ประชาชนโอด! “กะเพราใส่ถั่วฝักยาว” หยุดได้แล้ว! อยากกิน เดี๋ยวสั่งเอง!

ประชาชนโอด! “กะเพราใส่ถั่วฝักยาว” หยุดได้แล้ว! อยากกิน เดี๋ยวสั่งเอง!

เป็นปัญหาโลกแตกของวงการอาหารบ้านเราเมื่อเมนูง่าย ๆ อย่าง  “ผัดกะเพรา”  ถูกเสริมเติมแต่งด้วยการโยนผักอื่นๆ เพิ่มลงไป ตั้งแต่ถั่วฝักยาว แครอท ไปจนถึงข้าวโพดอ่อน นี่คือผลสะท้อนถึงการปรับลดต้นทุนการทำอาหารด้วยการปรับเปลี่ยนโครงสร้างวัตถุดิบใช่หรือไม่

แต่แรกเริ่มเดิมทีผัดกะเพราถูกออกแบบมาเพียงแค่เนื้อสัตว์, ใบกะเพรา, พริก อันเป็นวัตถุดิบหลัก ๆ ในการสร้างสรรค์เมนูนี้ แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไปผักอื่น ๆ ก็ได้ถูกเชื้อเชิญเข้ามามีส่วนร่วมกับเมนูง่าย ๆ นี้มากขึ้น จนกะเพราในสมัยก่อนเริ่มถูกกลืนหายไปในสมัยอาหารตามสั่งยุคนี้

ปัญหาข้าวยากหมากแพงเป็นปัญหาหลักที่ส่งผลกระทบมาถึงเมนูสิ้นคิดของหลาย ๆ คน เมื่อเนื้อสัตว์อย่างหมู, ไก่, เนื้อวัว มีราคาเพิ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งเป็นปัจจัยหลักที่ทำให้แม่ค้าหาสิ่งอื่นมาทดแทน และผักอย่าง "ถั่วฝักยาว" ดูเป็นคำตอบที่ง่ายที่สุดในการใส่ลงไปเพื่อเพิ่มปริมาณ “ให้ดู” เหมือนได้เยอะขึ้น คนทานข้าวผัดกะเพราในสมัยนี้ต้องนั่งเดาใจแม่ค้าว่าจะผสมอะไรลงไปในจานบ้าง แล้วนั่นคือสิ่งที่ผู้รับประทานต้องมานั่งเสี่ยงเอาหรือ? ในเมื่อแต่ละร้านแทบจะทำออกมาไม่เหมือนกันเลยแม้แต่น้อย และเริ่มมีเสียงสะท้อนจากประชาชนคนทานถึงผักอื่นที่เข้ามามีบทบาทในผัดกะเพราจนกลบความเป็นกะเพราไปเสียสูญสิ้น

การลดต้นทุนนี้ถือว่าเป็นการเอาง่ายเข้าว่าโดยไม่สนคนทานหรือไม่?

แม่ค้าเอาตัวเองเป็นหลักโดยไม่สนจิตวิญญาณของผัดกะเพราหรือเปล่า?

การรับผิดชอบต่ออาหารที่เราทำและคนทานเป็นเรื่องสำคัญสำหรับคนทำอาหาร การที่เรา “เคารพ” เมนูใดเมนูหนึ่งเป็นเรื่องจำเป็นอย่างยิ่งยวดเพื่อดำรงไว้ซึ่งรสชาติดั้งเดิมของอาหารจานนั้น เราไม่ได้เรียกร้องว่าห้ามปรับสูตร แต่การเสริมเติมแต่งจนเสียรสชาติและตัวตนของผัดกะเพรานั้นเป็นสิ่งที่ควรทำหรือ?

แต่ครั้นจะไปโวยวายใส่แม่ค้าถึงความอยุติธรรมนี้เราอาจจะถูกตะหลิวฟาดหน้าเสียก่อนเป็นแน่ ฉะนั้นสิ่งที่ง่ายที่สุดคือการบอกแม่ค้าว่าไม่เอา! ไม่เอาถั่วฝักยาวหรือผักใด ๆ นอกเหนือจากใบกะเพรา! เราต้องเริ่มที่ตัวเราก่อน ไม่ใช่เพื่อแค่ในฐานะคนทานเท่านั้น แต่เพื่อดำรงไว้ซึ่งผัดกะเพราแบบไม่มีถั่วฝักยาวแก่รุ่นลูกรุ่นหลาน

แล้วคุณล่ะ ทานผัดกะเพราไม่ใส่ผักอื่นเหมือนกันหรือไม่?