“ปล่อยวาง” คำคุ้นหูที่มักได้ยินจากเพื่อนและคนรอบข้าง ในยามที่เรามีปัญหาแก้ไม่ได้ หรือเวลาทำอะไร พยายามคิดอะไรก็แล้วแต่ มันยังรู้สึกติดๆอึดอัดคับข้องใจ ใช่ค่ะ คำ 2 พยางค์ ที่พูดง่ายแต่ทำไม่ง่าย จนผู้ชมฝากถามมาว่า จะทำยังไงถึงจะปล่อยวางได้
.
วันนี้พระอาจารย์นวลจันทร์ กิตติปัญโญ วัดวิวัฏฏะ จากจังหวัดเลย เมตตาตอบเอาไว้ค่ะ
เมื่อรู้ว่าต้องปล่อย แต่ยังปล่อยไม่ได้ ก็ไม่ต้องปล่อย มีคำเคยว่าไว้ “ถ้าทุกข์จนถึงที่สุด จะถึงที่สุดแห่งทุกข์” เพราะฉะนั้น วาง ”การปล่อย” ไปก่อน ยังไม่ต้องปล่อยวาง จับให้มั่นที่สุด ยึดให้แรงที่สุด กำให้แน่นที่สุด พอสุดท้ายเมื่อเราเห็นว่ามันหนัก มันทุกข์ ทุกข์จนถึงที่สุด ถึงที่สุดแห่งทุกข์ ก็จะวางเอง
.
ถ้าเป็นภาษาที่เราพูดกันก็คือ มันจะเป็นไปโดยอัตโนมัตินี่แหละค่ะ และเหตุที่ตอนนี้ปล่อยวางไม่ได้เพราะอะไรทราบไหมคะ เพราะเราค่ะ เรา “อยาก”ปล่อย เรา “อยาก”วาง มันก็เลยทำไม่ได้สักที
.
พระอาจารย์ท่านว่า ให้ใช้ชีวิตตามปกติเป็นการเรียนรู้ แล้วข้างใน ขอเน้นอีกครั้งหนึ่ง “ข้างใน” ของเราทุกคนมีธาตุรู้ ทุกกรณี ทุกประเด็น ทุกปัญหา ทุกสรรพสิ่ง ถ้าจิตรู้ว่ายึดไม่ได้ ยึดไม่ไหว กำไว้ไม่อยู่ มันหนัก มันทุกข์มาก ต่อไปจิตจะวางคืนเอง สลัดคืนเอง ทางธรรมเรียกว่า “ปฏินิสสัคโค” สลัดคืนเองจากข้างใน ใครที่มีคำถามนี้ในใจ แสดงว่ายังทุกข์ไม่ถึงที่สุด
พระอาจารย์จึงให้พรไว้ค่ะว่า “ขอให้ทุกข์สุดๆ ขอให้ทุกข์อย่างแสนสาหัส ทุกข์จนสุดทน ขอให้ทุกข์จนถึงที่สุด แล้วจะถึงที่สุดแห่งทุกข์ได้เอง" กราบขอบพระคุณค่ะพระอาจารย์
.
อย่าลืมนะคะ ถ้าคุณรู้สึกทุกข์หรือหนักๆ ในใจ ส่งความหนัก ความทุกข์ สิ่งสงสัยมาให้พวกเราได้ที่ www.bia.or.th/dhamlife อ้อมจะไปหาคำตอบจากพระอาจารย์มาให้ค่ะ อะไรที่อ้อมช่วยได้ อ้อมยินดีค่ะ
ติดตามข้อธรรมดีๆ ได้ที่เพจ fb : หอจดหมายเหตุพุทธทาส อินทปัญโญ หรือ Line : @Suanmokkh_bangkok
