เพราะไม่ได้มีชีวิตที่สมบูรณ์แบบค่ะ เป็นผู้หญิงต้นทุนต่ำคนหนึ่ง วันนี้สิ่งที่ได้ผ่านจุดคุ้มทุนไปหมดแล้ว แค่มีโอกาสได้ทำงานที่ตัวเองรักมาเกือบ 30ปี มีครอบครัวที่อบอุ่นแข็งแรง เลยตั้งใจว่า มาถึงวันนี้ จะเป็น “ผู้ให้” ทุกครั้งที่มีโอกาสเพื่อขอบคุณทุกอย่างที่ทำให้มีวันนี้
แล้วอยู่ดีๆ กรมสุขภาพจิต ก็ติดต่อมาเพื่อให้รับรางวัลนี้ เป็นปีแรกที่ให้รางวัล และคนแรกที่ได้รางวัลขอให้มารับด้วยตัวเอง “ผู้ให้ยอดเยี่ยม”ค่ะ “The Best Giver Award” ขอบคุณที่สุดนะคะ จริงๆแค่ได้มีโอกาสให้ ก็ชื่นใจ
ไม่นึกว่าจะมีรางวัลนี้จริงๆ ไม่ได้เก่งมาจากไหน แค่มีเวลามากพอจะรอฟังมุมอ่อนแอของใครๆ ไม่ว่าจะใน Club Friday หรือใน Line today ตรงนี้ด้วยค่ะ
“พี่อ้อยครับ ผมมีเรื่องสอบถาม ผมกับเพื่อนผู้ชายแท้คนหนึ่ง เป็นเพื่อนกัน ผมเป็นเกย์ครับ แต่ดันไปชอบเพื่อนคนนี้ ซึ่งมันก็รู้ครับว่าผมชอบ และไม่ได้รังเกียจอะไร บอกแค่ว่า อยากจะคิดอะไรกับมันก็ได้ แต่มันคิดกับผมได้แค่เพื่อนนะ
วันเวลาผ่านไป กลับกลายเป็นว่า ผมกับมันก็เกือบจะมีอะไรลึกซึ้งกันครับ แต่แค่ภายนอก คล้ายๆความสัมพันธ์แบบ Friend with benefit ครับ และเกิดหลายๆครั้ง ผมก็ถามมันว่า คิดยังไง มันก็บอกว่า ยังไงอนาคตมันก็จะแต่งงานกับผู้หญิง มีครอบครัวอยู่ดี สิ่งที่เราทำมันก็แค่การเรียนรู้ ผมควรตัดใจยังไงดีครับ”
ยิ่งอยู่ใกล้ ยิ่งหวั่นไหว คนที่คิดอะไร ยังไงก็เจ็บกว่า เขายืนยันว่าเขาเป็นแค่เพื่อน ก็อย่าไปยอมให้เขาทำอะไรเกินเพื่อนเพราะหวังว่าจะได้เลื่อนเป็นอย่างอื่น น้องบอกเองว่า ความสัมพันธ์ของน้องกับเขาเป็นแบบ Friend with benefit เราเอาตัวเข้าแลกกับความรู้สึกทางใจ เขากลับอ่อยๆเราไว้เพื่อหลอกใช้
น้องเข้าใจทุกอย่าง แค่ยังไม่อยากหาทางออก รักเขาพี่เข้าใจ เขาหยอดแค่หนึ่ง เราก็ซึ้งไปเป็นร้อยๆ คอยให้ความหวังตัวเองว่า ถ้าไม่มีใจ จะยอมให้เราอยู่ตรงนี้ทำไม แต่ถามทีไร เขาก็ชัดเจนจะตายว่าเราเป็นได้แค่นี้ อยู่ได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้ก็แยกย้าย
เป้าหมายเราต่างกันค่ะ อนาคตเราอยากมีเขา แต่เราไม่เคยอยู่ในสิ่งที่เขา plan ไว้ ถามเมื่อไหร่ เขาถึงบอกว่า เขาอยากแต่งงานกับผู้หญิงซักคน เอาตัวเองออกจากจุดเกิดเหตุก่อนดีไหม ถ้ายังวนเวียนอยู่ใกล้ๆ จะบอกว่าให้ตัดใจคงยาก
เขาอยากได้อะไร เขาก็ได้ มีเราก็ไม่ได้แย่ แค่สร้างกำแพงหนาๆเข้าไว้ ไม่ให้ความหวัง แต่ก็ยังหล่อเลี้ยงไว้ อยากเข้าไปใกล้ๆ เขาก็ไม่ให้ จะเดินจากไป เราก็ทำไม่ไหว ต้องรับความจริงให้ได้ก่อนค่ะ
กับบางคน เรามาได้ไกลแค่นี้ เขาคือความสุขของเรา แต่เราไม่ใช่ความสุขของเขา รักเขาให้มากกว่านี้ รักจนยอมให้เขามีความสุขกับใครๆ แม้สุขที่เขาอยากได้อาจไม่ใช่เรา ทั้งหมดไม่ง่าย แต่ใช่ว่าจะทำไม่ได้นี่นา ดีกว่าวนเวียนเป็นดาวบริวาร โคจรอยู่รอบๆ แต่ตอบไม่ได้ว่า เขาจะเห็นคุณค่าเราวันไหน
เขาจะเลือกเราหรือไม่เลือกเราไม่เป็นไร ยังไงเราต้องมีค่าในตัวเอง จะเป็นดาวบริวารก็ได้ แต่ต้องมีแสงในตัวเองให้ได้ อย่ามัวแต่รอ แสงน้อยๆที่เขาคอยเจียดมาให้ ถ้ายังตัดใจไม่ไหว ถอยออกมาไกลอีกนิด อย่าให้ความรักของเราไปรบกวนเขามากจนเกินไป
สุดท้ายมันจะย้อนมาทำร้ายหัวใจเราเองเมื่อวันที่เรารู้ว่า ไม่ว่าจะพยายามอยู่ใกล้เขามากแค่ไหน แต่ไม่มีวันได้เข้าไปอยู่ในหัวใจของเขาซักที ไม่เกี่ยวกับเกย์ ไม่เกย์ จะเพศไหน ไม่มีใครด้อยค่า แค่อย่าวัดคุณค่าของเรา เพียงแค่เขาจะเลือกหรือไม่เลือก
เมื่อไหร่เจอคนที่รักกัน ยอมรับในตัวตนของกันและกัน จะรู้ว่ามันไม่เหนื่อยขนาดนี้ ในวันที่เราเจอคนที่ดีพอ และพอดีต่อกัน ไม่ได้หลอกใช้ไปวันๆแบบนี้
*“อยากให้” * เป็นเรื่องดี แต่บางทีต้องดูว่าเขา “อยากได้”หรือเปล่า อย่าให้ใครเอาความจริงใจของเรามาหลอกใช้ ที่เจ็บแทบตายคือเรารู้ทั้งรู้ อย่ามัวแต่ให้ๆๆๆๆๆเขา จนใจร้ายกับตัวเราเท่านั้นเองค่ะ
