เคยได้ยินนิทาปอิสปเรื่อง “ลาลืมตน”
เรื่องมีอยู่ว่า
ลาตัวหนึ่งขโมยหนังราชสีห์มาจากนายพราน เมื่อได้มาแล้วก็ดีใจ เอามาคลุมร่างตัวเอง เพื่อจะให้เข้าใจผิดว่ามันคือราชสีห์ แล้วก็ดักซุ่มอยู่ตามพุ่มไม้ เพื่อแกล้งสัตว์อื่นให้ตกใจและกลัว
มีสัตว์หลายตัวผ่านมา ลาก็ปรากฏตัว สัตว์ที่เห็นก็ตกใจ วิ่งหนีไม่คิดชีวิต
แล้ววันหนึ่งสุนัขจิ้งจอกเดินผ่านมา ลาก็กระโดดออกมาเผชิญหน้า สุนัขจิ้งจอกตกใจมาก แต่ก็ตั้งสติได้ ยังไม่วิ่งหนี มองหาทางที่จะเอาตัวรอด ลาเห็นเช่นนั้นก็ตะโกนคำรามขู่ สุนัขจิ้งจอกได้ยินเสียงก็รู้ได้เลยว่าไม่ใช่ราชสีห์จึงจับลามากินเป็นอาหาร
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ผู้ที่อวดอ้างเกินจริง ย่อมอวดเก่งลืมตน จนคนอื่นจับผิดได้
ดังนั้นอย่าคิดว่าเราสำคัญ หรือเก่งเหนือใครๆ…..ชีวิตมีขึ้นมีลง อย่าหลงตน อย่าลืมตัว… ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ เราทุกคน คือสิ่งมีชีวิตที่พึ่งพาอาศัยบนโลกนี้เหมือนกัน ไม่มีการแบ่งแยก แต่ควรมีเมตตา เกื้อกูลซึ่งกันและกัน
มัดใจ