ป้ายจำนวนไม่น้อยที่เกิดขึ้นเพราะไม่อยากให้เกิดกรณีที่ไม่พึงพอใจ
ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับระดับความไม่ปรารถนานั้น
แม้จะมีความอารีอยู่ในนิสัยคนไทย แต่กระนั้นบางครั้งการมา เดินยุ่มย่ามยั่วเยี้ยว ก็ทำให้เกิดความไม่ปลอดภัยทั้งอารมณ์และจิตใจ
อาการห้าม นั้นมีระดับของความเข้มข้น แตกต่างกันไปตามสภาพแวดล้อม และประวัติศาสตร์ของพื้นที่บริเวณนั้น
งดเชื่อ เบื่อทวง งดเรี่ยไรในทุกกรณี พอเข้าใจได้ แต่ปิดร้านแล้วเรียกนี่ มีความผิดขนาดต้องเรียกตำรวจเชียวหรือ
เขาว่า ก็ลูกจ้างที่มันลาออกจากร้านไปแล้ว มันทำเป็นจะมายุ่มย่าม ต้องเขียนขู่ไว้จะได้ไม่มาหาเรื่องในยามราตรี
ในความน่าปวดหัว อย่างยิ่งคือปัญหาขยะ จากมนุษย์ที่ได้รับการฝึกตนมา จึงทำตนเป็นขยะสังคม ที่ไม่รู้จะเอาไปรีไซเคิลได้ที่ไหน
จึงจำต้องฝากข้อความไว้ ให้ตระหนักและตระหนกว่า อย่าทิ้งๆๆๆ
ทำไมไม่ทิ้งหน้าบ้านตัวเอง พวกมักง่ายนี่ จนยันตายแน่ๆ
และคนบางคนก็ไม่รู้จักจะเข้าใจ แม้เขาจะแจ้งไว้แล้วว่า นี่เป็นเขตบ้านพักของบุคคลภายนอก ตัวเองเป็นบุคคลภายใน ก็ยังจะหน้าด้านเข้ามาอีก
คือไม่อยากเห็นหน้าคนกันเองเข้าใจไหม ทำไมเข้าใจอะไรยากจัง
อย่าว่าแต่คนเลย แม้แต่นกก็ยังไม่ยอมเข้าใจ บอกว่าอย่าเกาะ อย่าบินเข้ามา ก็ดันไม่ยอมอ่าน โอ๊ยเครียดดดดดดดดด
KOH✨🄺🄾🄷 นิสัยอย่างหนึ่งที่หลายๆคนชอบทำคือ ชอบฝ่าฝืนข้อห้าม นี่ล่ะครับพี่จุ้ย
11 เม.ย. 2562 เวลา 02.47 น.
ไอ้ห้ามนก นี่ ต้องไปสอน ให้มันอ่านออกก่อนนะ😁😁
แต่อย่างอื่น ห้ามเหอะ ไม่ทำ ก็ไม่รู้ว่าต้องไปสอนอ่านก่อนหรือยังไง
18 มี.ค. 2562 เวลา 13.38 น.
ป้ายเตือนก็มีไว้เพื่อบอกให้ได้รู้ถึงในวัตถุประสงค์ที่ต้องการอย่างเด่นชัดอยู่แล้ว แต่หากว่าคนเรานั้นขาดในจิตสำนึกกับในสิ่งที่ได้แจ้งไว้แล้ว ป้ายนั้นก็คงจะไม่มีความหมายแต่อย่างใด.
13 มี.ค. 2562 เวลา 12.12 น.
ดูทั้งหมด