หลังจากจบการเดินสายโปรโมทคอนเสิร์ต เราได้มีโอกาสพูดคุยกับ “ต่าย-อรทัย” ถึงประสบการณ์ชีวิตของเธอที่นอกจากจะต้องเป็นดอกหญ้าในป่าปูนแล้ว เธอยังเคยเป็นดอกหญ้าในป่าออนไลน์ ที่หลงทางไปกับโซเชียลมีเดียจนหลงลืมคนรอบข้างไป ติดตามอ่านเรื่องราวของเธอได้ด้านล่างนี้
เคยติดโซเชียลมีเดียขนาดไหน?
“สมัยแรก ๆ ที่เพิ่งมีเฟซบุ๊กเลย พอเราโพสต์อะไรก็จะมานั่งดูว่ามีคนเข้ามาคอมเมนท์หรือยังนะ เขาคอมเมนท์อะไรบ้าง ก็เข้าไปนั่งอ่าน ผ่านไปไม่นานก็เข้าไปอีกว่าเพิ่มขึ้นหรือยัง หรือบางทีเขาคอมเมนท์อะไรมาไม่ว่าจะเรื่องจะบวกหรือลบ บางวันก็ไม่คิดอะไรบางวันก็คิดมากจิตตก เราก็อยู่อย่างนั้น วางมือถือปุ๊บก็หยิบมาเปิดหน้าเดิมอีก เลื่อน ๆ อยู่อย่างนั้น บางทีกว่าจะได้นอน”
เรียกว่าเราหลงทางไปกับมันหรือเปล่า?
“ตอนนั้นไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร เราแค่รู้สึกว่าเราเสียเวลากับตรงนี้เยอะไป บางทีเราวางแผนจะออกไปไหนมีแพลนไว้หมดแล้ว ปรากฎว่าตื่นมายังไม่อาบน้ำยังอยู่บนที่นอน เอ้าตายแล้วสิบเอ็ดโมงแล้วเหรอ! ก็โอย…ไม่ได้แล้วต้องปรับเปลี่ยนตัวเองใหม่”
“ในชีวิตประจำวันเราทำอะไรไม่ได้เลย เราผัดวันประกันพรุ่งผัดไปเรื่อยไม่เสร็จสักที เป็นดินพอกหางหมู อะไรที่ควรจะเคลียร์ให้เสร็จได้ก็ยืดออกไป”
กับความคิดเห็นหรือคอมเมนท์แนวลบ เราจัดการกับตัวเองยังไง?
“ก็คิดไม่ออกเหมือนกัน (หัวเราะ) พอมันบ่อย ๆ เข้าก็ไม่ได้แล้ว หนึ่ง…เราเสียสุขภาพ สอง..มันทำให้เราคิดลบ แทนที่เราจะไปเข้าใจว่าคนเราก็อย่างนั้นแหละ คงไม่มีใครคิดบวกหรือคิดในมุมเดียวกันกับเราได้ทุกคน”
“ถ้าเราไม่ได้ไปสัมผัสอะไรถึงที่สุดเราจะไม่รู้ว่ามันแย่ตรงไหนหรือจะต้องถอยยังไง กว่าจะเข้าใจธรรมชาติคนได้ ก็กลายเป็นคนพักผ่อนไม่เพียงพอ งานก็ปวดหัว เหมือนจะเป็นไมเกรนอีกมันไม่ดีเลย”
ประสบการณ์ฝังใจของเราคือเรื่องไหน?
“ไม่ถึงขนาดว่าอยู่กับมือถือนะ…มันมีอยู่ครั้งนึงที่เราไปเที่ยว ครั้งนั้นมีคุณพ่อไปด้วย ปรากฎว่าเราก็ถ่ายรูปถ่ายแบบนานนนนนเพื่อเอาไปลงสื่อ” ต่ายลากเสียงเน้นความนาน “คุณพ่อพูดมาคำนึง ‘เออ…ถ่ายแต่รูป’ แค่คำเดียวเองที่พ่อพูด ก็คิดได้ว่าเราสียเวลากับตรงนี้ไปจริง ๆ”
“เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ที่จะพาพ่อพาทุกคนมางานด้วยแล้วมีเวลาเที่ยวด้วยซึ่งโอกาสมันมีน้อยมาก แล้วเราก็ยังมาเสียเวลากับเรื่องอื่นอีก เข้าใจว่าวิวมันสวยแต่ก็ถ่ายไปสองสามร้อยรูปอยู่แค่มุมเดียว แทนที่จะไปยืนสูดอากาศคุยกับพ่อ ครั้งนั้นเลยจำมากแล้วจำมาถึงวันนี้”
แปลว่าเริ่ม ”อยู่เป็น” ใช่หรือไม่?
“ตั้งแต่ตอนนั้นก็เข้าใจมากขึ้น แต่ไม่ได้หมายความว่าเราหนีจากมันนะ เราหนีไม่ได้แล้ว แต่อยู่กับมันน้อยลง เอาที่เป็นสาระพอ แล้วยิ่งช่วงนี้มีคอนเสิร์ตใหญ่ เราต้องแบ่งและจัดสรรเวลาให้ตัวเองเยอะ ๆ ออกกำลังกาย พักผ่อน ทานข้าวให้เป็นเวลาแล้วมันมีหลายอย่างที่ต้องจัดการพร้อมกัน”
“กลายเป็นว่าถ้าเราจะอยู่ตรงนี้ก็ต้องจัดสรรเวลาให้ดีขึ้นกว่าเดิม เราหนีจากโซเชียลมีเดียไม่ได้ก็ต้องอยู่ให้มันมีประโยชน์กับเรา ตื่นมาดูยูทูบนิดนึงว่าคนอื่นเขาทำอะไรกันแล้วเราอยู่ตรงไหน เป็นอีกจุดหนึ่งที่ทำให้เรากระตือรือร้นมากขึ้นแค่นั้นพอ”
กับคนที่ติดตามเราอยู่ ต่ายอยากฝากอะไรไว้กับเรื่องโซเชียลมีเดียต่าง ๆ
“ก็นิดนึงนะคะ เพื่อตัวเราเอง จริง ๆ ก็ในทุก ๆ เรื่องขอให้อยู่ตรงกลางมันดีที่สุด บางทีเราอาจจะเดินเข้าไปลึกเกินไป อยู่สักกลาง ๆ สังเกตตัวเองว่าเราลืมตัวไปหรือเปล่า จนลืมคนรอบข้างว่าพวกเขาก็สำคัญ”
“บางทีมัวแต่ถ่ายรูปหาเรื่องหาแคปชั่นที่จะโพสต์กลายเป็นแทนที่จะได้อยู่กับทุกคน เวลามันยิ่งน้อยอยู่แล้วมันยิ่งหายไปอีก เราก็จะยิ่งหลงมันเข้าไปอีก ถ้าถ่ายรูปแล้วจะอยู่กับครอบครัวก็ดูเวลาดี ๆ ถ้าเราจะเสพอะไรต่าง ๆ ที่เป็นข่าวสารสาระบันเทิงขอให้เตือนสติตัวเองตลอดเวลาว่าเราจะได้อะไรกับมัน แล้วได้ในสิ่งที่พอดีกับเราไหม มันจะทำให้เราไม่หลงไปกับมัน เพราะถ้าหลงไปแล้วเราจะไม่มีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้ เพราะฉะนั้นฝากทุกคนด้วยนะคะ”
สำหรับคอนเสิร์ต “ต่าย อรทัย ดอกหญ้ากลางเมืองใหญ่” จะจัดขึ้นในวันที่ 22 มิถุนายนนี้ ที่ จีเอ็มเอ็ม ไลฟ์ เฮ้าส์ ชั้น 8 เซ็นทรัลเวิลด์ ตั้งแต่เวลา 18.00 น. เป็นต้นไป
