ให้ภาพเล่าเรื่อง.......แด่ทุกคนที่มีความรัก (ตอนที่ 2)

ด้วยความรัก ความทรงจำ และความคิดถึง…

และนี่คือสิ่งที่เราได้ออกไปสัมผัสมาด้วยสองตา บรรดาบ้านเรือน ร้านรวง ไม่ว่าจะบ้านหลังเล็ก-ใหญ่ หรือแม้กระทั่งห้องแถวเล็กๆหนึ่งคูหา เราพบกับภาพพระบรมฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร อยู่ทั่วทุกแห่งหน หากลองสังเกตหรือลองมองไปรอบๆตัว ตั้งแต่ปฏิทินที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน รูปถ่ายที่ผนังบ้าน ภาพที่คุ้นชินของพระองค์ท่านขณะทรงงาน ดูแลทุกข์สุขของพวกเราในทุกถิ่นฐาน ที่ปลูกฝังเรื่อยมาจนกลายเป็น “ความจงรักภักดี” ไม่ว่าเราจะแหงนหน้ามองไปที่ภาพนั้นกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ยังสร้างขวัญและกำลังใจ ให้ยึดมั่นอยู่ในความดี ใช้ชีวิตอย่างมีสติและรู้จักกับคำว่า “พอเพียง” ตามคำสอนของพระองค์พระราชทานกับคนไทยได้เสมอมา 

ถึงแม้กาลเวลาจะล่วงเลย ผ่านมานานนับปี……… 

“ เมื่อไหร่ที่เราท้อ เราจะมองรูปที่แขวนอยู่บนข้างฝา ”

“ ไม่เคยสงสัยเลย ทำไมพวกเราถึงรักและเทิดทูนพระองค์ได้มากมายขนาดนี้ ”

“ ตอนเด็กๆ เคยสงสัยว่าทำไมทุกคนต้องมานั่งรอรับเสด็จ พอโตมาเลยเข้าใจ…..นานแค่ไหนก็รอได้ และความรู้สึกที่มันเกิด ณ ขณะนั้นคือไม่ใช่แค่ดีใจ แต่มันตื้นตัน จนไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้จริงๆ ”

“ จะเก็บภาพทุกภาพที่มีเอาไว้ เก็บไว้ให้ลูก-หลาน ครั้งนึงเราโชคดีแค่ไหน ที่ได้เกิดในแผ่นดินรัชกาลที่ ๙ ”

ภาพภาพหนึ่งที่เป็นเสมือนกำลังใจในทุกๆยาม เป็นสิ่งที่อยู่เหนือหัวให้เคารพบูชา ภาพแทนคำตอบที่ไม่สามารถกลั่นกรองออกมาเป็นคำพูดได้หมดในชาตินี้ คงเป็นความรู้สึกเดียวกันที่เรากำลังเรียงร้อยภาพทีละภาพในครั้งนี้ ด้วยความรัก ความทรงจำ และความคิดถึงที่เราไม่อาจลืม ภาพของพ่อที่อยู่ในบ้านของเราและจะคงอยู่ตลอดกาล 

แล้ววันนี้ …คุณได้กลับไปมอง “ภาพที่มีทุกบ้าน” กันบ้างแล้วหรือยัง