เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาหมอได้มีโอกาสไปเป็นวิทยากรในหัวข้อ “วัคซีนใจ” ให้กับนักศึกษาปีหนึ่งของมหาวิทยาลัยมหิดล จำนวน 200 คน ผ่านทางออนไลน์ การบรรยายเป็นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์และความรู้
นอกจากจะได้พูดคุยถึงเรื่องความเครียดว่าแท้จริงแล้วคืออะไร
ยังได้ให้ความรู้ในการประเมินตัวเองและการจัดการความเครียดอีกด้วย
ช่วงเวลาสำคัญอีกช่วงหนึ่งคือ การตอบคำถาม แน่นนอนว่าน้อง ๆ มีคำถามมากมาย
ซึ่งอาจารย์ผู้ดำเนินรายการไม่อาจถามแทนได้ทุกคำถาม แต่มีคำถามที่อาจารย์หยิบมาถามด้วยเหตุผลว่าเป็นคำถามที่นักศึกษาถามกันมามากที่สุดคำถามหนึ่ง
นั้นคือ “เพราะอะไรเวลาอยู่คนเดียวจะรู้สึกโดดเดี่ยว แต่เวลาออกไปเจอเพื่อนแล้วรู้สึกดีขึ้น”
และที่หมอเคยเจอคนมาปรึกษาบ่อย ๆ คือ “ทำไมแม้กำลังอยู่กับคนมากมายแต่ในใจกลับยังรู้สึกโดดเดี่ยว”
ความรู้สึกโดดเดี่ยวนั้นเกิดขึ้น เมื่อเรานั้นขาดความเชื่อมโยงซึ่งกันและกัน
ขาดความสัมพันธ์ระหว่างตัวเราเองกับคนอื่น ซึ่งส่วนใหญ่มักเกิดจาก 8 สาเหตุสำคัญคือ
1.การที่เรามีปัญหาเรื่องการสื่อสาร เช่น เรารู้ว่าเราคิดอะไรแต่ไม่รู้ว่าจะพูดออกไปอย่างไร หรือพูดออกไปแล้วสิ่งที่อยากสื่อสารไม่ได้ตรงกับความต้องการที่แท้จริงในใจเรา จนทำให้เกิดการเข้าใจผิดและสุดท้ายกลายเป็นความห่างเหิน หากเรามีปัญหาเรื่องนี้สิ่งที่จะช่วยให้เราลดความรู้สึกโดดเดี่ยว นั้นคือการฝึกการสื่อสาร
2.การที่ชีวิตมีการเคลื่อนย้ายบ่อยจนเกินไป สาเหตุนี้พบได้ในคนที่มีประวัติว่า ในวัยเด็กต้องย้ายที่อยู่อาศัยบ่อย ย้ายโรงเรียนบ่อย อาจด้วยสาเหตุจากการทำงานของครอบครัว ทำให้มีระยะเวลาในการฝึกทักษะการสร้างความสัมพันธ์ต่อผู้คนรอบข้างสั้นจนเกินไป
3.ความไม่เข้าใจในพฤติกรรมของคนรอบข้าง เราเคยมีความคิดในหัวแบบนี้มั้ย “ทำไมเธอทำแบบนั้น” “ทำไมไม่เป็นแบบนี้” “มันควรจะเป็นแบบนี้” ความลังเลสงสัยต่อคนรอบข้างที่เกิดจากความคิดเหล่านี้ มักสร้างกำแพงกั้นความสัมพันธ์ระหว่างเรากับคนอื่นโดยไม่รู้ตัว หากเรามีปัญหาเรื่องนี้สิ่งที่จะช่วยให้เราลดความรู้สึกโดดเดี่ยว นั้นคือการเคารพในความแตกต่าง
4.กลัวการมีความสัมพันธ์ ความโดดเดี่ยวบางทีไม่ได้เกิดจากการที่คนอื่นห่างเหินจากเราเท่านั้น บางคนเลือกที่จะตีตัวออกห่างจากคนอื่น และยิ่งใครถ้ามีใครพยายามจะเข้ามามีปฏิสัมพันธ์ด้วย ก็จะยิ่งถอยห่าง แต่พอไม่มีใครสนใจก็รู้สึกอ้างว้างแล้วนั่งถามตัวเองว่า “ ทำไมเราไม่มีใครเลย” หากเรามีปัญหาเรื่องนี้สิ่งที่จะช่วยให้เราลดความรู้สึกโดดเดี่ยว นั้นคือ การฝึกความไว้วางใจ และกล้าที่จะถูกปฏิเสธ
5.การเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเอง เราอาจมีประโยคที่บอกกับตัวเองอยู่เสมอว่า “ฉันไม่ดีพอ” “ฉันไม่เก่งพอ” “ฉันไม่น่ารัก” ประโยคเหล่านี้มักมาพร้อมกับความเชื่อว่า เราไม่น่าสนใจคงไม่มีใครสนใจเรา ดังนั้นการเข้าหาใครสักคนจะเป็นสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกประหม่ามากๆ หากเรามีปัญหาเรื่องนี้ สิ่งที่จะช่วยให้เราลดความรู้สึกโดดเดี่ยว นั้นคือ การฝึกที่จะชื่นชมตัวเองในสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เราทำได้ และมองเห็นคุณค่าในความสามารถและศักยภาพที่ตัวเองมีโดยไม่เปรียบเทียบกับใคร
6.การชอบพึ่งพาคนอื่น หากเราประเมินคุณค่าของตัวเองผ่านการกระทำของคนอื่นที่ปฏิบัติต่อเรา เช่น คิดถึงต้องโทรหา รักต้องตามใจ เราอาจรู้สึกผิดหวังและโดดเดี่ยวได้บ่อยครั้ง เพราะความจริงแล้วการแสดงออกถึงความคิดถึง หรือรักของแต่ละคนนั้น แตกต่างกัน หากเรามีปัญหาเรื่องนี้สิ่งที่จะช่วยให้เราลดความรู้สึกโดดเดี่ยว นั้นคือ การเลิกประเมินคุณค่าของตัวเองผ่านสายตาคนอื่นแล้วหันมาประเมินจากสายตาของตัวเอง
7.โรคซึมเศร้า เมื่อใดที่ความเศร้าของเรากลายเป็นโรคซึมเศร้า สมองของเรามักมีความคิดอัตโนมัติว่า “ตัวฉันไม่ดี คนอื่นไม่น่าไว้ใจ โลกนี้ช่างไม่น่าอยู่ “ แม้ว่าความเป็นจริงแล้วเราจะมีคนรักและหวังดีอยู่รอบตัวก็ตาม แต่ความซึมเศร้าจะเป็นกำแพงกั้น ไม่ให้เราสัมผัสความรักนั้นได้ สุดท้ายเราก็จะจมอยู่กับความรู้สึกโดดเดี่ยว
หากเรามีปัญหาเรื่องนี้ สิ่งที่จะช่วยให้เราลดความรู้สึกโดดเดี่ยว นั้นคือ การรับการรักษาโรคซึมเศร้าจากแพทย์
8.การที่เราให้ความรักหรือความสนใจผิดคน หากเรารู้สึกว่าอยากมีใครสักคนและต้องคนนี้เท่านั้น แต่บังเอิญว่าคนคนั้นอาจไม่ได้อยากสนใจเรา หรือสนใจเราเฉพาะช่วงเวลาที่เรามีประโยชน์จากเขาเท่านั้น ก็อย่าแปลกใจหากความรู้สึกโดดเดี่ยวเกิดขึ้นในใจบ่อยครั้ง หากเรามีปัญหาเรื่องนี้ สิ่งที่จะช่วยให้เราลดความรู้สึกโดดเดี่ยว นั้นคือ การรู้สึกตัวแล้วหันมาสนใจตัวเราเองบ้าง ท่องไว้ว่า “เจ็บแต่จบ”
ลองดูนะคะว่าถ้าบางครั้งที่เรารู้สึกโดดเดี่ยวนั้นเพราะอะไร ลองใช้คำตอบนี้เรียนรู้ตัวเองและพัฒนาตัวเอง รู้แล้วเราอาจจะได้รับของขวัญจากความโดดเดี่ยว
“ หากมองโลกนี้ในแง่ดีสักครั้ง
เธอจะรู้ว่าต่อให้เหงามากมายสักเท่าไร
ก็ไม่ทำร้ายใครให้ต้องถึงตายสบายใจได้เสมอ
อดทนเอาไว้ในเวลาที่เหงา
กลับมามองตัวเราและชีวิตจริงที่ได้เจอ
เพราะเธออาจเปลี่ยนจากความเหงาเป็นเพื่อนเก่าที่แสนดี”
( เพลงจดหมายจากความเหงา ร้องโดย ป๊อด โมเดิร์นด๊อก แต่งโดยหมอเอิ้น พิยะดา )
--
ติดตามบทความใหม่ ๆ จาก หมอเอิ้น พิยะดา ได้ทุกวันพุธ บน LINE TODAY
ถ้าคนเรามีเป้าหมายในชีวิต และวางแผนในแต่ละวัน เพื่อความสำเร็จ เราจะไม่รู้สึกเหงาเลย ชีวิตจะมีคุณค่า และสนุกไปกับงาน และการแก้ปัญหา... นี่แหละ คุณค่าของคน
ยิ่งผนวกกับการเจริญสติ และทำสมาธิด้วย จะไม่เคยรู้สึกเหงาเลย มีแต่ความสุขตลอดเวลา สุขทั้งภายในและภายนอก( จากความสำเร็จ)
17 มิ.ย. 2563 เวลา 10.04 น.
ยุคเสื่อมของสังคมที่ใส่หน้ากาก ที่เต็มไปด้วยผู้มีอำนาจ บารมี มีแต่วาฑะกับการสร้างความแตกแยกให้กับประชน ยัดเยียดความเชื่อผิดๆที่จับต้องไม่ได้ ให้ ชิงชังกันเอง อยู่อย่างหดหู่ สิ้นหวังและสร้างความเกลียดชัง....ก็เลยเอวัง..จัง.
17 มิ.ย. 2563 เวลา 07.18 น.
ถ้าได้ทำสิ่งที่ตัวเองรัก
อยู่กับคนที่สบายใจ
อาจจะเป็นญาติ คนในครอบครัว น้อง
หรือคนที่เรารัก
แล้วมีทุนก้อนนึง มีบ้าน มีของใช้ ของกิน
เชื่อว่าทุกคนคงไม่เหงามาก
และใจก็คงมีความสุข
ถึงตายก็ตายด้วยความสุข
นี่คือการที่ไม่ต้องไปคิดถึงอะไรให้ซับซ้อน
มันคือ ความอยากหรือเป้าหมายชีวิตกับสิ่งที่อยากทำ
.แค่นั้นแหล่ะ จบแล้ว..😊😊😊
17 มิ.ย. 2563 เวลา 07.33 น.
ถ้ารู้สึกแบบนั้นจงรักตัวเองให้มากๆ และอย่าจมกับตัวเองแค่หาคนคุยด้วยสักคน มองคนที่เขาแย่กว่าเราเยอะๆ อย่าไปคาดหวังว่าใครจะทำอะไรให้เรา ถ้าเราเจอคนที่เขาไม่ได้ดั่งใจเราจงคิดซะว่าเขามาแค่ให้เราได้เรียนรู้ พอเรียนจบถ้าเขาย้ายไปไม่เจอ เราก้อต้องทำตัวเองให้รู้สึกว่าถ้าเขาใช่เพื่อนเราเขาจะเป็นเพื่อนกับเราได้ ถ้าเขาไม่มาก้อแล้วแต่เขา แต่ถ้าเราอยากจะมีความสุขได้จริงๆ เราต้องอยากให้คนอื่นมีความสุขพร้อมๆกันกับเรา เหมือนลดอัตตาตัวเราเองได้ แล้วเราจะสามารถรักตัวเอง และ รักผู้อื่นได้
17 มิ.ย. 2563 เวลา 10.13 น.
บางครั้งในการยอมรับกับในความเป็นจริงที่เกิดขึ้นมาให้ได้ ก็ย่อมที่จะช่วยทำให้สภาพของจิตใจดีขึ้นมาได้บ้างเหมือนกัน เพราะทุกอย่างนั้นก็ย่อมที่จะมีทางแก้ไขเพื่อให้เป็นไปในทางที่ดีได้เสมอ.
17 มิ.ย. 2563 เวลา 11.09 น.
ดูทั้งหมด