หรือท้ายที่สุดแล้ว ทุกสิ่งมีชีวิต โหยหาความอบอุ่นมากกว่าอาหาร - เพจ Beautiful Madness by Mafuang

หลายคนคอนเฟิร์มว่า เงินซื้อความสุขได้จริงๆ

เด็กที่มาจากครอบครัวที่บ้านมีเงินเยอะ มักจะมีความสุขและโตมาประสบความสำเร็จได้มากกว่า(???) ได้ยินแล้วก็กระตุกต่อม เอ๊ะ ในใจ

จริงอยู่ที่ ‘เงิน’ มากมายนั้น

สามารถซื้อของเล่นแพงๆ ให้ลูกได้สนุกเฮฮา

สามารถซื้อการศึกษาให้ลูกได้เรียนสะสมความรู้ท่วมหัว

แต่ในความเป็นจริงที่เห็นๆ กัน

เด็กที่มาจากบ้านที่ไม่ได้มีฐานะอู้ฟู่ ก็มีพื้นฐานจิตใจที่แข็งแรง ร่าเริงสดใส เห็นอยู่ทั่วไป

ส่วนเด็กรวยบางคน ก็จิตใจเปราะบาง กลายเป็นอย่างที่เขาเรียกว่า ‘เด็กมีปัญหา’ ก็เยอะ

(แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่เป็นแบบนี้เน้อ)

ในที่สุดแล้ว หนึ่งปัจจัยสำคัญต่อความหนักแน่นแต่ละมุนในจิตใจ

นั้นก็มาจากเวลา และความรักความอบอุ่นที่ครอบครัวเฝ้ามอบให้ตั้งแต่อ้อนแต่ออก

ที่คอยชโลมนิสัยและพฤติกรรมของเด็กให้อ่อนโยนนั่นเอง

.

.

.

ตอนเพิ่งมาเรียนจิตวิทยาที่นี่ อาจารย์ให้ดูวิดีโอหนึ่ง ที่ดูไปก็ปวดใจไป

เป็นวีดิโอการทดลองของคุณแฮร์รี่ ฮาร์โลว์ นักจิตแพทย์ชาวอเมริกัน

วิดีโอที่เราแชร์ให้ดูนี้ เกิดขึ้นเมื่อ 60 กว่าปีที่แล้ว

ชื่อว่า Harlow's Monkeys หรือ 'ลิงของฮาร์โลว์'

(แน่นอนว่า สมัยนี้ ถ้าใครสักคนจะทำการทดลองโดยเอาสัตว์มาทรมานอย่างนี้ ต้องโดนแบน และโดนตำรวจจับไปแล้วแน่ๆ )

เขาจับลูกลิงน้อยที่ยังไม่หย่านมจากแม่

มาขังเดี่ยวเอาไว้ในกล่อง

อีกตู้หนึ่ง เขาก็เตรียม ‘แม่ปลอม’ ที่ทำจากเส้นลวดไว้ให้สองตัว

ตัวแรกเป็นลวดแข็งๆ เลย แต่มีนมอยู่ในขวดให้ลิงดูด

อีกตัวคือไม่มีนมหรืออาหารใดๆ แต่มีผ้านุ่มๆ พันรอบเส้นลวดนั้น

เขาปล่อยลิงออกมาที่ตู้นี้ เพื่ออยากรู้ว่าลิงจะวิ่งไปหา ‘แม่ปลอม’ ตัวไหน

ปรากฏว่า ลิงเลือกวิ่งไปดูดนมที่แม่ตัวแรกก่อนอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นก็รีบวิ่งไปกอดแม่ปลอมตัวที่สองที่ทำจากผ้านุ่มๆ อยู่ถึง 18 ชั่วโมง!  

หรืออีกครั้งที่คุณแฮร์รี่ทำหุ่นยนต์น่ากลัวมาหลอกเจ้าลูกลิง

ครั้งนี้ ลูกลิงไม่ลังเล วิ่งไปกอดแม่ปลอมนุ่มนิ่มตัวที่สองทันที!

ความอบอุ่นนั้น ชโลมจิตใจสิ่งมีชีวิตใดๆ ได้ยาวนานกว่าอาหาร

.

.

.

ต่อมา เขาก็เลือกทำการทดลองกับลูกลิงกำพร้าที่ไม่เคยได้เจอหน้าแม่มาก่อน

และโดนแยกเลี้ยงเดี่ยวแบบไม่เจอใครตั้งแต่แรกเกิด

เมื่อใช้หุ่นยนต์หลอกลูกลิงตัวนี้นั้น

ไม่ว่าลิงจะกลัวจนขนหัวลุกขนาดไหน

ลิงก็ไม่วิ่งไปกอดแม่ปลอมนุ่มนิ่มตัวที่สองเลยแม้แต่นิด แต่กลับพะว้าพะวงอยู่ในโลกของตัวเองตัวเดียว จิตแพทย์แฮร์รี่ได้ตั้งข้อสรุปว่า การไม่ได้รับความอบอุ่นจากคนดูแลมาตั้งแต่เกิด สามารถทำลายสภาวะอารมณ์เด็กคนหนึ่งได้ตลอดชีวิตเลย (ในที่นี่คือ ไม่จำเป็นต้องเป็น ‘แม่’ นะ บางคนที่โตมากับพ่อ, กับคุณยาย, กับพี่เลี้ยง, หรือแม้กระทั่งกับคนดูแลในสถานรับเลี้ยงเด็ก ถ้าเด็กคนนั้นได้รับความอบอุ่นไม่ว่าจากใครก็ตามตั้งแต่เด็ก มันก็จะเป็นรากฐานให้จิตใจของเขาอบอุ่นและแข็งแรง)

.

.

.

ตอนเราเพิ่งย้ายมาเรียนปริญญาโทที่นี่เป็นครั้งแรก

ถึงเราจะไม่ใช่ลูกลิง แต่ลูกมะเฟืองคนนี้ ก็เพิ่งรู้จักกับความเหงาสุดขั้วหัวใจเป็นครั้งแรก

จากตอนอยู่ไทย เราไม่ได้เป็นคนติดตุ๊กตา

แต่มาอยู่อเมริกา เราสังเกตตัวเองว่า เราจะนอนแทบไม่หลับเลย ถ้าไม่ได้กอดตุ๊กตาปลาวาฬยักษ์นุ่มนิ่มที่เพื่อนสนิทเราซื้อให้เป็นของขวัญก่อนมาเรียนต่อที่นี่

มาอยู่อเมริกา ถึงคนรอบตัวเราจะเป็นคนดี น่ารัก

แต่ความรู้สึกมันก็ไม่เหมือนได้กระโดดกอดคนในครอบครัว หรือเพื่อนสนิทเราที่เมืองไทยเลย

คิดๆ ไปแล้ว

ก็คงมีแต่ตุ๊กตานี่แหละ ที่เป็นตัวแทนความอบอุ่น ให้เราพอชื่นใจได้ทุกเวลาที่อยู่ในบ้านหงอยๆ คนเดียว

จนกว่าจะได้กลับไทยอีก…

อ่านบทความใหม่จากเพจ Beautiful Madness by Mafuang ได้ทุกวันอังคารบน LINE TODAY