เมื่อรักเป็นทุกข์ ทำไมยัง ‘รัก’

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เกิดเหตุการณ์น่าสลดของคู่รักวัยรุ่น 2 คู่ ซึ่งฝ่ายหญิงตัดสินใจจบความสัมพันธ์แต่ฝ่ายชายพยายามตามง้อเพื่อขอคืนดี จากความรักกลายเป็นความฉุนเฉียว เป็นความแค้นที่ฝ่ายหญิงไม่ยอมกลับมาหากันเหมือนเดิม ทำให้ฝ่ายชายตัดสินใจยิงแฟนสาวที่หัวใจ 2 นัด จากนั้นขอจบชีวิตตัวเองด้วยการยิงที่หน้าอกตัวเองอีก 1 นัด 

ส่วนอีกคู่ก็เช่นกัน หลังจากที่ฝ่ายชายง้อแฟนสาวอยู่เกือบปีก็ยังไม่สำเร็จ จึงตัดสินใจยิงแฟนสาวที่หน้าอก 1 นัด ฝ่ายหญิงสิ้นใจทันที จากนั้นฝ่ายชายลงไปนั่งข้าง ๆ ร่างไร้วิญญาณแฟนสาวแล้วตัดสินใจยิงเข้าที่ใต้คางของตัวเองอีก 1 นัดและไปเสียชีวิตที่โรงพยาบาล

ทั้งสองเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในวันเดียวกัน โดยห่างกันไม่กี่ชั่วโมง แต่น่าแปลกที่มีความคล้ายกันอย่างไม่น่าเชื่อ เพราะเมื่อความรักไม่เป็นไปในแบบที่ต้องการ ทุกข์ทรมานแสนสาหัส จึงตัดสินใจหนีรัก หนีทุกข์ด้วยการจบชีวิตลง เพราะฉะนั้นคงไม่แปลกที่จะบอกว่า “ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์” แต่คนเราก็ยังพยายามที่จะรัก และคาดหวังใน “รัก” ว่าจะมีแต่สิ่งสวยงาม ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว “รัก” มักมาพร้อมความคาดหวัง ความทุกข์ และการยึดมั่น ถือมั่นที่ไม่สิ้นสุด 

เมื่อรักแล้วจะทุกข์ถึงขนาดจบชีวิตทั้งคนที่รักและตัวเองลงได้ ทำไมใคร ๆ ก็ยังอยากมี ‘รัก’ ไม่ใช่เพราะไม่กลัวความทุกข์ แต่เราแค่คาดหวังว่ามันจะไม่ทุกข์ คาดหวังว่ามันจะมีแต่ความสุข และอีกสารพัดความคาดหวังที่เราจินตนาการไปเอง แม้ใคร ๆ จะบอกว่าถ้าคิดจะรักก็ต้องรักให้เป็น รักอย่างมีสติและเตือนตัวเองตลอดเวลาว่าเมื่อมีรักก็ย่อมต้องมีทุกข์และสุขปะปนกันไป 

เหตุการณ์เศร้าสลดแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นเลย ถ้ารักอย่างมีสติและเลิกอย่างเข้าใจ ไม่มีคู่ไหนที่รักกันแล้วจะมีความสุขได้ตลอด และไม่มีการเลิกราแบบไหนที่ไม่มีใครเจ็บปวด แค่ต้องยอมรับและเข้าใจทั้ง “ความรัก” และ “การเลิกกัน” ว่ามันมีทั้งทุกข์และสุขที่เราต้องผ่านมันไปให้ได้ด้วยสติ แค่นี้ก็ไม่เสียสูญเพราะความรักอีกต่อไปแล้ว