ถึงแม้ว่า เราจะเป็นนักจิตบำบัดที่ไม่ค่อยชื่นชอบและรู้สึกตงิดใจทุกครั้ง ที่ต้องมาตีค่าใครคนหนึ่ง ที่มีลักษณะอาการไม่เหมือนคนอื่นในสังคมส่วนใหญ่ว่าเป็น ‘โรคทางจิต’
แต่ถ้ายึดตามหลักหนังสือ ดีเอสเอ็ม-ไฟว์ (DSM-5) หรือตำราสากลที่ใช้ตรวจสุขภาพทางจิตต่างๆ ของบรรดาจิตแพทย์หรือนักจิตบำบัด
อาการและโรคเกี่ยวกับเรื่องเพศที่น่าเป็นห่วงและรบกวนการใช้ชีวิตประจำวัน ที่ควรเข้ารับการปรึกษา/บำบัดจากผู้เชี่ยวชาญนั้นก็จะมี
- Delayed Ejaculation – อาการหลั่งอสุจิที่ช้าเกินไป หรือไม่สามารถหลั่งได้
- Erectile Disorder – น้องชายของคุณไม่สามารถตื่นตัวหรือแข็งระหว่างร่วมกิจกรรมทางเพศ
- Female Orgasmic Disorder – เมื่อผู้หญิงไม่สามารถถึงจุดสุดยอดได้
- Premature Ejaculation – การหลั่งน้ำอสุจิเร็วเกินไป (ประมาณหนึ่งนาทีหลังเริ่มการมีเพศสัมพันธุ์)
- Female Sexual Interest/Arousal Disorder และ Male Hypoactive Sexual Desire Disorder – เมื่อคนๆ นั้น ไม่รู้สึกถึงความอยากในอารมณ์ทางเพศ (ซึ่งสิ่งนี้ จะต้องเป็นปัญหาของ ‘คนนั้น’ ว่าเธอ/เขา อยากเกิดอารมณ์ทางเพศ แต่ไม่สามารถรู้สึกได้อาจด้วยปัจจัยจากสิ่งรอบตัวต่างๆ แต่หากคนๆ นั้นมีความสุขกับการไม่ได้อยากมีอารมณ์ทางเพศ ก็ไม่ถือเป็นปัญหาของเขา)
- Genito-Pelvic Pain/Penetration Disorder – เกิดอาการเจ็บปวด หรือมีความยากลำบากตรงอวัยวะส่วนล่าง เมื่อมีการร่วมเพศ
- Substance/Medication-Induced Sexual Dysfunction – อารมณ์ทางเพศของคนๆ นั้นไม่ปกติ เนื่องจากการใช้ยาหรือสารเสพย์ติดบางอย่าง
(ซึ่งขอพูดอีกครั้งว่า โดยส่วนตัว เราไม่รู้สึกว่ามันจำเป็นจะต้องมาตีตราใครต่อใครว่าสิ่งเหล่านี้คือ ‘โรค’ ให้รู้สึกแย่/อายกับตัวเองกว่าเดิมเลย)
“ความหื่นกระหาย”
คือหนึ่งในอารมณ์ ‘ธรรมชาติ’ ของมนุษย์
และทุกอารมณ์ที่เกิดขึ้นในสภาวะจิตใจ
เราควรทำการ ‘รับรู้’, ‘ยอมรับ’, และหาทางระบายออก ‘อย่างมีประสิทธิภาพ’
หากเราเกิดอารมณ์กระหายนี้ขึ้นมา
แล้วเราจัดการและหาที่ปลดปล่อยความรู้สึกนั้นได้อย่างมีความสุข
‘โดยไม่รบกวนและทำร้ายตัวเราเองหรือใครที่ไหน’
ก็ดูเป็นพฤติกรรมที่มีประสิทธิภาพ ไม่เห็นน่าเป็นปัญหาให้ คนอื่น ต้องมีหน้าที่มาจัดการหรือห้ามปรามใดๆ เลย
ในสังคมที่การแสดงความคิดเห็นต่อกิจกรรมทางเพศต่างๆ เป็นเรื่องน่าอับอาย เปรียบเสมือนเป็นสิ่งต้องห้าม ทั้งๆ ที่มันเป็นอารมณ์ธรรมชาติของความเป็นมนุษย์
เราเห็นข่าว สร้างมาตรการต่อต้าน เซ็กส์ทอย หรือของเล่นประกอบกิจกรรมทางเพศในประเทศไทยแล้วงงมาก
รสนิยมทางเพศของแต่ละคน คือความรู้สึกหลงใหลเฉพาะตัวบุคคล
ในเมื่อเขาคนนั้น ไม่สามารถรู้สึกสำเร็จกับอารมณ์ของตัวเองได้ ไม่ว่าจะจากความสามารถของตัวเอง หรือกับคู่รัก/คู่นอนของเขา
แล้วทำไม การมีของเล่นหรือสื่อต่างๆ ที่ถูกกฎหมาย ที่มันถูกจริตกับเขา
และทำให้เขาค้นพบความสุข ความสบายใจได้ด้วยตัวเอง ในพื้นที่ปิดที่ไม่รบกวนสายตาใคร โดยไม่เดือดร้อนผู้อื่น เป็นสิ่งที่ไม่สามารถทำได้?
ในอเมริกา
แบบสำรวจจากกระทรวงยุติธรรมประเภทอาชญากรและเหยื่อพบว่า ตั้งแต่ปี 1995 เป็นต้นมาเหยื่อของการโดนล่วงละเมิดทางเพศลดลงถึง 44% เมื่อผู้คนเริ่มเข้าถึงหนังลามกอย่างพอร์น นั่นทำให้เห็นว่า สื่อลามกต่างๆ ไม่ได้กระตุ้นให้ผู้คนออกไป ‘ล่วงละเมิดทางเพศผู้อื่น’ แต่มันคือวิธีปลอดภัยในการสำเร็จความใคร่ได้ด้วยตัวเองคนเดียว ด้วยเครื่องมือหรือของเล่นที่เรามี และเราจะมีความสุขกับมันกี่ครั้งก็ได้ เพราะไม่ได้ทำให้คนอื่นเดือดร้อน
ในประเทศญี่ปุ่น, จีน, ฮ่องกง
ตั้งแต่รัฐบาลได้ออกกฎผ่อนปรนการเข้าถึงสื่อลามกต่างๆ ให้เข้าถึงได้ง่ายขึ้น ตัวเลขเหตุการณ์การล่วงละเมิดทางเพศต่างๆ ก็ลดลงด้วยเช่นกัน
‘รู้สึก’ กับทุกสภาวะอารมณ์ที่เกิดขึ้นในร่างกายและจิตใจ
‘จัดการ’ กับอารมณ์นั้นอย่างมีประสิทธิภาพ และไม่ทำให้ใครเดือดร้อนหรือเกิดอันตราย
ก็น่าจะเป็นเรื่องดี ที่สร้างความสุขให้เราได้
และเพิ่มความปลอดภัย ให้ผู้อื่นด้วย
.
.
.
.
.
.
.
อ้างอิง
Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders Fifth Edition
อ่านบทความใหม่จากเพจ Beautiful Madness by Mafuang ได้บน LINE TODAY ทุกวันอังคาร