1. เห็นข้อดีของเขาตามความเป็นจริง แล้วกล่าวชื่นชมตามโอกาส
2. เห็นข้อเสียของเขาตามความเป็นจริง แล้วเฝ้าระวังอย่าประมาท
3. อย่าพูดถึงเขาในทางเสื่อม เมื่อเขาไม่อยู่
4. อย่าสอนในสิ่งไม่รู้ แนะนำเมื่อเขาต้องการ ไม่ใช่เมื่อเราอยากพูด
5. อย่าก้าวล้ำเรื่องส่วนตัว ช่วยเหลือตามกาลสมควร ก่อนรับปากจงคิด ก่อนปฏิเสธจงคิด รู้จักพึ่งพาตนเอง อย่าหวังความช่วยเหลือจากผู้อื่น
6. อย่าชมมากเกิน อย่าติติงมากเกิน พูดจาไม่ดี นิ่งไว้ดีกว่า
7. ทำใจเป็นกลาง อย่าลำพองเมื่อถูกชม อย่าตรมเมื่อถูกด่า
8. รับฟังอย่างเปิดใจ รู้จักสำรวมท่าทีแสดงออก
9. เคารพในอาวุโส เคารพในคุณวุฒิ เคารพในความดี เคารพในสิ่งที่เขานับถือ เคารพในผู้มีพระคุณของเขา
10. เป็นตัวของตัวเอง ไม่คล้อยตามจนไร้จุดยืน ไม่พิพากษาตัดสิน ไม่หมิ่นความคิดเห็น
11. เมื่อผิดจงขอโทษ เมื่อโกรธจงนิ่ง มีควรยิ้มจงยิ้ม เมื่อควรให้จงให้ เมื่อควรถอยจงห่าง
12. ทำดีกับเขา แต่อย่าหวังผลตอบแทน อย่าทวงบุญคุณ อย่าอ้างความเป็นญาติมิตร อย่าอ้างชาติ ศาสนา และอย่าอ้างพระผู้เป็นเจ้า
13. เอาใจเขามาใส่ใจเรา เมตตา อภัย ทุกคนผิดพลาดได้ ไม่มีใครอยากเป็นคนเลว
14. ไม่ไว้ใจเกินไป ไม่กังวลเกินเหตุ ไม่ยกโทษเกินสามครั้ง ไม่แทงข้างหลัง ไม่อยู่ใกล้คนเลว
15. ประโยชน์เขา คือประโยชน์เรา ต้องรู้รักษาสมดุล
16. ให้ก่อนแล้วจึงรับ อย่าเป็นผู้รับแต่ฝ่ายเดียว
17. เรียนรู้จากเขา แต่อย่าเอาอย่างเขา ไม้ใหญ่ไม่อยู่ใต้ร่มเงาใคร ทุกคนยิ่งใหญ่ได้ในแบบของตนเอง
18. เมื่อไปเยี่ยมจงมีของฝาก เมื่อกล่าวคำลาจงอย่าเบียดเบียน
19. ลับคมปัญญาให้ทัดเทียม เพื่อความรื่นรมย์ในการสนทนา
20. ทุกคนคือเพื่อนร่วมวัฏฏะ ทำดีต่อเขาด้วยจิตว่าง ถือเป็นการฝึกฝนใจตนเอง…
