โรคโควิดมันไม่น่ากลัวเท่าโรคที่คนไม่มีเงินจะกิน มันจะอดตายเอา ผมวิ่งออกกำลังกาย ไม่ค่อยกลัวโรคนี้เท่าไหร่ แต่กลัวไม่มีงาน ไม่มีเงินใช้จ่าย ไว้กิน น่ากลัวกว่าโควิดอีก ทุกวันนี้ผมกินไข่ต้ม ให้ประหยัดที่สุด ถ้าเป็นแบบนี้เรื่อยๆ คงอยู่ไม่ได้
เสียงสะท้อนจาก ชะลอ รอดพันธุ์ แรงงานอิสระ รับจ้างตัดแต่งต้นไม้ตามโรงแรมต่างๆ ใน จ.ภูเก็ต ขณะออกมาสำรวจบรรยากาศ จ.ภูเก็ต หลังมีประกาศปิดเกาะ เพื่อควบคุมสถานการณ์ไวรัสโควิด 19
เขาเล่าว่า ไม่เคยเห็นความเงียบเหงาแบบนี้มาก่อน ร้านค้าที่เคยคึกคักไปด้วยนักท่องเที่ยว ต่างปิดเงียบ มีเพียงลูกจ้าง แรงงานเฝ้าร้านเพียงไม่กี่คน ขณะเดียวกันก็มีแรงงานอีกจำนวนมากที่ต้องตกงาน เพราะสถานประกอบการและโรงแรงทยอยปิดกิจการชั่วคราว
เงินที่เคยเก็บหอมรอบริบถูกนำมาใช้จ่าย สำหรับลูกหลานในครอบครัว มาตรการช่วยเหลือของรัฐจึงเป็นช่องทางเดียวที่เขาตั้งความหวังไว้ เพื่อนำเงินเดือนละ 5,000 นั้น มาใช้ประทังชีวิต
ไม่ต่างจากพนักงานหญิงคนหนึ่ง ที่ยังทำหน้าที่หลังเคาเตอร์โรงแรมแห่งหนึ่งในเขตเทศบาลตำบลรัษฎา อ.เมืองภูเก็ต แต่ต้องผลัดเปลี่ยนกับเพื่อนพนักงานคนอื่นๆ คนละ 12 วัน ซึ่งหมายถึงรายได้ของเธอก็ลดลงตามไปด้วย แตกต่างจากรายจ่ายที่ยังคงเรียกเก็บอย่างสม่ำเสมอ
ว่าจะไปคุยกับเจ้าของบ้านเช่า ขอลดค่าเช่า เพราะถ้าสถานการณ์ยังเป็นแบบนี้ก็คงไม่ไหว ส่วนเงินเก็บก็ต้องเอาไปผ่อนของ และจะไปติดต่อพักหนี้กับธนาคารก่อน แต่เรายังโชคดีที่ยังมีงาน ถึงจะทำงานแค่ 12 วัน แต่ก็ยังถือว่ามีรายได้อยู่ เราก็ยังอยากทำงาน
โสภา ทิพย์เอื้อ พนักงานโรงแรม ต.รัษฎา อ.เมืองภูเก็ต กล่าว
ไม่ต่างจากพนักงานร้านอาหารในซอยบางลา ย่านป่าตอง ซึ่งมีภูมิลำเนาที่ จ.นครศรีธรรมราช ซึ่งได้รับผลกระทบทันทีที่มีประกาศสั่งปิดซอยบางลา และเขากลายเป็นหนึ่งในกลุ่มเสี่ยงที่ต้องกักตัว 14 วัน ภายในห้องเช่า ระหว่างนี้ จึงต้องประหยัดค่าใช้จ่าย และขอรับความช่วยเหลือจากทางเทศบาลป่าตองไปก่อน
ทุกวันนี้ไม่มีรายได้ ต้องใช้เงินเก็บไปก่อน เพราะเขาสั่งปิดซอยบางลา เราก็ไม่มีเงินมารองรับ จะกลับบ้านก็ไม่ได้ เพราะต้องกักตัว และทางจังหวัดก็สั่งปิดทางเข้า-ออกภูเก็ตแล้ว พอเห็นในเฟซบุ๊คว่าทางเทศบาลตำบลป่าตอง จะช่วยเหลือเรื่องอาหาร 3 มื้อ ผมก็รีบไปขอสิทธิ์ เพราะมันประหยัดไปได้มาก
พนักงานร้านอาหารย่านป่าตอง จ.ภูเก็ต กล่าว
ไม่ต่างจากพนักงาน ลูกจ้างหรือแม้กระทั่งเจ้าของสถานประกอบการในภาคการท่องเที่ยว ซึ่งเป็นรายได้หลักของจังหวัดภูเก็ต ต่างยอมรับว่าโรคโควิด 19 กว่าเป็นภัยพิบัติที่ส่งผลกระทบในทุกภาคส่วน ขณะนี้ทำได้เพียงปรับตัว เพื่อความอยู่รอดและผ่านวิกฤตนี้ไปให้ได้
ภัสรา จิกคำ
ผู้สื่อข่าวไทยพีบีเอส ศูนย์ข่าวภาคใต้
คนอยุ่ต่างจังหวัด บ้านไม่ได้เช่าข้าวไม่ได้ชื้อเก็บผักริมรั้วกินได้ คนเช่าห้องอยุ่ใน กทมละ เงิน เยียวยาก้อไม่ได้ ค้าเช่าค่าน้ำค่าไฟก้อต้องจ่ายเท่าเดิม งานก้อไม่ได้ทำกลับบ้าน ตจว ก้อไม่ได้ หันไปหา ปกส ก้อบอกจ่ายสมทบไม่ถึง6เดือน หันไปหารัฐ5000 ก็บอกมีรายชื่อใน ปกส สรุปจะหันหน้าไปทางไหน แต่เวลาหักหักเอาๆกูผิดหราเปรี่ยนงานช่วงนี้..ถ้าไม่คิดจะช้วยอะไรก็อย่ามาเบียดเบียนพอเงินออกหักเอาๆ...ถุย
07 เม.ย. 2563 เวลา 19.00 น.
มันก็ลำบากกันทุกคน...แต่รัฐเยียวยาแค่บางอาชีพ..ผลาญงบไปกลับพวกต่างประเทศก็เยอะ..แต่คนในประเทศบางอาชีพไม่เยียวนาเลย..แย้มากเวลาหักเงินเดือนหักเอาๆ..พูดแล้วแค้นรัฐ
07 เม.ย. 2563 เวลา 18.54 น.
I'm Mali🍃 ยิ้มไว้ ไม่ต้องภูเก็ตหรอก ที่ไหนๆก็แย่จ้า
07 เม.ย. 2563 เวลา 22.28 น.
montree คนทั่วโลกอีกไม่นานต้องนับ1ใหม่หมดทุกคน รัฐบาลทั่วโลกก็เหมือนกัน ไวรัสตัวนี้ร้ายกว่าสงครามโลกหลายเท่า สงความยังรู้ว่าเป็นใครจะป้องกันอย่างไร นี่ไม่เห็นตัวสู้กับสิ่งที่มองไม่เห็นมันเกิดกระทันหัน (เราต้องช่วยตัวเองทุกอย่างก่อนอย่าหวังแต่ให้คนอื่นมาช่วย
07 เม.ย. 2563 เวลา 22.01 น.
buarian hantula ขอแสดงความคิดเห็นหน่อยครับ
อาชีที่รัฐบาลช่วย4ชีพ
1มัคุเทศ พวกนี้รายได้เขาดีอยู่แล้ว
ถึงหยุดเขาก็เดือดร้อนน้อยกว่า
2ขับแท็กซี่ บางคนก็ฐานะดีครับ
ถือว่าเกินครึ่งแน่นอน
3ขับวินมอร์ไซค์
เขายังทำอย่างอื่นๆได้อยู่ขับรถส่งอาหารก็ได้
4คนขายล้อตเตอรี่อันนี้เดือดร้อนน้อยที่สุด
เป็นอาชีพชั่วคราวครับพอหวยออกเขาก็กลับบ้านไม่ได้อยู่หอพักประจำคนกลุ่นี้ส่วนมากจะฐานะดีกันทั้งนั้ครับ
(คือเดือดร้อนต่างกันบางคนแค่รายได้ลดลง)
อาชีพถือว่าเดือดร้อนมากสุดคือร้านตัดผม
ร้านนวด
โรงแรม
และที่สาหัสคนทำงานรับจ้างอิสระครับ
07 เม.ย. 2563 เวลา 23.54 น.
ดูทั้งหมด