"กิตติพงษ์" แรงงานไทยถึงบ้านแล้ว เปิบ "อ่อมน้องวัว" อาหารมื้อแรก เล่าชีวิตในหลุมหลบภัยคิดว่าไม่รอดแล้ว

“กิตติพงษ์” ถึงบ้านแล้ว เปิบสุดยอดเมนู “อ่อมน้องวัว” อาหารมื้อแรก เล่านาทีชีวิตในหลุมหลบภัยคิดว่าไม่รอดแล้ว เผยห้อยหลวงปู่เจริญ-ผ้าซิ่นแม่ ติดตัว ลั่นไม่ขอกลับไปอีก ญาติพี่น้องผูกข้อมือรับขวัญ

เมื่อวันที่ 13 ตุลาคม ผู้สื่อข่าวรายงานว่า นายสมาน ไชยโก และนายกิตติพงษ์ ไชยโก แรงงานไทยชุดแรก จาก 15 คน ที่เดินทางกลับไทย เมื่อวันที่ 12 ต.ค.ที่ผ่านมา ได้เดินทางไปถึงบ้านที่ บ้านดอนนาดี ต.บ้านขาม อ.เมืองหนองบัวลำภู จ.หนองบัวลำภู แล้วในช่วงเวลา 23.30 น. ซึ่งเมื่อถึงบ้าน นางหนูพันธุ์ ไชยโก ผู้เป็นแม่ ได้ที่รอบบอยู่ที่บ้าน

นางหนูพันธุ์ กล่าวว่า ได้ทำอาหารที่ลูกชายชอบไว้ให้ คือ อ่อมน้องวัว (ส่วนของรกวัวที่ออกมาตอนวัวคลอดลูก) ซึ่งวัวของญาติพี่น้องคลอดลูกพอดี จึงได้อ่อมน้องวัวมาแกงอ่อมไว้รอรับลูกชาย เมื่อลูกชายมาถึงก็ได้กอดกันร้องไห้ และรับประทานอาหารเสร็จแล้วก็ได้เข้านอน เนื่องจากเห็นว่าเป็นเวลาดึกแล้ว

ทั้งนี้ ในช่วงเช้าของวันนี้ (13 ต.ค.) พ่อแม่ญาติพี่น้องภายในหมู่บ้านทยอยเดินทางมาร่วมให้กำลังใจโดยการผูกข้อมือเป็นการเรียกขวัญให้กับ นายกิตติพงษ์ ไชยโก หรือโบ้ ซึ่งบรรยากาศเป็นไปด้วยความอบอุ่นท่ามกลางญาติพี่น้องที่เดินทางมาถามข่าวคราวแต่ละคนต่างบอกว่าบุญแล้วที่รอดชีวิตกลับมา โดยญาติพี่น้องที่เดินทางมาถึง ก็จะทำการผูกข้อมือเรียกขวัญถามข่าวคราวให้กำลังใจ ตลอดช่วงเช้า พร้อมกับเตรียมอาหารเช้าตอนรับญาติพี่น้องที่เดินทางมาให้กำลังใจ ซึ่งมีอาหารพื้นบ้านอีสาน ทั้ง ลาบ ก้อย แกงหน่อไม้

นายกิตติพงษ์ ไชยโก ได้เล่าเหตุการณ์ นาทีชีวิตที่เกิดขึ้นในช่วงที่หลบภัยอยู่ในหลุมหลบภัย ท่ามกลางเสียงปืนที่ดังอยู่ตลอดเวลา นอนจับมือกันกับเพื่อน 3 คน คิดว่าตัวเองไม่รอดแล้ว โดยตนนั้นได้สวมสร้อยคอและห้อยพระตลอดเวลาคือ หลวงปู่เจริญ วัดหนองวัวซอ จ.อุดรธานี กับ ตีนซิ่นของแม่ ในชุดกางเกงกีฬาขาสั้น เวลาจะเข้าห้องน้ำแต่ละครั้งก็ต้องหมอบไปตลอด ซึ่งก็ยังดีอยู่ หลุมหลบภัยที่ตัวเองอยู่นั้นมีทหารอิสราเอล อยู่ด้านหน้า ส่วนเพื่อนคนงานไทยอีก 6 คน อยู่ห่างกันประมาณ 20 เมตร ซึ่งตรงนั้นอาจะไม่มีทหารอิสราเอล ทำให้พวก ฮามาสเข้ามายิงเพื่อนคนจนเสียชีวิต

นายกิตติพงษ์ ยังกล่าวอีกว่า ที่ผ่านมาไปขายแรงงานในต่างประเทศมาตลอด เพราะอยู่บ้านทำงานก็พอแค่ได้กิน ไม่ได้เงินก้อนเหมือนการไปทำงานที่ต่างประเทศ ซึ่งไปทำงานที่ประเทศอิสราเอล ได้ปี 1 ปี 2 เดือน ด้วยทุนตนเอง แต่สิ่งที่ไปในครั้งนี้ทุนก็พอได้จาก 1ปีที่ทำงาน ส่วนกำไร คือ กำไรชีวิต ที่เอาชีวิตรอดมาได้ และดีใจมากที่ได้กลับมาบ้านที่เมืองไทย ตอนติดอยู่ในหลุมหลบภัยคิดว่าตัวเองไม่รอดแล้ว และคิดว่า คงจะไม่กลับไปแล้วที่อิสราเอล ส่วนเรื่องที่สัญญาทำไว้กับกรมจัดหางาน ที่ยังไม่ครบกำหนด 5 ปี นั้น ก็ทราบว่าทางรัฐบาลกำลังปรึกษากับทางหน่วยงานของ กรมจัดหางานให้อยู่ แต่ ก่อนกลับมา นายจ้างที่ประเทศอิสราเอลก็บอกว่า หากสถานการณ์สงบจะติดต่อกลับมาให้ไปทำงานอีก

นายสมาน ไชยโก ผู้เป็นพ่อก็บอกว่า รู้สึกดีใจสุดๆที่ลูกชายกลับมาด้วยความปลอดภัย พ่อแม่ก็ดีใจสุด คุณพระรักษา จนร้องไห้ดีใจที่ได้กอดลูกเมื่อเดินทางมาถึงสนามบิน เพราะว่ามันตื้นตัน หัวอกของพ่อแม่ ทุกคนก็จะรู้ว่าหัวอกของพ่อแม่รักลูกเป็นอย่างไร ญาติพี่น้องตุ้มหุ้มก็ดีใจ ดีใจมากที่ลูกได้กลับมาบ้านถึงบ้านด้วยความปลอดภัย คุณพระรักษาคุ้มครองลูก พอลูกลงจากเครื่องบินก็ได้สวมกอดจนน้ำตาไหลและผูกข้อมือให้กับลูกเป็นการรับขวัญแล้วที่สนามบิน ซึ่งปกติตัวพ่อเองก็เป็นนักรบแรงงานอีกคนหนึ่งที่เกือบตลอดชีวิตก็ไปทำงานต่างประเทศมาตลอด ตั้งแต่ปี 2528 แต่สำหรับประเทศอิสาราเอลก็คงจะไม่ให้ไปอีกแล้ว แต่สำหรับประเทศใหม่ก็แล้วแต่เขา

นางหนูพันธุ์ ไชยโก ผู้เป็นแม่ กล่าวว่า เมื่อลูกมาถึงก็ได้วิ่งเข้ากอดด้วยความดีใจทั้งลูกและแม่ก็ร้องไห้ ดีใจไม่มีอะไรเท่าที่ได้เห็นหน้าลูก และรู้ว่าลูกชายชอบกินน้องวัว พอดีวัวของน้องสาวตกลูกก็เลยนำมาทำแกงอ่อมน้องวัวเตรียมไว้รอ ส่วนเช้านี้ก็มีอาหารประเภทลาบ ก้อย แกงหน่อไม้ หลังจากนี้แล้ว ในวันพุธ ที่จะถึงนี้ ก็จะได้นำเครื่องไปแก้บนให้กับปู่หลุบศาลเจ้าประจำหมู่บ้าน มีเหล้าไห ไก่ตัว ตามประเพณี วันนี้รู้สึกอบอุ่นใจที่เห็นญาติพี่น้องมาถามข่าวคราวไม่ได้ขาดระยะ