สุขแค่ไหน..อยู่ที่มองเห็นอะไร

อะไรคือ “ความสุข” จริง ๆ แล้วแค่ไม่ทุกข์ ก็เรียกว่า “สุข” แล้วไม่ใช่หรือ

หลายคนมองหา ขวนขวายว่าจะทำอย่างไรถึงมีความสุข ตั้งเป้าหมายเสียยกใหญ่ว่าต้องมีโน่น มีนี่ แล้วฉันจะมีความสุขได้ แต่แท้ที่จริงแล้วความสุขไม่ได้มีตัวตนอยู่บนโลกนี้เลย เพราะ “สุข” ทุกรูปแบบในทางโลก ล้วนแฝงความทุกข์มาด้วยเสมอ 

เรียกว่าเป็นความสุขที่อาบยาพิษ เพราะสุขได้แป๊บเดียว เดี๋ยวก็กลับมาทุกข์อีก ไม่ใช่สุขนิรันดร์ที่จะอยู่กับเราไปตลอดกาลนานเทอญ ซึ่งทางเดียวที่จะพบความสุขที่เเท้จริงได้ก็คือ การอยู่ในศีลในธรรม ภาวนาเจริญสติจนหลุดพ้นจากวัฎฎะ เพราะตราบใดที่ยังต้องเกิดมาเพื่อชดใช้กรรมก็ยากที่จะพบกับความสุขที่ไม่อาบยาพิษ

ตอนนี้หลายคนเริ่มกลัวแล้วว่า “ความสุข” มันมีกันยากขนาดนี้เชียวหรือ และคำว่า “ความสุขที่แท้จริง” มันไกลตัวจนเอื้อมไม่ถึงเกินไปหรือเปล่า ของแบบนี้ไม่มีใครตอบได้ เพราะความสุขของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนก็แฮปปี้ดีกับความสุขที่ปนมาด้วยทุกข์นิด ๆ ในขณะที่บางคนยอมทุกข์แล้วทุกข์อีก แค่ขอให้ได้มี ได้เป็นเหมือนคนอื่นบ้าง

“สุข-ทุกข์” อยู่ที่เราเลือก

“บนท้องฟ้าไม่มีอะไรแน่นอน ถ้ามองจากตรงนี้ เดี๋ยวก็มืด แล้วก็สว่าง
อาจจะมีฝนก่อเป็นพายุ หรือลมลอยปลิวอยู่แค่นั้น 
สุขที่เคยเดินทางตามหามานาน ไม่ได้ไกลที่ไหน 
อย่าไปยึด อย่าไปถือ อย่าไปเอามากอดไว้ ก็จะไม่เสียใจ 
ตลอดชีวิตต้องผ่านการเปลี่ยนแปลงไม่ว่าใคร จะทุกข์จะสุขแค่ไหน ก็อยู่ที่จะมอง”

เพลง “ร่มสีเทา” พูดถึงความสุข ความทุกข์ได้อย่างดี ขนาดท้องฟ้ายังไม่แน่นอน มีมืด มีสว่าง มีพายุพัดผ่าน ฝนตกบ้างก็ได้ นับประสาอะไรกับคนเราที่ไปยืดติด ไปถือโน่น ถือนี่ให้มันหนักเล่น เหมือนถือร่มอยู่ตลอดเวลา ทั้ง ๆ ที่ฝนมันหยุดตกไปตั้งนานแล้ว และความสุขก็อยู่ตรงหน้านี่เอง แต่กลับเลือกที่จะไม่มอง 

เรื่องเดียวกัน ทำไมบางคนมองในมุมที่ดีได้ ขณะที่บางคนมองเห็นแต่ข้อเสียพาลให้ทุกข์ใจไม่สิ้นสุด อย่าลืมว่าเราจะมีความสุขแค่ไหน มากหรือน้อยก็ขึ้นอยู่กับว่าเรามองเห็นอะไร..ถ้ามัวแต่คิดอะไรลบ ๆ เลือกมองแต่อะไรไม่ดี ไขว่คว้าแต่อะไรที่เกินตัว เกินจริง ความสุขของคุณก็จะยิ่งลดน้อยถอยลง

ลองมามองสิ่งที่มี พอใจในสิ่งที่เป็น แล้วจะอยู่สบายขึ้น ไม่ทุกข์ ไม่เดือดร้อน ไม่ต้องโหยหาในสิ่งที่เกินตัว แค่นี้ก็เป็นความสุขเล็ก ๆ ที่ใคร ๆ ก็สร้างเองได้แล้ว

“ความคิด” กำหนด “ความสุข”

หลักง่าย ๆ ของการมีความสุขก็คือ ต้องคิดให้เล็กและง่ายที่สุด อย่าทำตัวให้มันยาก อย่ามีข้อแม้หรือข้อจำกัดเยอะ และอย่ามองไกลตัว เรื่องใกล้ตัวนี่แหละเป็นความสุขที่ง่ายและยั่งยืนที่สุดแล้ว บางอย่างที่ทำจนเคยชินแล้วรู้สึกสบายใจ นั่นแหละเรียกว่าความสุข..ง่าย ๆ แค่นี้แต่บางคนกลับไม่รู้ด้วยซ้ำ 

ขณะที่บางคนบอกตัวเองว่า “เมื่อฉันรวย ฉันถึงจะมีความสุข” 

“รวย” หรือ “ไม่รวย” ขึ้นอยู่กับอะไร จริง ๆ แค่เรา “พอ” เราก็รวยแล้วหรือเปล่า ความสุขก็เช่นกัน จะสุขหรือทุกข์ขึ้นอยู่ที่เราพอกับสิ่งที่มีแล้วหรือไม่ ถ้ามัวแต่อยากได้ อยากมี อยากเป็น และมีความต้องการแบบไม่รู้จบ ก็คงจะพบความสุขได้ยาก แต่ถ้ารู้จัก “พอ” เราจะรู้เลยว่าความสุขอยู่ไม่ไกลจากตัวเรานี่เอง