“บิวกิ้น พุฒิพงศ์” บินกลับไทยยอมรับคิดถึง “พีพี” ไม่ได้เจอนาน พร้อมเผยเรื่องราวชีวิตที่อังกฤษ

เรียกได้ว่าหากหายไปเลยสำหรับ “บิวกิ้น พุฒิพงศ์ อัสสรัตนกุล” ที่ได้เดินทางไปเรียนต่อที่ประเทศอังกฤษตามที่แพลนไว้หลายปีแล้ว โดยการไปเรียนต่อในครั้งนี้เป็นการเรียนต่อในระดับปริญญาโทด้านผู้ประกอบการ เพื่อนำความรู้กลับมาต่อยอดค่ายของตนเอง และเมื่อล่าสุด “บิวกิ้น” ก็ได้บินกลับมาไทยเพื่อมารับงาน พร้อมได้เจอกับเหล่าแฟนคลับ เจ้าตัวเลยถือโอกาสเผยเรื่องราวชีวิตที่ประเทศอังกฤษให้ได้ฟังกัน

อัพเดตชีวิตที่อังกฤษให้ฟังหน่อย?
“ดีครับ ค่อนข้างเปลี่ยนโมเมนตั้มชีวิตนิดนึง พอไปอยู่ที่โน่นก็ได้ทำอะไรที่ตอนอยู่ที่นี่ไม่เคยทำ เช่น ซักผ้า ทำอาหาร ล้างจาน ล้างห้องน้ำ ฯลฯ คือกิจวัตรประจำวันที่ผมทำเองทุกอย่าง ถามว่าฝึกแต่ละอย่างยังไง ดูยูทูบเอา ยากสุดคือการทำกับข้าว เมนูที่ทำบ่อยข้าวผัดกระเทียม”แล้วเรื่องเรียนยากแค่ไหน?
“งานเยอะครับ ปกติอยู่เมืองไทยไม่ค่อยได้จับคอมฯ พอไปอยู่โน่นก็นั่งหน้าคอมฯ ทั้งวันทั้งคืน แต่ก็จะมีเวลาว่างเยอะขึ้น ตารางเรียนไม่เยอะ เรียนอาทิตย์ละ 4 วัน วันละ 3 ชม. ส่วนใหญ่จะเน้นให้เราออกไปเจอคน ไปสัมภาษณ์คนนั้นคนนี้ แล้วก็เอามาทำรีพอร์ต”

พอได้ใช้ชีวิตแบบคนปกติเป็นยังไงบ้าง?
“ผมอยู่เมืองไทยผมเป็นคนบ้าหรืออะไรครับ(หัวเราะ) การที่ไม่ได้มีโฟกัสมากก็ดีอีกแบบหนึ่ง ให้โอกาสเราได้ทบทวนหลายๆ อย่าง เรานิ่งขึ้นมีเวลาอยู่กับตัวเองเยอะขึ้น”

เพื่อนร่วมคลาสรู้ไหมว่าเราเป็นดารา?
“รู้บ้าง ไม่รู้บ้าง ถ้าเป็นเพื่อนๆ ชาวเอเชียก็จะรู้ แต่ถ้าเป็นฝั่งยุโรป ฝั่งอเมริกาใต้ก็จะไม่ค่อยรู้ คลาสผมมีนักเรียน 70 กว่าคน มาจาก 30 กว่าประเทศ ถามว่าเขาฮือฮามั้ยกับอาชีพดาราของเรา ถ้าเป็นคนที่เคยดูหนังเราก็จะมีตกใจบ้าง เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าเรามาเรียน แต่ถ้าเป็นเพื่อนๆ ฝั่งยุโรปฝั่งอเมริกาก็จะไม่ค่อยอะไรมาก แค่รับรู้แล้วก็ทำตัวปกติ”

ช่วงที่ไปแรกๆ มีคิดถึงบ้านไหม?
“คิดถึงตลอดเลย เพราะช่วงแรกยังเจอกับอะไรใหม่ๆ อยู่ แต่พอเข้าที่แล้วก็เริ่มคิดถึงการทำงาน ยอมรับว่าอยู่คนเดียวก็เหงาครับ ส่วนหนึ่งก็จากอากาศด้วย แล้วก็เรื่องเพื่อนด้วย วิธีคลายเหงาก็วิดีโอคอล (หาใคร?) คนนั้นน่ะเหรอ(พีพี) ไลน์หายังไม่ตอบเลย เขาอ่านนะแต่เขาไม่ตอบ(ยิ้ม) จริงๆ ก็วิดีโอคอลหากันเรื่อยๆ แต่อาจจะไม่ใช่ทุกวัน อย่างช่วงที่ผมถ่ายเอ็มวีอยู่ที่โน่นเขาก็จะโทรมา”

เรื่องชีวิตคุยกันยังไงบ้าง เขาก็บอกเหงาเหมือนกัน?
“เขาไม่เหงาหรอก เพื่อนเขาก็ตั้งเยอะแยะ งานเขาก็เยอะแยะ เงินเขาก็เยอะแยะ จะเหงาอะไรชีวิตเขาน่ะ (เขาบอกคิดถึงคนทางโน้น?) ตอบไลน์ก่อนนะ เขาทิ้งไลน์ไว้นานจนกว่าจะมีอะไรสักอย่างถึงจะทักมา แล้วเขาก็จะข้ามเรื่องที่เราไลน์หาไปเลยนะ เข้าเรื่องของเขาเลย”

รู้สึกยังไงบ้างจากที่เมื่อก่อนทำงานกันก็ต้องได้เจอกันบ้าง แต่ตอนนี้ไม่ได้เจอกันเลย?
“คิดถึงนะครับ ผมว่าเป็นธรรมดาแหละ พอเราไปอยู่ที่โน่นยิ่งมีเวลาเยอะขึ้นด้วย แล้วสังคมเราอยู่ที่นี่หมด ไม่ว่าครอบครับ เพื่อน หรือคนทำงาน ทำให้คิดถึงทุกๆ อย่าง แล้วก็คิดถึงพีพีด้วย ไม่ได้เจอไม่ได้คุยกันนาน ชีวิตมันราบเรียบไปหน่อย อยากให้มีสีสันบ้าง นั่นไม่ได้ นี่ไม่เอา นั่นไม่ชอบอะไรอย่างงี้(ยิ้ม)”

กลับมาได้เจอกันยัง?
“ยังเลยครับ วันนี้ชวนเขาเขาก็ไม่มา ถามอะไรก็ไม่ตอบเลยเนี่ย (มีของฝากให้เขาไหม?) ไม่มีเลย แต่ตัวผมคือของฝากมาให้เขาไง มันจะมีอะไรที่สำคัญไปกว่าความรู้สึกที่แบบ…กลับมาแล้วเนี่ย พีพีอยู่ไหนเนี่ย(หัวเราะ) ถามว่าขาดเขาไม่ได้เหรอ ขาดสั้นๆ อาจจะพอได้ ขาดนานๆ ก็จะเหงานิดนึง”