ไม่ซื้อห้ามจดไป - สมจุ้ย เจตนาน่าสนุก

สรรพวิชาความรู้ มีมากหลายหลาย แม้ใครจะว่าวงการสิ่งพิมพ์มีปัญหา แม้ใครจะไม่เห็นคุณค่าของหนังสือ แต่เชื่อเถอะว่า ในร้านหนังสือมีกูรู มีผู้รู้ มีคุณครู มากมายที่รอให้เราเข้าไปไขว่าคว้าหาอ่าน 

หากคุณยังมีเวลา เข้าไปค้นหา ค้นคว้า ไม่ว่าจะเป็นห้องสมุด หรือร้านหนังสือ กี่ครั้งกี่หนกี่ร้อยหมื่นพันสรรพวิชาที่วางตัวบนหิ้งบนชั้น รอวันเวลาให้ศิษย์มาหาเมื่อศิษย์พร้อมอาจารย์ก็จะปรากฏ แต่ศิษย์บางรายอาจยังไม่พร้อม 

การเข้าไปในร้านหนังสือที่เสมือนห้องวิเศษแห่งมนต์ขลัง การส่งมอบพลังชีวิตอันข้นเข้มเริ่มเสื่อมมนต์ขลัง 

บางครั้งพลังที่จอมยุทธถ่ายทอดผ่านกระบวนท่า วิชาอักษรก็มาตกม้าตาย เดินทางไม่ถึงสายตาของผู้อ่าน เพราะว่ามีม่านบังตา

กระบวนท่าวิชาฮาวทูต่างๆ ที่นักคิดนักเขียนทั่วโลกพยายามจะนำเสนอ หากมันไม่ได้เจอกับคนอ่าน วิชาเหล่านี้ก็กลับกลายเป็นเพียงเถ้าถ่าน หรือสุดท้ายกลายเป็นกองหนังสือเก่าๆ เป็นเพียงเศษกระดาษเดินทางกลับไปโกดัง ไปยังเจ้าของ หรือรอวันพบเจอจอมยุทธผู้เสาะหา แต่ไม่รู้ว่าเวลาใด

สรรพวิชาไม่ลี้หาย แต่มันจะได้กลายเป็นเครื่องมือที่ดีงามต่อเพื่อนมนุษย์หรือไม่ก็คงต้องขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัย พลางต้องลองวิเคราะห์วิจัยและบ่นบ้ากันไปอีกเป็นระยะ

มีหลักวิชาที่ยิ่งกว่าเหลือเชื่อ นั่นคือวิชาใบ้หวย

เราไม่อาจรู้แน่ว่า บรรดาอาจารย์เหล่านั้นท่านไปฝึกวิทยายุทธมาจากไหน จึงสามารถหยั่งรู้ได้ว่า กองสลากแห่งประเทศไทยจะนำเสนอตัวเลขใดมาปรนเปรอและกินแบ่งให้เหล่าชาวประชา

สรรพวิชาเหล่านี้ หลบซ่อนอยู่ตามสุมทุมพุ่มไม้ หรือวัดวา และแฝงฝังเหล่าอลัชชีผู้อ้างตัวว่ามีอิทธิฤทธิ์ มันสามารถหยั่งรู้ ดินฟ้า หรือไร ไฉนจึงพยากรณ์ตัวเลขได้สารพัด

เมื่อนำมาเผยแพร่ ให้เห็นเคล็ดลับเส้นทางรวย มีสูตรสำเร็จ รายเดือนรายปี มีทั้งคมชัดลึก ตรงเผง ชัดเจน แม่นยำ อยากให้คนจ่ายลงทุนซื้อ ยี่สิบสามสิบบาทเพื่อแลกกับความสามารถคาดเดารางวัลหลักแสนหลักล้าน

หากไม่ช่วยอุดหนุนซื้อไป แต่เดินมาจด จดแล้วไม่จ่าย ผลสุดท้าย เจ้าของเคล็ดลับ ผู้หยั่งรู้ตัวเลข ก็คงจะจนกรอบ นอนหิวอยู่ที่บ้าน

เฮ้อ แล้วทำไม ไม่รู้จักเอาเคล็ดวิชา ไปหาซื้อเลขหวยเอาเองเน้อ

มัวมาพิมพ์เป็นหนังสือขายอยู่ได้ ให้เสียเวลา น่าสงสารจริงเชียว