ดนตรี / วรรณากร
ชื่อของ เจค บักก์ อาจจะไม่ได้โด่งดังระดับเบอร์ต้น ๆ ในไทย แต่ก็เชื่อว่าเขาต้องมีแฟนเพลงในบ้านเราไม่น้อย เขายังเคยฝากผลงานการแสดงสด Jake Bugg Solo Acoustic Tour ที่โรงภาพยนตร์สกาล่า เมื่อราว 3 ปีที่แล้ว ก่อนที่สถานที่แห่งนั้นจะเหลือเพียงความทรงจำ
นักร้อง/นักแต่งเพลงจากอังกฤษผู้นี้โด่งดังเพราะเสียงเพลงของเขาพอ ๆ กับมีชื่อเสียงในความเป็นศิลปินหน้านิ่ง ไร้อารมณ์ เขาเติบโตมาจากการทำเพลงที่เล่าเรื่องราวของชนชั้นล่าง ๆ ของสังคม จึงไม่แปลกอะไรที่จะถูกมองว่าเป็นดังตัวแทนของชนชั้นกรรมาชีพ
เจค บักก์ มีผลงานชุดแรกตอนอายุสิบแปด ซึ่งนั่นก็เกือบสิบปีมาแล้ว เขามีผลงานทั้งหมด 4 ชุด (Jake Bugg, Shanghai La, On My One, Hearts That Strain) ก่อนจะมาถึงอัลบั้ม Saturday Night, Sunday Morning นี้
และเป็นอัลบั้มที่อาจทำให้แฟนเพลงที่เคยติดตามผลงานเก่า ๆ ต้องอ้าปากค้างกับความเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัด เมื่อเขาเลือกที่จะทำเพลงในกระแสหลักแทนงานในแบบอินดี้-โฟล์ค/ร็อกที่เคยทำมาก่อน หรือพูดง่าย ๆ ว่าทำเพลงให้ป๊อปขึ้นนั่นเอง
ในวัย 27 ปี เจค บักก์ คงตัดสินใจดีแล้วที่จะท้าทายตัวเอง และทิ้งตัวตนเก่า ๆ ไปสู่ความเปลี่ยนแปลงที่เขาไม่คุ้นเคย แต่สนใจและพยายามจะทำให้ดีกว่าเดิม
Saturday Night, Sunday Morning จึงไม่ได้เป็นเพียงอัลบั้มใหม่ของเขา แต่ยังเป็นงานทดลองทางดนตรีของเจ้าตัวอีกด้วย
คนที่เป็นแฟนเพลงอาจรู้กันดีอยู่แล้วว่า เจค บักก์ ชื่นชอบ จอห์นนี แคช และ โอเอซิส คราวนี้ เขาบอกว่า บีจีส์ และ แอ็บบา ก็เป็นวงที่เขาให้ความสนใจเช่นกัน และนั่นทำให้เข้าใจได้ว่าทำไมอัลบั้มใหม่ของเขาถึงมีกลิ่นอายของเพลงแดนซ์และดิสโก้-ป๊อป เต็มไปหมด
ไม่ว่าจะเห็นด้วยหรือไม่ ชอบหรือไม่ชอบการเลือกของเขา ก็ต้องยอมรับว่า เจค ทำเพลงป๊อปได้ไม่เลวเลย ในอัลบั้มของเขามีหลายเพลงที่จะติดหูคนฟังได้อย่างง่ายดายและรวดเร็ว เช่น “All I Need”, “Rabbit Hole”, “Downtown”, “Lost”, “About Last Night”
แต่ เจค ก็ไม่ได้ทิ้งเสน่ห์ของเสียงกีตาร์และเพลงป๊อป-ร็อคไปเสียทั้งหมด เขาจึงยังส่งเพลงอย่าง “Kiss Like the Sun”, “Lonely Hours”, “Screaming”, “Scene” และ “Hold Tight” มาให้เราได้ฟัง
เสียงร้องบีบ ๆ ขึ้นจมูกให้อารมณ์กวน ๆ เป็นครั้งคราว อันเป็นเอกลักษณ์ของเขาก็ยังไม่ได้หายไปไหนเช่นกัน หลายครั้งที่ฟังเขาร้องเพลงแล้วอดคิดไม่ได้ว่า หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นร้อง อาจจะฟังน่ารำคาญมากกว่าน่าฟัง
ภาพรวมอัลบั้มเพลงป๊อปแนวทดลองของ เจค บักก์ นั้น ไม่ได้สมบูรณ์แบบ แต่ก็ไม่ได้แย่ ความไม่ลงตัวและไม่สม่ำเสมอในหลายจุด อาจทำให้คนฟังรู้สึกงงงวย ต่อไม่ติดและตามเขาไม่ทัน หลายเพลงให้ความรู้สึกว่ารกเกินไปและ “พยายาม” จนเกินพอดี ขณะที่เพลงที่เรียบ ๆ ง่าย ๆ อย่าง “Downtown” หรือ “Hold Tight” ทำให้คนฟังโฟกัสกับเพลงของเขาได้ดีกว่า
แต่ก็นั่นแหละ มันอาจเป็นเรื่องของลางเนื้อชอบลางยาก็ได้
ไม่ว่า เจค บักก์ จะประสบความสำเร็จกับงานใหม่ชุดนี้ของเขาได้มากน้อยแค่ไหน ความกล้าที่จะเปลี่ยนแปลงของเขาก็เพิ่มคุณค่าของความเป็นศิลปินในตัวเขาไปได้เรียบร้อยแล้ว
