“เธอจะเลือกใคร”
คำถามกดดันโสตประสาทจากคนรัก เมื่อเกิดปัญหาระหว่างความสัมพันธ์ระหว่าง ‘เพื่อน’ และ ‘แฟน’ ซึ่งมักจะพบเจอบ่อยในช่วงวัยรุ่นว้าวุ่นรัก ส่วนวัยทำงานหรือวัยผู้ใหญ่ก็ยังเจอปัญหานี้บ้าง แต่ความจริงจังของปัญหาก็จะเป็นอีกแบบหนึ่ง
ปัญหาโลกแตกของวัยรุ่นคือมักจะมีชุดความคิดที่ว่า หากมีแฟนก็จะติดแฟนจนลืมเพื่อน หรือบางคนแม้ว่าจะมีแฟน แต่ก็ยังติดเพื่อน ฟังไปฟังมาเหมือนว่า 2 ความสัมพันธ์นี่จะเป็นปฏิปักษ์ต่อกันซะงั้น แต่จริง ๆ แล้วเราไม่จำเป็นต้องเลือกแค่ความสัมพันธ์ใดความสัมพันธ์หนึ่งหรือเปล่า หากรู้จักจัดการและบริหารความสมดุลของทุก ๆ ปฏิสัมพันธ์ได้
ส่วนปัญหาโลกแตกระหว่างทั้ง 2-3 ฝ่ายที่มักจะเจอกันบ่อย ๆ ก็มี 3 เรื่องหลัก ได้แก่
1. ปัญหาเรื่องเวลา
“เธอติดเพื่อนมากไปหรือเปล่า”
“มึงติดแฟนจนลืมเพื่อนไปแล้วมั้ง”
เมื่อความน้อยใจถาโถมเข้ามาใส่ คนตรงกลางของความสัมพันธ์ก็ซวยเลย รับเต็ม ๆ บางคนดีหน่อย อาจจะแค่งอนกัน ปรับความเข้าใจเดี๋ยวก็หาย แต่บางคู่ก็เป็นปัญหาเรื้อรังจริง ๆ แก้ไม่ได้ เลือกไม่ได้ ทะเลาะกันเรื่องเดิมซ้ำไปซ้ำมา ยิ่งลดทอนความรักระหว่างกันลงไป หากไม่รีบแก้ มีแต่จะเสียกับเสีย
2. ปัญหาเรื่องเข้ากันไม่ได้
เป็นอีกปัญหาที่เข้มข้นขึ้นกว่าเดิม เมื่อคนหลายคนรู้สึกเข้ากันไม่ได้ ไม่ชอบขี้หน้า ไม่ชอบนิสัยระหว่างกัน เจอกันไม่ได้เลยเป็นต้องรู้สึกอึดอัด เรื่องนี้เป็นเรื่องอุปนิสัยส่วนตัวของแต่ละบุคคล อาจจะต้องใช้เวลาปรับจูนแก้ไขหรือทำความเข้าใจกันมากกว่าปัญหาแรก ต้องบอกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างละเอียดอ่อนกว่าปัญหาแรก อาจจะต้องใช้เวลาแก้ไขที่มากขึ้นกว่าเดิมสักหน่อย
3. ปัญหาเรื่องหึงหวง
ที่สุดของความร้าวฉานคือความหึงหวง เมื่อเกิดความไม่ไว้ใจในความสัมพันธ์ของกันและกันแล้ว ปัญหาอื่น ๆ จะตามมาไม่จบสิ้น เพราะจุดเริ่มต้นของการคบหากันในทุกความสัมพันธ์คือความไว้เนื้อเชื่อใจ แต่หากเมื่อไหร่ที่สิ่งนั้นถูกทำลายลง มักจะเกิดเป็นความหวาดระแวง คบกันก็ไม่มีความสุข โดยเฉพาะอาการขี้หึง ที่แม้จะคุยกันก็หึง เจอกันก็หึง รู้จักกันก็หึง ทำงานด้วยกันก็หึง หึงไม่รู้จบ แต่ไม่ต้องกังวล ทุกปัญหามีทางออกแน่นอน
เมื่อเจอต้นตอของปัญหาแล้ว งั้นเราลองมาดู 4 คำแนะนำที่จะช่วยแก้ปัญหาความสัมพันธ์ระหว่างกันว่ามีอะไรบ้าง
1. ต้องมีขอบเขต
การแก้ปัญหาทุกข้อ เริ่มต้นด้วยทุกเรื่องต้องมีขอบเขตให้กับมัน หากเป็นปัญหาเรื่องเวลา ก็ต้องกำหนดลิมิตให้ความสัมพันธ์ หากคุณมีแฟนหรือมีครอบครัวที่ต้องดูแลแล้ว การพบปะเพื่อนฝูงก็อาจลดน้อยลงไปตามภาระและความรับผิดชอบที่มากขึ้น ตรงนี้ต้องอธิบายให้อีกฝ่ายเข้าใจ คนเป็นเพื่อนก็ต้องเข้าใจว่า เพื่อนเรามีแฟนต้องดูแล มีครอบครัวต้องดูแล อีกฝ่ายซึ่งเป็นคนรักก็ต้องเข้าใจเช่นกันว่า ชีวิตของแต่ละคน ไม่ได้มีแค่มุมครอบครัว แต่ยังมีความสัมพันธ์กับเพื่อน ๆ อยู่เช่นกัน ตกลงกันให้ดีว่า เราโอเคแค่ไหนที่จะอนุญาตให้คนรักออกไปมีสังคมเพื่อนฝูงบ้าง ต้องรู้จักจัดสรรเวลาให้ลงตัว อย่างที่บอกว่าเราไม่จำเป็นต้องเลือกความสัมพันธ์ใดความสัมพันธ์หนึ่ง เราสามารถมีทุก ๆ ความสัมพันธ์ไปพร้อมกันได้ถ้าบริหารให้เป็น
นอกจากขอบเขตเรื่องเวลาแล้ว การคบหากันก็ต้องมีขอบเขตเรื่องอื่น ๆ ด้วย เช่น ไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวระหว่างกัน ปัญหาของเพื่อนก็ไม่ควรนำไปปะปนกับปัญหาของครอบครัว แยกแยะให้ได้ รวมถึงปัญหาเรื่องหึงหวง ขอบเขตของปัญหานี้มีอยู่เรื่องเดียวคือ ‘การวางตัว’ หากทุกฝ่ายวางตัวอย่างเหมาะสม ไม่มากไป ไม่น้อยไปในความสัมพันธ์ ก็ช่วยลดความหึงหวงลงไปได้เยอะ คอนเฟิร์มเลยค่ะ วางตัวดีมีชัยไปกว่าครึ่ง
2. ต้องให้เกียรติซึ่งกันและกัน
พื้นฐานของความสัมพันธ์ต้องอยู่บนความไว้ใจและให้เกียรติ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน เป็นแฟน เป็นสามีภรรยา เราต้องให้โดยเสมอกัน เกียรติทุกฝ่าย ปฏิบัติต่อกันอย่างเหมาะสม ไม่มีการกระทำลับหลังให้เกิดความไม่สบายใจ ที่สำคัญคือต้องเปิดเผย เพราะการนัยหนึ่งของการให้เกียรติคือการเปิดเผย นี่เพื่อนนะ นี่แฟนนะ นี่สามี/ภรรยานะ สังคมรอบข้างรับรู้โดยทั่วกันถึงความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น เพราะนั่นจะช่วยลดปัญหาที่อาจเกิดขึ้นได้
ความสัมพันธ์ลับ ๆ ล่อ ๆ บางทีก็ทำให้เกิดปัญหาระหว่างกันได้มากมายอย่างคาดไม่ถึง ทำไมเราไม่เห็นรู้เลยว่าคนนี้เป็นเพื่อนเธอ, ทำไมมึงไม่เคยพาแฟนมาเจอเพื่อนเลยวะ ยิ่งเป็นความลับก็ยิ่งเป็นชนวนให้เกิดปัญหาทั้ง 3 ข้อได้ง่ายกว่าเดิม
3. ต้องเข้าใจความเป็นมนุษย์
หมายถึงว่า มนุษย์เป็นสัตว์สังคม คือคนเราต้องการการมีปฏิสัมพันธ์ต่อกันหลาย ๆ กลุ่มอยู่แล้ว ไม่มีใครที่มีเพียงความสัมพันธ์เดียวแน่นอน ไม่มีใครมีแค่เพื่อน และคงไม่มีใครที่มีแค่แฟนเพียงอย่างเดียว เราต่างมีคนรู้จักในสถานะอื่น ๆ รอบตัวอีกมาก เพราะฉะนั้นหากเข้าใจจุดนี้ ก็จะเข้าใจว่าเราต้องมีเวลาให้คนอื่นบ้างเช่นกันเป็นธรรมดา จะให้ ‘โลกทั้งใบมีแค่นายคนเดียว’ ในยุคนี้ก็คงจะยากหน่อยค่ะ
และสิ่งที่ต้องทำความเข้าใจอีกอย่างก็คือ ทุกคนล้วนแตกต่าง หากเราจะรู้สึกเข้ากันไม่ได้กับอีกฝ่ายก็ไม่แปลก เพราะมนุษย์ถูกสร้างขึ้นมาให้แตกต่างตั้งแต่หน้าตา ไปจนถึงอุปนิสัย หากเราเข้าใจตรงนี้ก็จะช่วยให้รู้สึกปลงได้ เพื่อนกับแฟนไม่ถูกกันก็ไม่เป็นไร เป็นปกติของคน เพียงแค่สื่อสารกันเท่าที่จำเป็น พบปะกันตามารยาททางสังคม ไม่เก็บมาสานต่อให้เป็นปัญหาของความสัมพันธ์อีกก็เพียงพอแล้ว
4. ต้องซื่อสัตย์ต่อความสัมพันธ์
สุดท้ายแล้วทุกคนต้องซื่อสัตย์ต่อความสัมพันธ์ เป็นเพื่อนก็ต้องซื่อสัตย์ต่อสถานะเพื่อน ไม่รุกล้ำ ไม่คิดไม่ซื่อ เป็นคนรักกันก็ยิ่งต้องซื่อสัตย์ ไม่ทรยศ ไม่นอกใจ ไม่กระทำการมใดเกินเลยต่อคนอื่น เพราะความซื่อสัตย์จะเป็นตัวพิสูจน์ว่ามันสามารถยุติปัญหาทั้ง 3 ข้อที่เกิดขึ้นได้ ซื่อสัตย์เรื่องเวลา หากตกลงกับครอบครัวแล้วว่าจะใช้เวลากับเพื่อนฝูงนานเท่าไหร่ ก็ต้องทำให้ได้ ซื่อสัตย์ว่าเพื่อนก็คือเพื่อน ไม่ต้องหึงหวง ทุกอย่างมีขอบเขต ไม่โกหก และรู้จักวางตัวให้เหมาะสมก็พอ
ขอยืนยันคำตอบเดิมว่า ทุกปัญหามีทางแก้ไข จุดจบของมันอาจไม่ใช่การเลิกคบกันเสมอไป บางเรื่องอาจไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไร แต่ด้วยอคติ ทิฐิ หรืออีโก้ครอบงำอยู่ ทำให้รู้สึกว่า จบ ๆ กันไปคงง่ายกว่า ยังไงก็ขอให้ทุกคนแก้ปัญหาวุ่น ๆ ระหว่าง 'เพื่อน' กับ 'แฟน' ไปได้อย่างสวยงามนะคะ