"…โปรดใช้วิจารณญาณในการรับฟัง และฟังไปในทิศทางของความบันเทิง…"
สวัสดีครับผม 'ป๋อง กพล ทองพลับ' เอง หรือ 'ป๋องผี' หรืออีกมากมายหลายชื่อสุดแท้แต่ใครจะเรียกผมว่าอย่างไร
มาว่าถึงตรงนี้ผมก็ลืมตัวคิดว่าจัดรายการทางวิทยุอยู่ เพราะนี่ถือเป็นงานชิ้นใหม่ที่ผมไม่เคยทำมาก่อน คือการร่วมงานกับ LINE TODAY ในการหยิบยกเรื่องราวสยองขวัญที่ผู้คนมากมายถ่ายทอดให้กับตัวตัวผมเอง รวมทั้งทีมงานฟังผ่านรายการวิทยุ The Shock
หลังจากนี้ LINE TODAY จะเป็นอีกช่องทางหนึ่งที่ผม จะเปลี่ยนจากเรื่องราวที่ได้ฟังมาเป็นรูปแบบตัวหนังสือ พร้อมกับพาทุกๆ ท่านไปประสบพบเจอกับเหตุการณ์ที่หาคำอธิบายไม่ได้ ผ่านคอลัมน์ที่มีชื่อเหมาะเหม็งว่า "ตรงนี้…ผีดุ"
ตรงนี้…ผีดุ ตอน ส่งพิซซ่าให้ผี
เรื่องนี้เป็นของเจ้าตั้น ทีมงาน The Shock อีกคน ที่หยิบยกเรื่องนี้มาถ่ายทอดให้ฟังในรายการ ผมจำได้ว่าวันนั้นมีข้อความส่งเข้ามาแบบถล่มทลายหลังจากเรื่องจบ เราลองไปอ่านเรื่องนี้ในรูปแบบของตัวหนังสือกันครับ
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่คุณฉัตรได้รับฟังมาจากพี่ที่ทำงานเดียวกัน (สมมติว่าชื่อพี่เอ) ตอนนั้นพี่เอทำงานขับรถส่งพิซซ่าเดลิเวอรี่ให้กับแบรนด์หนึ่ง ซึ่งปกติ เวลาที่มีคนโทรเข้ามาสั่งออร์เดอร์ ก็จะมีพนักงานเข้าไปทำพิซซ่า ระหว่างนั้นก็จะมีการคอนเฟิร์มออร์เดอร์ มีการปรินท์แผนที่ออกมา
ซึ่งพี่เอนั้นก็ได้รับใบออร์เดอร์และแผนที่ พร้อมเบอร์โทรศัพท์ ก่อนที่พี่เอจะออกไปส่ง ก็โทรไปคอนเฟิร์มกับลูกค้าก่อน ปรากฏว่าโทรไปครั้งแรก สายไม่ว่าง… พอโทรไปใหม่คราวนี้ติด… แล้วมีเสียงรับสาย แต่ปลายสายนั้นเงียบ… พี่เอก็พยายามพูดคุยกับลูกค้าเพื่อบอกว่า โทรมาจากร้านพิซซ่าจะมาส่งของให้นะครับ คอนเฟิร์มนะครับ
แต่ก็ไม่มีเสียงใดๆ ตอบกลับมา พี่เอก็เลยวางแล้วโทรกลับไปใหม่ และครั้งนี้ก็ไม่ต่างจากเดิมคือมีคนรับแต่ไม่มีเสียงพูดอะไรกลับมา…
พี่เอก็คิดว่าอาจจะเป็นที่สัญญาณ หรือ เขาได้ยินเสียงเรา แต่เราไม่ได้ยินเสียงเขาหรือเปล่า แต่ก็ไม่เป็นไร มีเบอร์โทรศัพท์แล้ว มีที่อยู่แล้ว มีแผนที่แล้วยังไงก็คงไม่พลาดกับเรื่องของสถานที่ที่ไปส่ง
ระหว่างนั้นพิซซ่าก็ออกมาจากเตาพอดี…
พี่เอก็ขี่รถมอเตอร์ไซด์ออกไปเพื่อที่จะไปส่งพิซซ่า ซึ่งที่ๆ พี่เอไปส่งนั้นเป็นย่านบางแค เมื่อขับไปถึงก็พบว่าเป็นหมู่บ้านที่ใหญ่มาก พี่เอก็ไปจอดรถที่หน้าหมู่บ้าน ก็ไปเจอรปภ.ประจำหมู่บ้านคนหนึ่ง รปภ.ก็ถามว่ามาส่งของเหรอ มาส่งบ้านหลังไหน พี่เอก็ควักบัตรออกมาแลกแล้วก็บอกว่า บ้านเลขที่ /55
แทนที่รปภ.จะหันกลับเข้าไปหยิบบัตร แต่กลับถือบัตรไว้แล้วก็มองหน้าพี่เอและหันกลับไปมองหน้าเพื่อน…
แล้วรปภ.ก็ถามพี่เออีกครั้งว่า
"ไอ้น้องจะไปส่งบ้านเลขที่เท่าไหร่นะ…?"
พี่เอก็ยืนยันว่า บ้านเลขที่ /55 รปภ.ก็ทำหน้างงๆ แต่ก็นำบัตรมาแลกให้ แล้วก็บอกทางไปว่าอยู่ตรงไหนพี่เอก็ขับไปตามที่รปภ.บอก ระหว่างทางเข้าไป หมู่บ้านนี้ตัวบ้านนั้นใหญ่มาก หลังหนึ่งก็เปรียบได้ว่ามีคนอยู่ได้เป็น 10 คน แต่แปลกตรงที่ว่าบ้านบางหลังก็มีคนอยู่ บางหลังก็ไม่มีคนอยู่ แต่บ้านที่ไม่มีคนอยู่น่าจะมีเยอะกว่า…
พี่เอก็ขับไปเรื่อยๆ จนไปเจอ บ้านเลขที่ /50 ไล่ไปเรื่อยๆ /51 … / 52 … /53 … /54 และ /56
อ้าว!!! บ้านเลขที่ /55 หายไปไหนไม่รู้ พี่เอก็งงว่าบ้านเลขที่ /55 มันหายไปได้ยังไง ก็เลยขับวนอีกรอบ ก็ยังไม่เห็นเหมือนเดิมเลย พี่เอเลยตัดสินใจขับย้อนกลับไปที่ป้อมรปภ.ไปถามอีกว่า…
"พี่ ผมถามจริงๆเ ถอะ พี่บอกทางผมถูกหรือเปล่า บ้านเลขที่นี้อยู่ในซอยนี้แน่หรอ…"
รปภ.ก็ตอบมาว่าใช่เข้าไปซอยนี้ ตรงพี่เอไปมาเนี่ยแหละ พี่เอก็พูดกับยามว่า งั้นรบกวนพี่หน่อยละกัน ช่วยขับรถนำทางไปส่งผมให้หน่อยเดี๋ยวมันเกินเวลา เดี๋ยวผมโดนปรับ…
รปภ.ก็หันหน้ามองกันส่ายหัว แล้วบอกว่า ไม่ไปๆ หน้าที่รปภ.ข้างใน ขับไปหารปภ.ป้อมข้างในละกัน ขับเข้าไปตามทางนี้ เดี๋ยวมีรปภ.อยู่ตรงจุดนั้น พี่เอก็ขับตรงเข้าไปหารปภ.ที่อยู่ป้อมทางด้านใน แล้วรปภ.ด้านในก็คุยกับพี่เอปกติ แต่พอพี่เอบอกว่า
"ผมรบกวนพี่ พาผมไปส่งที่บ้านเลขที่ /55 หน่อย"
รปภ.หันกลับมาถาม…
"อะไรนะบ้านเลขที่เท่าไหร่นะ…?"
พี่เอก็ย้ำ /55 พี่นำทางให้ผมหน่อยได้ไหม รปภ.ก็ตอบกลับว่า น้องไปเองเหอะ พี่เอก็บอกรปภ.ว่าพี่พาผมไปหน่อยเหอะ ผมไปมาแล้ว แต่หาไม่เจอ ไม่รู้ว่ารปภ.ข้างหน้าบอกผิดทางหรือเปล่า รปภ.ก็บอกว่า ไม่ผิดน้องไปถูกทางแล้ว บ้านอยู่ฝั่งซ้ายนะ ดูดีๆ พี่เอตอนนั้นก็รู้สึกเซ็งๆ รปภ.หมู่บ้านนี้มันยังไงเนี่ย ไม่มีน้ำใจเลย พาไปหน่อยก็ไม่ได้ พี่เอก็ดูเวลาแล้วก็กลัวจะไม่ทัน ต้องรีบเข้าไปส่ง…
พี่เอก็ขับรถเข้าไปทางเดิม ก็ไม่เจอ /55 เหมือนเดิม เลยตัดสินใจจอดรถที่บ้านเลขที่ /56 และเดินย้อนกลับมา พอเดินย้อนกลับมาก็เริ่มเอะใจ พอหลังที่ /54 ถัดมาก็มีกอหญ้าเป็นโพรงๆ อยู่ข้างหน้า ซึ่งก่อนหน้านี้ พี่เอไม่ได้สังเกต พี่เอก็เลยเดินแหวกหญ้าเข้าไปดู ก็เห็นเป็นประตูเหล็กซึ่งหญ้าขึ้นรกทึบเลย พี่เอก็คลำๆ ไป ก็เจอเป็นเสา พี่เอก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดไฟฉาย ก็แหวกๆ หญ้าแล้วเอาไฟฉายส่อง ก็เจอเป็นบ้านเลขที่ /55 แต่มองเข้าไปข้างในนั้นเป็นบ้านร้าง ไม่มีคนอยู่ ดูจากแผนที่ที่ปรินท์มา มันก็ใช่ พี่เอก็เลยลองโทรดู ครั้งแรกที่โทรไปก็เหมือนเดิม เหมือนสายไม่ว่าง ครั้งที่ 2 ก็ติด
ตืดดด… ตืดดดด… แล้วก็มีเสียงดังมาจากข้างในบ้านนั้น…
กริ๊ง… กริ๊ง… เป็นเสียงเรียกสายแบบเก่า
แต่สภาพบ้านนั้นไม่มีทางที่จะมีคนอยู่ได้เลย ระหว่างที่พี่เองงๆ ถือสายรออยู่ เสียงโทรศัพท์ข้างในก็เกิดเงียบไป พร้อมกับโทรศัพท์ที่พี่เอถืออยู่ปลายสายก็มีเสียงคนรับ…
พี่เอก็ "ฮัลโหล สวัสดีครับ…"
แล้วสิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้นคือ มีเสียงที่ได้ยินจากปลายสายคือ…
"ฮืออออ… ฮือออออ… หิววววววว…" แล้วสายก็ตัดไป
แล้วพี่เอก็ช็อครีบวางสาย แล้ววิ่งไปคว้ามอเตอร์ไซด์ ที่อยู่ตรงบ้านเลขที่ /56 จังหวะที่สตาร์ทรถและหันรถกลับออกมา แต่ไฟหน้ารถก็สาดเข้าไปในบ้าน สิ่งที่พี่เอเห็นคือ เห็นเป็นร่างของแม่ชี ยืนอยู่ตรงทางเข้าบ้านพร้อมกับมือข้างขวาจูงเด็ก แล้วยืนมื่อมากวัก เหมือนเรียก…
จังหวะนั้นพี่เอก็ขับรถออกมาไม่สนใจอะไรแล้ว จนขับรถมาถึงที่ป้อมรปภ.ด้านนอก พี่เอก็ถามรปภ.ว่า เกิดอะไรขึ้นกับบ้านเลขที่ /55 รปภ.ก็บอกว่า พี่ก็ไม่รู้น้อง พี่รู้แต่ว่าพี่มาทำงาน บ้านหลังนี้มันก็ร้างอยู่แล้ว พี่เอก็ถามว่า แล้วทำไมพี่ไม่บอกผม รปภ.ก็ตอบกลับมาว่า พี่ก็ไม่รู้ว่าจะบอกน้องยังไง เพราะน้องก็ยืนยันว่าบ้านหลังนี้
ทีนี้พี่เอก็โทรกลับไปหาหัวหน้าที่อยู่ที่ร้าน พี่เอก็บอกหัวหน้าว่า หัวหน้าผมมาส่งแล้วนะบ้านที่มาส่งเป็นบ้านร้าง หัวหน้าก็บอกว่า คุณอย่ามั่ว อย่าอ้างที่ไปส่งช้า เพราะหาไม่เจอหรือเปล่า พี่เอก็เลยบอกไปว่า งั้นผมลาออก หัวหน้าก็บอกให้พี่เอกลับมาก่อนค่อยว่ากัน ส่วนบ้านเลขที่ /55 หลังนั้น พี่เอก็ไม่ได้ตามว่า ที่ไปที่มาเป็นยังไง…
เป็นอย่างไรบ้างครับกับเรื่อง "ส่งพิซซ่าให้ผี" อย่าลืมติดตามนะครับว่าบทความหน้า ป๋องจะนำเรื่องราวอะไรมาถ่ายทอดให้ได้อ่านกัน สำหรับท่านใดที่ชอบเรื่องราวสยองขวัญสามารถติดตามผลงานของพวกเรา The Shock ได้ที่ facebook.com/THESHOCK13 หรืออยากร่วมถ่ายทอดประสบการณ์ ก็สามารถส่งเรื่องราวเข้ามาได้ที่ shockfm@hotmail.com ครับ
