ดอกไม้กับผีเสื้อ | พศิน อินทรวงค์

ทุกครั้งที่ท่านเสียเปรียบ จงคิดว่าท่านกำลังฝึกฝนความเมตตาอยู่ ผู้คนมากมายพูดถึงความเมตตาว่าความเมตตาคือสิ่งจำเป็น เราพูดกันอย่างนี้เสมอ เป็นสิ่งที่แม้แต่เด็กประถมก็ยังรู้ว่า ไม่ต้องใช้ความฉลาดอะไร ใครๆก็รู้ว่าความเมตตาคือสิ่งจำเป็น 

ทว่าคนส่วนใหญ่ไม่ค่อยพูดกันในแง่มุมที่ว่า ความเมตตาไม่ใช่สิ่งที่ทำได้ง่ายๆ เมื่อเราเสียเงินเพราะถูกหลอก ไม่ง่ายเลยที่เราจะเมตตาให้อภัยผู้ที่หลอกลวงเรา เมื่อเรากำลังหิว กำลังอด เงินทองกำลังขาดมือ ไม่ง่ายเลยที่เราจะรู้จักแบ่งปัน เหล่านี้เป็นความจริงที่ทุกคนต้องยอมรับ ไม่ใช่ยอมรับเพื่อจำนน แต่ยอมรับเพื่อปรับปรุงแก้ไข

ความเมตตานั้นเป็นสิ่งที่ต้องฝึกฝน ไม่ใช่เรื่องที่ใครอยากลุกขึ้นมาทำก็ทำได้ ไม่อย่างนั้นเราคงมีนักบุญอยู่เต็มบ้านเต็มเมือง และโลกก็คงไม่วุ่นวายอย่างทุกวันนี้ ในชีวิตประจำวันของเรา เราจำเป็นต้องเชื่อมโยงทุกสิ่งกับความเมตตาของเรา เดินด้วยความเมตตา ยืนด้วยความเมตตา นั่งด้วยความเมตตา และหลับตาลงไปพร้อมความเมตตา เราต้องฝึกให้เราเป็นผู้ที่ยิ้มให้โลกอยู่เสมอ ต้องทำให้ตัวเองมีสายตาอันอ่อนโยน ดุจดังดอกไม้ผู้เป็นมิตรกับผีเสื้อ

ดอกไม้ไม่เคยโกรธผีเสื้อ แม้ว่าผีเสื้อกำลังดูดกินน้ำหวานจากเกสรของมันอยู่ ดอกไม้ไม่เคยคิดว่าผีเสื้อกำลังเอาเปรียบ แต่มันเรียกสิ่งนี้ว่าการแบ่งปัน มันมีความเมตตาให้ผีเสื้อ ความคิดเช่นนี้เองที่ทำให้ดอกไม้มีความสุขทั้งที่มันต้องเสียน้ำหวานให้ผีเสื้อ จงเอาอย่างดอกไม้ที่กระทำต่อผีเสื้อ

ท่านจำเป็นต้องฝึกรักผู้ที่เกลียดชังท่าน ฝึกเห็นใจผู้ที่เอาเปรียบท่าน นอกจากนี้ทุกครั้งที่ท่านเสียสตางค์ ท่านควรคิดว่าท่านกำลังเป็นผู้ให้ ท่านจำเป็นต้องหัดให้เงินเกินกว่ามูลค่าสิ่งของที่ซื้อ เพื่อซื้อจิตวิญญาณแห่งความเมตตาของท่านกลับมา อย่าเป็นคนตระหนี่ถี่เหนียว แต่จงเป็นผู้ที่ให้อยู่เสมอ ให้เท่าที่จะให้ได้ 

ท่านจำเป็นต้องมีความยินดีต่อความเสียเปรียบให้บ่อย เพื่อขยับขยายจิตวิญญาณของตนให้กว้างขวาง ถ้าท่านเป็นคนที่เรียกร้องสิทธิของตนเองอยู่ตลอดเวลา เป็นคนที่ยอมเสียเปรียบไม่ได้ ท่านจะกลายเป็นคนที่จิตใจคับแคบ แม้มีเหตุผลอันชอบธรรมที่จะไม่ให้ แต่ใจของท่านก็จะคับแคบ 

ท่านต้องรู้อยู่เสมอว่า เมื่อพูดถึงภาวะของจิตใจเราจะไม่พูดถึงเหตุผล เพราะเหตุผลเป็นของหยาบที่ไม่สามารถเข้าสู่จิตใจได้ จิตใจนั่นเป็นเรื่องของความรู้สึก แต่เหตุผลอันเกิดจากมายาคติจะนำท่านไปสู่การแล้งน้ำใจ ทำให้จิตใจของท่านตกเป็นทาสของความเห็นแก่ตัว เป็นการพอกพูนอุปนิสัยนิสัยของผู้ที่กระหายสงครามโดยไม่รู้ตัว อัตตาของท่านจะเพิ่มขึ้นจากความไร้น้ำใจ ท่านจะกลายเป็นผู้ที่ถูกต้องแต่ไม่มีความสุข เป็นผู้ชนะสงครามที่มีแต่ความทุกข์

ความเสียเปรียบ การแกล้งโง่นั้น เป็นสิ่งจำเป็นที่จะทำให้ความเมตตาเพิ่มขึ้นได้ จงยอมถูกเอาเปรียบด้วยความเบิกบานให้มากขึ้นเป็นลำดับ แล้วสิ่งอัศจรรย์จะบังเกิด ถึงตอนนั้นความสุขของท่านจะเพิ่มพูนโดยไม่ยึดโยงกับวัตถุจอมปลอม ท่านจะมีความสมบูรณ์ในตนเองด้วยความเมตตา 

ความเมตตานี้เองจะช่วยให้คุณบรรลุธรรมได้โดยง่าย เพราะมันนำไปสู่จิตของอริยบุคคลในขั้นต่างๆ ท่านจะไม่มีโอกาสเข้าถึงความจริงได้เลยหากจิตใจของท่านมีเมตตาน้อยเกินไป “แม้ความเมตตาไม่ใช่สิ่งที่ทำได้ง่ายนัก แต่หากทำได้ จิตวิญญาณของท่านจะเกิดการพลิกผันจนสุดขั้ว ท่านจะเกิดใหม่โดยไม่ต้องมีความตายเข้ามาเกี่ยวข้อง ท่านจะกลายเป็นผู้ไม่รู้จักความทุกข์ เป็นผู้เข้าถึงความสุขที่อยู่เหนือบทกวีจะเอื้อนเอ่ย