อ่วมหนัก ลิงลพบุรียึดเมือง ร้านค้าปิดกิจการหนี สภาพเหมือนเมืองร้าง วอนเร่งจัดการ

กลายเป็นปัญหาใหญ่ ลิงลพบุรีระบาดหนักทั่วเมือง ทำลายข้าวของเสียหาย แย่งของจากนักท่องเที่ยว บรรยากาศในจังหวัดมีสภาพคล้ายเมืองร้าง ร้านปิดกิจการหนี

วันที่ 20 มิ.ย. 66 นายสุรฉัตร จันทร์ประสิทธิ์ เจ้าของห้างสรรพสินค้า เปิดเผยกับ "ข่าวสดออนไลน์" ว่า ตนเปิดร้านมานานกว่า 20 ปี ซึ่งห้างสรรพสินค้าท้องถิ่นที่อยู่ใจกลางเมืองลพบุรี ช่วงที่เปิดแรก ๆ มีผลกระทบจากลิงบ้าง แต่ไม่ได้เยอะอะไร เพราะตอนนั้นลิงที่มาอยู่ที่ร้านนั้น มีประมาณแค่หลัก 10 ตัว และไม่ได้ซนขนาดนี้ ลูกค้าสามารถเข้าเมืองมาจอดรถเดินซื้อของได้ตามปกติ จะมีมากวนบ้างเล็กน้อย แต่เมื่อ 5 ปีที่แล้วช่วงก่อนโควิด ลิงก็เริ่มเยอะขึ้นเริ่มอพยพออกจากศาลพระกาฬ และปรางสามยอด มาอยู่ตามบริเวณตึก สาเหตุที่อพยพมาคาดว่าลิงมีจำนวนที่มากเกินไป อาหารไม่เพียงพอที่อยู่น้อย และเริ่มทะเลาะกัน ก่อนจะแยกออกจากกันและเมื่อมาอยู่บริเวณนี้ก็ไม่กลับไปอีก

ซึ่งตนได้รับผลกระทบในเรื่องของความสกปรกและโดนลิงทำลายข้าวของและในช่วงโควิดคนไม่เข้าเมืองก็กลายเป็นสวรรค์ของลิงอยู่เต็มพื้นที่แต่เมื่อโควิดเริ่มเบาลง คนเริ่มกลับเข้าเมืองก็เป็นเหตุให้ ลิงกับคนปะทะกัน เพราะว่าลิงเกลื่อนถนนลูกค้าก็ไม่สามารถจอดรถได้ เพราะเมื่อจอดรถ รถก็พัง โดนดึงยางบ้าง โดนดึงชิ้นส่วนบ้าง จนได้รับความเสียหาย ขนาดรถตนที่จอดอยู่ก็ได้รับความเสียหายเช่นเดียวกัน และลูกค้าไม่สามารถเดินถือของได้ปกติ เพราะจะโดนกระชาก ต้องเดินและอุ้มของติดกับตัวไปตลอด เพื่อไม่ให้ลิงแย่ง ร้านอาหารบริเวณนี้ก็ขายของลำบากเพราะโดนลิงเข้ามาจู่โจม ทำให้ทั้งตนและพ่อค้าแม่ค้าระแวกนี้ขายของลำบากขึ้น

ส่วนที่ร้านตนได้รับผลกระทบหนัก ๆ เลยก็คือ ลิงทำให้ไฟชอร์ตเพราะเป็นหม้อแปลงใหญ่ ทางกรมปศุสัตว์ไม่สามารถเอาพวกตะแกรงมากั้นได้ เพราะเป็นไฟฟ้าแรงสูงจะอันตราย ซึ่งโดยเฉลี่ย 1 เดือน ไฟจะชอร์ตประมาณ 2 ครั้ง ค่าซ่อมแต่ละครั้งก็ 1,000 กว่าบาท แต่มันส่งผลต่อเนื่องกับอุปกรณ์ไอทีของร้าน เพราะว่าไฟมันกระชาก

นอกจากนี้ลิงไปอยู่บนหลังคาตึกด้วย ก็เริ่มมีการแงะหลังคาร้าน และหนักสุดคือเคยบุกเข้ามาในสต๊อกของร้าน ส่งผลให้สินค้าที่เก็บไว้เสียหายหลายแสน บางทีมันก็เอาของจากข้างล่างไปอุดตามรางน้ำ บนหลังคา เวลาฝนตกน้ำระบายไม่ได้ ก็ไหลเข้าร้านทันที นอกจากนี้ป้ายหน้าร้านตนก็พังหลายรอบมากติดตัวอักษรไปกี่รอบก็ยังทุกรอบ

เรื่องราวทั้งหมดนี้ก็ทำให้ค่อนข้างที่จะเสียโอกาสทางการค้าไปพอสมควร เพราะลูกค้าไม่เข้า รายได้ก็ลดหลาย ๆ คน ก็เริ่มออกจากเมือง ปิดร้านไป แต่เมื่อคนเริ่มทยอยออกไป ลิงก็เข้ามาอยู่แทน จำนวนก็ยิ่งเพิ่มเยอะขึ้น คนก็ยิ่งออกไปมากขึ้น แต่ตนคงต้องอยู่ที่นี่เพราะว่ามีอะไรหลายหลายอย่างต้องจัดการ ตั้งใจทำธุรกิจหลายอย่างแต่ติดปัญหาตรงนี้

นายสุรฉัตร กล่าวต่อว่า โดยปกติก็มีเจ้าหน้าที่เข้ามาดูแลเป็นระยะ แต่วิธีการยังไม่ค่อยตอบโจทย์เท่าไหร่ ก็สงสารเจ้าหน้าที่อยู่เหมือนกัน เพราะคิดว่าอาจจะยังไม่มีงบประมาณ เวลาที่มาจับลิงทำหมันก็จะใช้กรงดักจับ แต่ด้วยความที่ว่าลิงก็ฉลาด พอเวลาเห็นกรงก็ไม่เข้าแล้ว ถือว่าไม่ค่อยมีประสิทธิภาพเท่าที่ควร ซึ่งตนก็เคยเสนอกับทางเจ้าหน้าที่ไปว่า เปลี่ยนเป็นยิงลูกดอกยาสลบดีไหมน่าจะได้ผลมากกว่า

หรือว่าถ้ามียาที่ทำให้เป็นหมันได้โดยที่ผสมในอาหารจะดีไหม ก็น่าจะเป็นประโยชน์ และตนอยากกันโซนให้อาหารโดยเฉพาะ เพราะว่าคนให้อาหารโดยวิธีการโยนหรือว่าคนที่มีเศษผักเหลือไม่รู้จะเอาไปทิ้งไหน ก็เอามาเทข้างทางให้ลิง และมีถนนที่อยู่หน้าสถานีดับเพลิงถนนเส้นนั้นร้านค้าไม่สามารถเปิดได้ เพราะว่าตอนกลางคืนมีคนมาให้อาหารทั้งเส้นเละเทะมาก

ซึ่งคิดว่าต้องแก้ตั้งแต่กฎหมาย ด้วยความที่ว่าลิงพวกนี้เป็นสัตว์สงวน ทำให้เวลาจะจับหรือจะทำไรแรงก็ไม่ได้ แต่ประชาชนในพื้นที่อย่างตน อยู่กับลิงเจอปัญหาโดยตรง ก็อึดอัดใจที่แก้ไขอะไรไม่ได้ จะเป็นไปได้ไหมที่จะให้จังหวัดลพบุรีเป็นเขตภัยพิบัติเพราะอยู่กันแทบไม่ได้แล้ว ซื้อตึกกันมาเป็น 10,000,000 ตอนนี้ มูลค่าแทบไม่เหลือแล้ว ตนก็รักเมืองลพบุรีแต่ถ้าแก้กฎหมายตัวนี้ไม่ได้ก็แก้อะไรไม่ได้ ซึ่งถ้าแก้กฎหมายนี้ได้ แล้วจับหรือย้ายลิงไปปล่อยในป่าน่าจะดีกว่า ต้องแยกลิงกับคนให้ออกจะห่างจากกัน

สำหรับกลุ่มอนุรักษ์ลิงไม่ว่าจะเป็นมูลนิธิหรือกลุ่มคนรักลิง คนพวกนี้เจาอยู่ในพื้นที่แต่เขาค่อนข้างที่จะรักลิงมากกว่าคน มักจะให้อาหารเพราะบอกว่าสงสารลิง แต่มันก็จะทำให้ปัญหาอยู่สะสมไปด้วย คือตอนนี้เศรษฐกิจในเมืองลพบุรีเรียกได้ว่าร้านค้าเกือบหมดร้างไปแล้ว จะมีร้านหลงเหลืออยู่แค่ไม่กี่ร้าน ลูกค้าขาจรก็ไม่กล้าเข้ามา

อย่างไรก็ตาม สำหรับเมืองลพบุรีที่บอกกันว่าเป็นเมืองลิง ตอนนี้ลิงไม่ใช่จุดดึงดูดนักท่องเที่ยวอีกต่อไปแล้ว เพราะว่ามันเละเทะและซบเซา ไม่มีอะไรเจริญหูเจริญตา ไม่มีอาหารให้กิน ไม่มีที่ให้คนเดินเล่น เป็นพื้นที่อันตราย ขอฝากถึงผู้ใหญ่หลาย ๆ ท่านถ้าสามารถเข้ามาช่วยดูแลตรงนี้ได้ก็ดี อย่าให้ตนต้องลุยเองเลย เพราะว่าตนเองก็มีความสามารถจำกัด ทำมากไปก็ผิดกฎหมายอีก ตนก็อยากพัฒนาตรงนี้ต่อไป