เจ็บแล้วเจ็บเล่า หรือเพราะเรายอม - ดีเจพี่อ้อย

     มีโอกาสไปเป็นวิทยากรที่สลากกินแบ่งรัฐบาลค่ะ หน่วยงานที่สร้างความหวังให้คนไทยอย่างน้อยก็เดือนละ 2 ครั้ง ในช่วงวิกฤต Covid 19 เราก็จะคุยกันอยู่ห่างๆ มองตากันผ่านหน้ากากที่ปิดไว้เหนือจมูก วันนี้มีน้องคนหนึ่งยกมือขึ้นถาม 

     “เราสามารถหลอกตัวเองได้นานแค่ไหนครับ” แค่ถามก็รู้เลยว่าสภาวะจิตใจของน้องเป็นยังไง หลอกคนอื่นอาจจะหลอกได้ซะพัก แต่หลอกตัวเองยากนักน้องเอ๋ย วินาทีแรกที่เริ่มหลอกตัวเอง ความจริงก็ตามหาเราเจอแล้ว ไม่ใช้คำว่า “หลอกตัวเอง”ดีกว่า ใช้คำว่า “ค่อยๆยอมรับความจริง” จะหนียังไง ความจริงไม่เคยหายไป แค่เมื่อไหร่จะยอมรับความจริงอย่างเต็มหัวใจได้เท่านั้นเอง 

     เมื่อวานเพิ่งถ่ายรายการ “พี่อ้อยพี่ฉอดตัวต่อตัว” มีน้องผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาน่ารักคนหนึ่ง น้องทำงานเป็นพีอาร์ร้านเหล้า ไปเจอกับผู้ชายคนหนึ่งที่เพื่อนแนะนำ ถูกอกถูกใจ คบหากันไปพักใหญ่ จนรู้สึกได้ว่าร่างกายมีความผิดปกติ ใช่ค่ะ เธอท้อง พอบอกเขาไป เขาดีใจมากๆ เพราะอยากเป็นคุณพ่อมาตั้งนานแล้ว อยู่ดีๆน้องก็อยากรู้ว่าสามีแอบมีใครซ่อนไว้หรือเปล่า ทำไมถึงคิดจะมาเช็คอะไรเอาตอนนี้ไม่รู้ เหมือนขั้นตอนมันผิดไปหมด ยังไม่ทันเรียนรู้ใจ ก็ปล่อยให้เขาล่วงเกินร่างกาย ยังไม่รู้ว่าเขามีเจ้าของไหม ก็ปล่อยให้เขาได้ตำแหน่งใหม่เป็นพ่อของลูกไปแล้ว เมื่อเริ่มอยากรู้ความจริง ก็ต้องยอมรับให้ได้ทุกสิ่งค่ะ สังเกตว่ามีผู้หญิงสองคนเข้ามากด like เขาบ่อยๆ พอเข้าไปดู profile ก็เห็นภาพคู่มากมาย กับผู้หญิงทั้งสองคน น้องแคปหน้าจอ เพื่อรอคำตอบจากเขา แบบที่เดาคำตอบได้ไม่ยาก เขายอมรับง่ายๆว่า มีแฟนอยู่แล้ว2คน ทั้งคู่ยอมรับได้ แบ่งเวลาจากเขาเฉลี่ยๆกันไป คนมาก่อนอยู่กับเขา 4 วัน ที่เหลือจากนั้นก็มาอยู่กับอีกคน น้องตัวชา ไม่นึกว่า ต้องมาเจอกับผู้ชายแบบนี้  

     น้องถามว่า “ทำไมไม่บอก” ผู้ชายก็ตอบแบบไม่ต้องคิดอะไรว่า “ ก็ถ้าบอก น้องจะยอมอยู่กับพี่หรือ ไม่ต้องห่วงนะ ขอเวลาพี่หน่อย พี่จะเคลียร์ทั้งสองคนก่อนลูกเราคลอด” คนมักง่ายพูดอะไรก็ได้ คนที่ทนไหวก็ต้องเสียใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า อยู่ๆเขาก็หายไปค่ะ วันที่ลูกคลอดก็ติดต่อเขาไม่ได้ จนน้องต้องไปตามแม่มาเซนรับรองลูกให้ ต่อให้น้องบอกว่าไม่สนิทกับแม่เท่าไหร่ แต่ในวันที่น้องรับมือกับปัญหาไม่ไหว แม่คือคนที่เข้ามาอยู่ใกล้ๆได้ไวที่สุด แม่ตัดสินใจพาหลานกลับไปเลี้ยงเอง เพราะไม่คิดว่าลูกสาวจะสามารถเลี้ยงดูลูกได้ในวันที่หัวใจพังขนาดนี้ได้ ลูกกับพ่อเลยไม่มีโอกาสได้เจอหน้ากัน… แล้วเขาก็ติดต่อกลับมา ร้องห่มร้องไห้เสียใจที่เขาไม่สามารถไปรับลูกจากห้องคลอดได้ บอกว่าเมียแรกของเขาจะฆ่าตัวตาย ไม่รู้จะทำยังไง ทะเลาะกันยกใหญ่กับเมียสอง จนต้องเลิกกับอีกคน รอเขาหน่อยนะ ตอนนี้เคลียร์ไปแล้ว 1 คน ขอโอกาสได้กลับมาเป็นครอบครัวอีกครั้งหนึ่งได้ไหม น้องก็ยอมเดินหน้าต่อไปจนมีลูกคนที่ 2 คราวนี้พอบอกเขา เขากลับหงุดหงิดใจ บอกแต่ว่า ใครจะเลี้ยงไหว เงินหาได้ง่ายๆที่ไหน ไปเอาลูกออกเลยไป น้องยืนยันว่า “ไม่” แต่เขาก็ไปซื้อยามาหลอกให้น้องกินจนแท้งได้ น้องปวดท้องเสียเลือดแทบตาย เขาก็หาย ติดต่อไม่ได้อีกครั้ง พังทั้งร่างกายและจิตใจ จะโทรฯตามแม่ ก็ละอายใจ ล้มได้ก็ต้องลุกได้ พอเริ่มจะเดินหน้าต่อไหว ผู้ชายก็กลับมาอีก… หนนี้เขาดูตั้งหน้าตั้งตา บอกกับเราว่า เขาเคลียร์หมดแล้วนะ วันนี้เขาจะกลับมาดูแลเพื่อชดเชยอดีตแย่ๆที่เคยทำไว้กับเรา แล้วน้องก็เปิดโอกาสให้เขากลับเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง พร้อมการตั้งท้องลูกคนที่ 3 คราวนี้เขาเป็นสามีที่ดูแลใส่ใจ ลูกก็ติดพ่อมากมาย สุดท้ายนี่แหละคือครอบครัวที่ฝันไว้ แลกกับความเสียใจร้องไห้นับครั้งไม่ถ้วนที่ผ่านมาก็ถือว่าคุ้ม แล้ว….เขาก็หายไปติดต่อไม่ได้อีกครั้ง หนนี้น้องนั่งร้องไห้ เพราะเห็นลูกชะเง้อรอพ่อไม่ไหว ตั้งแต่นี้ต่อไปอย่าหวังว่าจะได้กลับมาอีกเลย    

     จนวันหนึ่งไม่มีคนพาลูกไปฉีดวัคซีน ตัวเองก็ต้องทำงาน เลยไหว้วานให้เพื่อนขับรถไปให้ แต่คนที่เพื่อนพาไป นอกจากลูกเราก็คือสามีเก่าที่ขอไปด้วย เจ้ากรรมนายเวรแท้ๆ เขากลับมาคราวนี้ พาเราไปจดทะเบียนสมรส หนนี้มาแบบชัดเจน ให้เห็นเป็นเอกสารว่าน้องคือคนที่เป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของเขาแล้วนะ น้องเลยเอาสิ่งนี้เป็นตัวการันตีว่าเขาคงไม่มีวันจากไป แล้วสุดท้ายก็ได้ลูกมาอีกคน น้องกอดทะเบียนสมรสไว้ แต่สามีหายไปอีกแล้วค่ะ ด้วยความเครียดมากมาย ลูกคนนี้เลยแท้งไปตามธรรมชาติ….  

     คนเราจะเจ็บซ้ำๆกับคนเดิมๆได้ซักกี่ครั้งนะคะ การให้อภัยจะไร้ค่า ถ้าคนที่กลับมาไม่ได้เห็นคุณค่าของโอกาสที่เราให้ เขาผิดที่ให้ความหวัง เราเองก็ยังหลอกตัวเองซ้ำๆ ความจริงตรงหน้า ที่น้องไม่เคยกล้ายอมรับความจริงว่าเราคือคนที่เขาเลือกจะทิ้งซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่เคยมีเราคนเดียว ตั้งแต่รู้ว่าเขามีเมียสองคนก็ต้องหยุดอดทนได้แล้ว รักที่เริ่มต้นด้วยการหลอก อย่าบอกว่านี่คือความรัก น้องดูออกว่าเขาเป็นคนแบบไหน แต่ใช้ใจยึดอยู่กับเขาไว้จนไม่ใช้สติ ผู้ชายที่ฆ่าลูกได้แบบไม่คิดอะไร ยังปล่อยให้เขากลับเข้ามาในชีวิต น้องก็คิดน้อยไปหน่อย ยอมมีอะไรกับเขาแบบไม่ป้องกัน ต้องสร้างอีกกี่ชีวิตกันที่ต้องมาสังเวยความไม่รับผิดชอบในความสัมพันธ์แบบนี้ อย่าให้ความเจ็บแต่ละครั้งที่ผ่านไปเหลือไว้แต่น้ำตา โดยไม่มีบทเรียนให้เรารู้ว่า จะเดินหน้าป้องกันตัวเองยังไง ครั้งก่อนเคยจมน้ำเกือบตาย ครั้งนี้ก็ยังโดดลงไปง่ายๆ สุดท้ายก็เกือบตายไม่ต่างจากเดิม

     อย่ายอมรับชะตากรรมเพียงเพราะคิดว่า นี่คือกรรมเก่า และเขาคือเจ้ากรรมนายเวร ไม่ใช่ค่ะ ชีวิตเรา เราเลือกได้ กรรมเก่า อาจทำให้เรามาเจอกัน แต่เราสร้างกรรมใหม่ได้นี่นา กรรม คือการ กระทำ อย่าคิดว่าความรักของเราจะเปลี่ยนใคร เขามีเมียอยู่ 2 คน แล้วยังมามีเรา น้องคิดเอาว่าเขาจะซื่อสัตย์ได้ในวันหนึ่งหรือ?? วันที่เขาหายไป น้องเคยถามเขาไหม ว่าเขาไปไหนมา ไม่ใช่พอเห็นหน้า เราก็พร้อมให้อภัย ทั้งที่ใจเขายังไม่ได้รู้สึกผิดอะไร เราแค่เป็นของตาย ที่เขากลับมาเมื่อไหร่ก็ได้ คำว่า “ขอโทษ” ที่เขาออกเสียงไป ไม่ได้มีความเสียใจอะไรอยู่ในนั้น แค่รู้ว่าพูดๆไป ของตายก็พร้อมกลับมา อย่ายอมให้ใครทำร้ายหัวใจเราซ้ำๆ เพราะมันย้ำให้เราเห็นแล้วว่า เขาไม่ได้รู้สึกว่า “รัก” อะไร มีแต่เราที่รักเขา จนมองไม่เห็นว่า เราเองมีค่าเกินกว่าจะเป็น “ของเล่น” หรือ “ของตาย”ของผู้ชายมักง่ายคนหนึ่ง