โอ้โห… เป็นตอนจบของละครที่กระแสแรงมากเหลือเกินค่ะ โดยเฉพาะการด่า จนต้องหันมาดูตอนจบก่อน ตอนเดิมๆค่อยย้อนหลังดูเอาได้ “รักฉุดใจนายฉุกเฉิน” นาดาวเก่งมากนะคะ ที่ทำให้ทุกหัวใจอินไปกับ หมอเป้ง หมอฉลาม ทานตะวัน หรือแม้กระทั่งคนอื่นๆที่แวดล้อมในเรื่อง ตอนจบที่คิดว่าหมอเป้งควรจะได้กลับไปคบกับทานตะวัน เพราะรักกันมาตั้ง 15 ปี อยู่ดีๆมาเลือกกิ๊กเด็ก หน้าใสที่แสนจะใส่ใจในช่วงเวลาไม่นานได้ยังไง ทำไมทำแบบนี้ ทีมหมอเป้งเลยแสนจะร้าวรานหัวใจ ยิ่งทุกคนเล่นดีขนาดนี้ พอน้องซันนี่ อกหัก เลยพากันอกหักไปทั้งประเทศ ด่าทอถึงขั้นจะไปทำร้ายบริษัทต้นสังกัด เดี๋ยวๆๆๆๆ ก่อนจะไปกันใหญ่ เอาสติมากำกับหัวใจกันก่อน
ในฐานะเป็นคนที่ฟังเรื่องความรักของผู้คนมาเกือบ 15 ปี นี่คือบทละครดีๆที่ให้วิธีคิดกับใครๆเยอะมาก ทั้งเรื่อง พูดถึงเรื่องของ “เวลา” คุณค่าของการมีกันและกันไม่ว่าเวลาจะสั้นหรือยาวแค่ไหน รวมไปถึง “เวลา” ที่เท่ากับความ “ใส่ใจ” พอมีเวลาให้น้อยลงไป ก็คล้ายๆความใส่ใจจะน้อยลง หรือแม้แต่ความรักที่ยาวนานถึง 15 ปี ไม่มีอะไรการันตีได้ว่า ความรักที่ให้กันมาจะอยู่ยั้งยืนยงตลอดไป ยิ่งคบกันนาน ความเบื่อ ทำงานทุกวัน เรื่องบางเรื่องที่ต้องใช้ความอดทนและเข้าใจในสิ่งที่ไม่ได้ดั่งใจ แรกๆก็พอไหว นานๆไป ไม่รู้ความอดทนใช้แล้วหมดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รักใคร ถ้าไม่ใส่ใจดูแลอย่ามารู้สึกแย่ตอนเขาจากไป ไม่มีใครเป็นของตายของใครได้ทั้งชีวิต ทุกคนมีสิทธิ์เลือก ทานตะวัน คือผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่รักได้และเจ็บเป็น พยายามยอมรับว่าคนที่เธอรัก มีภารกิจสำคัญในการดูแลชีวิตผู้คน เขามาหาเราไม่ได้ เพราะต้องใช้เวลาในการต่อชีวิตคนอื่น ชื่นใจกับการเป็นผู้ให้ของคนที่เรารัก แต่อดถามตัวเองไม่ได้ว่า “แล้วฉันล่ะ” เข้าใจส่วนเข้าใจ แต่ยอมรับได้ไหมคืออีกเรื่อง วันหนึ่งสิ่งที่เรา “อยากได้” แต่ไม่เคยได้ มีคนๆหนึ่งเกิด “อยากให้” ขึ้นมาซะอย่างงั้น แห้งผากอยู่กลางทะเลทรายมายาวนาน ทรมานกับการทำใจ อยู่ๆเพิ่งได้สัมผัสกับความ “ชื่นใจ” กับการเป็นผู้รับ เคยเป็นส่วนเล็กๆของคนๆหนึ่งมาเป็น 10ปี แต่วันนี้กลายเป็นโลกทั้งใบของอีกคน ความสับสนอลหม่านในใจ กลายเป็นเลือกไม่ได้ คนนั้นก็อยากมี คนนี้ก็ไม่อยากเสียไป แต่สุดท้าย ยังไงก็ต้องเลือก เมื่อไม่มีใจ ก็ต้องบอกเลิกให้จบอย่าคบซ้อน และไม่ว่าจะเลือกทางไหน ต้องรับผิดชอบสิ่งที่เราเลือกให้ได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
ไม่มีใครสมบูรณ์แบบแม้แต่เรา เลือกคนนี้ ก็ต้องยอมรับทั้งข้อดีและข้อเสียของเขาไปดูแล ไม่มีใครแย่จนไม่เหลือข้อดี และไม่มีใครดี จนไม่มีข้อบกพร่อง รักกันในข้อดีและบางทีก็ต้องให้อภัยในข้อเสีย คนรักกัน ความพอดีกัน แสนจะสำคัญ เรื่องที่เรา “อยากได้” เขา “อยากให้”ไหม จนบางทีต้องถามตัวเองบ่อยไป “ตกลงเขาให้ไม่พอ หรือเราที่ขอมากไป” เคยคิดเล่นๆ ถ้าวันนี้ทานตะวัน ไม่มีหมอฉลามเข้ามาเปรียบเทียบ เธออาจจะยังคงเดินหน้าต่อไปกับหมอเป้งไหว แต่ในโลกนี้ ฟ้ามักส่งโจทย์ใหม่ๆมาให้เราทุกวันตราบใดที่ยังไม่หมดลมหายใจกันไป ความรักเป็นเรื่องไม่แน่นอนที่สุดในโลก คบกันนานเป็นสิบๆปี ใช่ว่าจะเป็นคนที่ถูกเลือก หลายๆครั้งของความรัก แค่คนที่เจอใหม่กว่า ก็อาจชนะแล้ว ความผูกพันอย่างเดียวรั้งใครไว้ไม่ได้ หนังสือบางเล่ม อ่านวนๆหลายรอบจนจบ แล้วพบว่า ไม่ได้ชอบเท่าไหร่ หนังสือเล่มใหม่ ยังไม่รู้จะถูกใจไหม แต่ก็ตื่นเต้นเร้าใจกับการลุ้นหน้าต่อๆไป แม้สุดท้ายอาจพบว่า อ่านจบก็ไม่ได้สนุกเท่าไหร่คล้ายๆเล่มเดิมนั่นแหละ
ชีวิตคนยังต้องดูกันยาวๆไป ไม่ได้จบกันสั้นๆง่ายๆเหมือนในละคร ใครดีกว่าใคร ปัญหาที่เคยแก้ไม่ได้ เปลี่ยนคนใหม่ จะแก้ได้จริงหรือ? ในเมื่อเขาคืออาชีพเดียวกัน บางทีอาจไม่ใช่ใครดีกว่าใคร แค่ตอนนี้ใครดีต่อใจมากกว่า มีคนเยอะมากในโลกนี้ ไม่ได้เลือกคนที่เขารักที่สุด แต่เลือกคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจที่สุด เป็นตัวของตัวเองมากที่สุด ชอบเขา และยังชอบตัวเองมากๆตอนอยู่กับเขา
ดูตอนจบของ “รักฉุดใจนายฉุกเฉิน” อยู่หลายรอบ ยังตอบตัวเองแบบเดิมเสมอ หมอเป้งชนะค่ะ แม้ไม่ได้รับเลือกให้อยู่ใกล้ๆ แต่ยังอยู่ในใจเสมอ บางคู่เป็นรักแท้ แม้ไม่ได้อยู่ด้วยกันด้วยสารพัดเหตุผล เพราะคนบางคน ต่อให้รักมาก แต่ก็ยากจะอยู่ด้วยจริงๆ
