ธรรมlife โดยอ้อม สุนิสา สุขบุญสังข์
คำถาม #คิดถึงความตายแปลกไหม
ตอบโดย พระประสงค์ ปริปุณโณ (อดีตเจ้าอาวาสวัดป่าชิคาโก) อาศรมน้อยสู่ใจ จ.ราชบุรี
ที่ผ่านมาอาจมีผู้ใหญ่หรือเพื่อนบางคนห้ามไม่ให้เราพูดเรื่องความตาย เพราะถือเป็นเรื่องอัปมงคล เป็นการแช่งตัวเอง เป็นเรื่องที่ไม่ควรกล่าวถึง แต่เจ้าของคำถามนี้บอกว่า เธอเป็นคนหนึ่งที่พร้อมที่จะตายเสมอ และเธอก็เลยคิดถึงความตายอยู่บ่อยๆ เธอสงสัยว่าตัวเองแปลกไหม พระอาจารย์ท่านเมตตาตอบมาดังนี้ค่ะ
"พระพุทธเจ้าสอนให้ระลึกถึงความตาย แต่ว่าไม่ได้ให้อธิษฐานให้ตาย เราไม่ต้องรีบให้มันตาย มันตายอยู่แล้ว
ทีนี้ก่อนตายได้ทำชีวิตให้มีค่าบ้างหรือเปล่า ได้ตอบแทนคุณของแผ่นดินหรือยังและสำคัญที่สุดก็คือหลักปฏิบัติ
ถ้าไม่กตัญญูต่อตัวเอง ก็อย่าเนรคุณตัวเอง การกตัญญูก็คือ รู้ว่าร่างกายมันมีบุญคุณ ก็ตอบแทนบุญคุณร่างกาย ด้วยการดูแลสุขภาพ แล้วเดี๋ยวถึงเวลาตาย มันตายเอง ไม่ต้องรีบ มันตายแน่นอน แล้วก็สำคัญที่สุดคือ ยิ้มตาย
คนที่จะสามารถยิ้มตายได้ คือมีหน้าที่ก็ทำไป หน้าที่เป็นเรื่องภายนอก ส่วนการปล่อยวางเป็นเรื่องภายใน มีปัญหาก็แก้ไขไป แก้ได้หรือไม่ได้ ใจก็ปล่อยวาง เมื่อทำได้เช่นนี้ถ้าถึงเวลาที่จะตายก็ยิ้มหลับไปเลย นี่จึงเรียกว่ายิ้มตาย
ความตายคือรางวัลอย่างหนึ่งที่ธรรมชาติมอบให้เรา ไม่เช่นนั้น โลกจะมีแต่คนคร่ำครวญ
ส่วนโทษของความตายคือ ถ้าเราไม่เข้าใจตรงนี้ จิตจะเข้าไปวนเวียน แล้วก็เครียด แล้วก็ทุกข์อยู่กับมัน อยู่อย่างนั้นเอง
พอคิดแล้วก็ทุกข์ คิดแล้วก็ทุกข์ คิดแล้วก็ทุกข์ ย้ำคิดย้ำทำ จริง ๆ การเกี่ยวข้องกับความตายนั้น ง่ายที่สุดคือเกี่ยวข้องโดยไม่เป็นทุกข์ คือไม่ต้องไปยุ่งอะไร ถึงเวลา มันก็ตายของมันเอง หน้าที่ของเราก็คือพร้อม ที่ไหนก็ได้ เมื่อไรก็ได้"
พระอาจารย์ประสงค์ท่านเมตตาตอบไว้แบบนี้ ก็หวังว่าจะเป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อยนะคะ
อย่าลืมว่า ถ้าคุณรู้สึกหนัก มีทุกข์ในใจแบ่งเรื่องราวของคุณให้พวกเราได้ค่ะ ที่สำคัญลองเติมธรรมกันวันละนิดเพื่อชีวิตที่ดีขึ้นค่ะ ส่งความหนัก ความทุกข์ สิ่งสงสัยมาให้พวกเราได้ที่ www.bia.or.th/dhamlife อ้อมจะไปหาคำตอบจากพระอาจารย์มาให้ค่ะ อะไรที่อ้อมช่วยได้ อ้อมยินดีค่ะ
ติดตามข้อธรรมดีๆ ได้ที่เพจ fb : หอจดหมายเหตุพุทธทาส อินทปัญโญ หรือ Line: @Suanmokkh_Bangkok
