เคยสงสัยไหมว่าทำไมคนเราถึงหมดรักกันได้อย่างง่ายดาย ?
เพราะยุคสมัย เพราะการใช้ชีวิตที่ฉาบฉวยจนทำให้ทนกับสิ่งที่จืดชืดซ้ำซากไม่ได้
หรือเพราะความรักมันมีเวลาหมดอายุของมันเอง
อะไรคือสาเหตุที่ทำให้คน ๆ หนึ่ง อยากเดินออกมาซะเฉย ๆ ทั้งที่ไม่มีปัญหา ไม่มีเรื่องบาดหมางใจ และนี่คือ 7 เหตุผลที่ทำให้คนเราหมดรักกันอย่างรวดเร็วจนไม่สามารถประคับประคองความรักให้ไปต่อได้
1. ความมักง่ายและไม่ซื่อสัตย์
องค์ประกอบสำคัญอย่างหนึ่งของความรักก็คือความซื่อสัตย์ เพราะฉะนั้นคงไม่ต้องสงสัยว่าความรักที่ปราศจากความซื่อสัตย์จะจบลงแบบไหน
ยิ่งพอความไม่ซื่อสัตย์มาบรรจบรวมกับความมักง่าย เป็นไปไม่ได้เลยที่ความรักนั้นจะยืดยาวและยั่งยืน
คนรักกันถ้าไม่ซื่อสัตย์ ไม่ไว้เนื้อเชื่อใจกัน ก็จะมีแต่ความระแวง เคลือบแคลง และสงสัย กลายเป็นรักที่อยู่บนพื้นฐานที่ไม่มั่นคง กลัวว่าอีกคนจะมักง่ายไปมีคนอื่น กลัวว่าเค้ายังจะรักเราอยู่ไหม กลัวโน่น กลัวนี่สารพัด
และเมื่อความกลัวก่อตัวขึ้น ความรักก็ย่อมลดน้อยลง
2. ความเห็นแก่ตัว
ความเห็นแก่ตัวไม่ใช่เรื่องผิด เพราะความเห็นแก่ตัวนี่แหละที่ทำให้มนุษย์เราอยู่รอดมาได้จนถึงทุกวันนี้ แต่คนเห็นแก่ตัวต่างหากที่ไม่น่าคบหา คนเห็นแก่ตัวมักคิดว่าตัวเองถูกเสมอ ไม่ค่อยรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป คิดแต่ว่าตัวเองทำถูก ไม่นึกถึงคนอื่น ไม่เอาใจเขามาใส่ใจเรา แล้วคนแบบนี้จะรักคนอื่นได้อย่างไร
แรก ๆ คนเห็นแก่ตัวอาจจะมีความรักได้ รักคนอื่นได้ แต่พอนานเข้า นิสัยเห็นแก่ตัวนี้ก็จะค่อย ๆ ทำให้ทุกอย่างเลวร้ายลง เพราะคนเห็นแก่ตัวยังไม่พร้อมที่จะรักใคร ไม่พร้อมที่จะปรับตัวเพื่อใคร สุดท้ายก็ไม่มีใครพร้อมที่จะรักคนเห็นแก่ตัวด้วยเหมือนกัน
3. อดทนน้อยลง อัตตาเยอะขึ้น
ความรักต้องประกอบไปด้วยความอดทน ถึงจะอยู่กันรอด อยู่กันยืด แต่คนเราเดี๋ยวนี้กลับรักง่าย หน่ายเร็ว อดทนน้อยลง อารมณ์รุนแรงมากขึ้น ทำให้เรื่องต่าง ๆ พังลงแบบไม่เป็นท่า
แถมพอความอดทนน้อยกลับมีอัตตา ความเป็นตัวตนมากขึ้นอีก ทำให้แนวโน้มที่จะประคับประคองความรักไปให้ได้ตลอดรอดฝั่งยิ่งน้อยลงไปอีก แต่ทั้งที่รักก็ต่างคนต่างก็ไม่ยอมกัน สุดท้ายกลายเป็นรอยร้าวจนนำไปสู่ความแตกหักในที่สุด
แต่ความอดทนในที่นี้คือ อดทนที่จะก้าวผ่านปัญหาและอุปสรรคไปด้วยกัน อดทนบนพื้นฐานของความรัก ไม่ใช่การยอมทนกับความเจ็บปวดที่เอาแต่ทำร้ายความรู้สึกของเราแบบไม่สิ้นสุด เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่เราต้องใช้ความอดทนมากกว่าความรัก อาจแปลได้ว่าความรักนั้นไม่คุ้มค่าพอ
4. รัก..แต่ไม่หมั่นเติมรัก
ถ้าไม่รู้ก็รู้ซะว่า ความรักอย่างเดียวมันไม่ได้ยั่งยืน มั่นคง และถาวรจนฟ้าดินสลายอย่างที่เข้าใจกัน
ความรักใช้เวลาไม่นานก็จืดจาง เหือดหาย และจบลง แต่สิ่งที่เติบโตระหว่างที่รักกันก็คือความผูกพัน ความเข้าใจ และมิตรภาพ สามสิ่งนี้ต่างหากที่เป็นเหมือนน้ำและปุ๋ย คอยทำให้ต้นรักเจริญเติบโตและเบ่งบาน
5. เซ็กส์ที่เร็วเกินไป
การมีความสัมพันธ์แบบง่าย ๆ และรวดเร็วมักสวนทางกับความรักเสมอ แม้สมัยนี้จะไม่ต้องกังวลกับเรื่องความสัมพันธ์ทางกายกันอีกต่อไป จะมีเซ็กส์ก่อนแล้วค่อยรัก หรือมีเซ็กส์แล้วไม่รักเลยก็ได้ ทำให้ทุกอย่างดูเหมือนง่าย ไม่ต้องอดทน ไม่ต้องรอคอย ไม่ต้องยับยั้งชั่งใจ สุดท้ายพอได้มาง่าย ๆ ก็ไม่แปลกที่จะเบื่อง่ายและจบความสัมพันธ์แบบง่าย ๆ นี้ลงในที่สุด
6. คนอื่น
คนอื่นในที่นี้คือคนที่ไม่ใช่เราสองคน ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวของทั้งสองฝ่าย เพื่อน คนรักเก่า หรือใครก็ตามที่อาจเป็นตัวแปรทำให้ความรักของเราลดลงจนกระทั่งหมดไป
แม้ความรักจะเป็นเรื่องของคนสองคน แต่ไม่มีวันเลยที่คนสองคนจะรักกันได้โดยไม่มีใครมาเกี่ยวข้อง โดยเฉพาะคนใกล้ชิดอย่างคนในครอบครัว ซึ่งต้องทำความเข้าใจ ผูกสัมพันธ์ให้มากพอ เรื่องแบบนี้เป็นปัญหาหนักใจของหลาย ๆ คู่มานักต่อนักแล้ว ถ้าจะให้ดีต้องพยายามความเข้าใจกับคนอื่นเหล่านี้ให้มากพอ เพื่อไม่ให้กระทบความรักของเรา
7. รักเร็วก็เลยหน่ายเร็ว
อย่างที่บอกว่าโลกทุกวันนี้อะไรก็เร็ว ก็ไวไปหมด ไม่เว้นแม้กระทั่งความรัก แต่ก่อนรุ่นพ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย กว่าจะรักกันได้ต้องผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย ใช้ความอดทนและความรักนำทางจนกระทั่งได้รักกัน เราก็เลยไม่ค่อยเห็นคู่รักรุ่นใหญ่เลิกกันซักเท่าไหร่
แต่เดี๋ยวนี้โลกเปลี่ยนไปแล้ว เพราะทุกอย่างเร็วขึ้น การจะรักใครสักคนก็เลยต้องเร็วตาม มองตากัน จีบกัน ได้กัน บางคู่ใช้เวลาไม่ถึงเดือน พอรักเร็วก็ไม่แปลกที่จะเบื่อเร็ว หน่ายเร็ว และหมดรักกันอย่างรวดเร็ว เพราะยิ่งใช้เวลาด้วยน้อยเท่าไหร่ ก็ยิ่งเห็นคุณค่าของกันและกันน้อยลงเท่านั้น ความรักก็เหมือนกัน แม้จะไม่ได้ต้องการเวลา แต่คนสองคนก็จำเป็นต้องใช้เวลาที่จะเรียนรู้ เข้าใจ เห็นคุณค่าของกันและกัน และรักกัน
ความรักไม่มีสูตรสำเร็จ การหมดรักก็เช่นกัน เราไม่สามารถเอาเหตุผลของคนหนึ่งมาใช้กับอีกคนได้ เพราะฉะนั้นรักกันในแบบของเรา นั่นแหละความรักที่ดีที่สุด
ความรักที่ปราศจากความเชื่อใจ
ก็คือรักที่รอวันจากลา
