหน่อย เธอจำผิดแล้ว” คณาธิปหันขวับไปมองคนข้างกายอย่างร้อนตัว แต่ดวงตาคมกริบคู่นั้นก็ยังไม่วายถลึงตาใส่คนพูดอย่างคาดโทษ
‘เก่งใหญ่แล้ว ถึงกับกล้ายอกย้อนเขา!’ อัลฟ่าแท้คิดในใจอย่างมันเขี้ยว
“อ๋อ ๆ คงเป็นเราที่ฟังผิดเอง คุณครามจะกลับไปทำงานอีกไหม? ส่งเราที่ร้านก็ได้นะ” โอเมก้าแสนซนเปลี่ยนเรื่องทันทีอย่างคนไหวตัวทัน
“ไม่กลับแล้ว กลับบ้านเลย” คณาธิปไม่แม้แต่จะเสียเวลาคิดด้วยซ้ำ วงแขนแข็งแรงโอบกระชับคนรักเข้ามาในอ้อมกอดพลางขยับหาที่ที่แน่ใจว่าอีกคนจะนั่งได้อย่างสบายมากที่สุด
“โอเค งั้นเดี๋ยวเราโทรบอกน้อง ๆ ที่ร้านก่อนว่าจะไม่เข้าไปแล้ว” คนที่ถูกโอบกอดทั้งตัวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะเงยหน้าขึ้นยิ้มหวานให้พ่อของลูกและยืดตัวจุมพิตปลายคางสวยของอีกฝ่ายอย่างน่ารัก
ทางคนที่ถูกอ้อนก็ใจเหลวเป็นน้ำไปหมดแล้ว แต่ใบหน้าหล่อเหลายังคงนิ่งสนิทไม่ไหวติง คล้ายกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น คงมีก็แต่เจ้าตัวกับคนที่อยู่ใกล้ชิดเท่านั้นที่จะได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงจนแทบทะลุออกมาจากอก
หัวใจที่ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปีต่อกี่ปีก็ยังคงมีอาการแบบนี้กับคนคนเดิมไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสักนิดเดียว
พูดอีกอย่างทำอีกอย่างของแทร่ค่ะทรูอัลฟ่าคนนี้ แหมมมม หลอกเขามาจดทะเบียนเฉยยย55555 และใช่ค่ะ น้องภีมไม่ได้เพิ่งทนนังคุณครามมาแค่สองสามปี แต่คือเกือบสิบปีจ้า คบกันมาตั้งแต่อายุสิบกว่า ๆนี่คือสิ่งที่พิสูจน์ว่าภูรีใจเย็นมากแค่ไหน แต่คุณครามเขาก็ไม่ได้แย่น้าาา เขารักโอเมก้าของเขามาก ๆ แต่เวลามีคนอื่นอยู่ด้วยพี่แกจะมีสองร่างเฉย ๆ มันมีเหตุผล? อยู่เหมือนกันว่าทำไมพระเอกถึงมีนิสัยแบบนี้ ต้องอ่านไปเรื่อย ๆ ฮะ บอกแค่ว่าน้องภีมน่ารักมากกกกกก อ้อนเก่งมาก ปากหวาน วาสนาคุณครามที่แท้จริง
แต่เหมือนเดิมนะคะทุกคน นิยายเรื่องนี้ไม่ได้มีปมอะไรหนัก ๆ เน้นฟีลกู๊ด เลี้ยงลูก เลี้ยงลูกเขย เลี้ยงหลานกันเฉย ๆ ใครอยากได้พล็อตหนัก ๆ พลิกไปพลิกมา ลับสมอง เราต้องออกตัวเลยว่า บ่มีให้จ้า ไปหาข้างหน้าดีกว่าคนสวยยยยย~~ 5555555
*สำนักงานครัวเรือนก็คืออำเภอนี่แหละค่ะ แต่เรารู้สึกคำว่าอำเภอมันดูไทยยยยยย เกินไป ยังไงอันนี้มันก็แนว ๆ โลกคู่ขนานอะเนอะ เราไม่ได้ใส่ชื่อประเทศลงไปในเรื่อง เลยไม่รู้ว่าจะใช้ยังไงดี ทุกคนน่าจะเข้าใจแหละใช่ไหมคะ555555
เรื่องนี้มีอีบุ๊กแล้วนะคะราคาโปร 175 บาทถึงวันที่ 25 มี.ค.67
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTAxODA2NiI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI5MDE4MyI7fQ
ใครมี X ไปเล่นแท็ก #คุณครามไม่ได้ร้าย ได้นะคะ เหงาาาาาา
ฝากติดตามกันด้วยน้าาาา กดใจ เพิ่มเข้าชั้น คอมเมนต์ เพื่อเป็นกำลังใจให้เราทีนะคะ กอดดดดด
