เมื่อมีคดีความเกิดขึ้น ผิดหรือถูกมักจะว่ากันไปตามขั้นตอนในชั้นศาล แต่มีคดีอยู่ประเภทหนึ่งที่มีรูปแบบที่ซับซ้อนมากกว่านั้น นั่นก็คือในเหตุการณ์ที่มีผู้เป็นลูกยื่นคำร้องขอฟ้อง 'บิดาหรือมารดาบังเกิดเกล้า' ของตนเอง ถึงศาลจะรับพิจารณาเอาไว้ได้ แต่นอกเหนือจากคำตัดสินว่าใครผิดใครถูกแล้ว คำถามที่มักเกิดขึ้นก็คือในคดีความรูปแบบนี้ เป็นบาปต่อบุคคลที่เป็น 'ลูก' หรือไม่?
พูดในเชิงกฎหมายและประวัติศาสตร์กฎหมายของไทย คดีดังกล่าวมีชื่อเรียกว่า 'คดีอุทลุม' หมายถึงคดีที่ลูกฟ้องพ่อหรือแม่ของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นคดีอาญาหรือแพ่ง ซึ่งในบริบทของกฎหมายไทย ลูกจะไม่สามารถฟ้องบุพการีของตนโดยตรง แต่ต้องยื่นคำร้องผ่านอัยการเพื่อให้สั่งฟ้อง ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ (ป.พ.พ.) มาตรา 1562 บัญญัติเอาไว้
ที่มาของตัวบทกฎหมายนี้สืบมาจากกฎหมายตราสามดวงในสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก รัชกาลที่ 1 ที่ระบุไว้ว่าหากมีลูกคนไหนคิดฟ้องบิดามารดาหรือปู่ย่าตายายของตัวเอง ให้ศาลยกฟ้องและให้โทษ "ทวนมันด้วยลวดหนังโดยฉกัน" กับผู้ฟ้องร้องกลับด้วย ดังนั้นจึงพูดได้ว่าในมุมมองกฎหมายเองนั้น การฟ้องร้อง 'ผู้มีพระคุณ' อย่างพ่อแม่ทางสายเลือด เป็นเรื่องที่ผิดประเพณีและถูกมองว่าไม่ถูกไม่ควรสักเท่าไร
หากมองในทางธรรมแล้วนั้น คดีอุทลุมในความคิดเห็นของพระอาจารย์นวลจันทร์ กิตติปัญโญ แล้ว ท่านตอบคำถามที่ว่า "ถ้าพ่อแม่ทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง และเราอยากเรียกร้องความเป็นธรรม จะถือเป็นลูกอกตัญญูหรือบาปไหม" บนเว็บไซต์ Good Life Update ว่าคนเป็นลูกสามารถทำได้ เพราะตามหลักสิทธิมนุษยชน พ่อแม่ก็คือมนุษย์ที่ยังคงมีกิเลสอยู่
"ให้บอกท่านไปเลยว่า ลูกไม่ได้เกิดมาเพื่อที่จะสนองตัณหาของท่าน อย่าเห็นว่าหนูเป็นก้อนหินที่จะจับซ้ายจับขวาหรือจะเหวี่ยงอย่างไรก็ได้ และให้บอกต่อว่า อาจารย์บอกให้คุณพ่อคุณแม่เลี้ยงลูกด้วยความเคารพ ในฐานะที่เป็นมนุษย์คนหนึ่ง มีสิทธิมนุษยชน และสิทธิเสรีภาพโดยชอบธรรม จิตดวงดวงควรมีอิสรภาพตามสมควร"
เพราะฉะนั้นหากมีเหตุสมควรที่จำเป็นต้องเรียกร้องความธรรมให้กับตนเอง ในฐานะมนุษย์ ผู้เป็นลูกสามารถพิจารณาได้ว่าจะจัดการกับปัญหานี้อย่างไร และหากมีความจำเป็นต้องฟ้องร้องเพื่อดำเนินคดีทางกฎหมายกับพ่อแม่ทางสายเลือดจริง ๆ หากเป็นปัญหาที่เรื้อรังและเดินมาถึงทางตันแล้ว ก็สามารถยื่นเรื่องให้อัยการช่วงส่งฟ้องให้ได้ ไม่ถือว่าเป็นการกระทำบาป
แล้วคุณผู้อ่านล่ะ มีความคิดเห็นอย่างไรกับประเด็นนี้ แชร์ไอเดียมาได้ในช่องคอมเมนต์!
อ้างอิง
Dæng มันไม่เกี่ยวกับบาป ไม่บาป แต่เกี่ยวกับพฤติกรรมคนที่เป็นพ่อ แม่ ว่าเป็นอย่างไร พ่อข่มขืนลูก แม่ทำร้ายลูก ร่วมกับผัวใหม่ แบบนี้คนตั้งหัวข้อ คงยอมใช่ไหม พ่อ แม่ไม่ใช่คนดีทั้งหมด ที่อเมริกา แม่ไม่ยุติธรรมให้เด็กล้างจานให้พี่ทุกวัน เด็กยังสามารถไปฟ้องแม่ได้เลย ให้ตัวเองถูกคุ้มครอง
11 ม.ค. 2565 เวลา 04.56 น.
Anongwan พ่อ-แม่ยังคงเป็นผู้มึกิเลส ทำผิดได้เหมือนกัน
ไม่ได้สนับสนุนให้ลูกทำผิดต่อพ่อแม่
แต่พ่อแม่ ต้องเข้าใจว่าลูกโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นทุกวัน เขาแยกแยะผิดถูกได้ พ่อแม่ต้องยอมลดฐิถิตัวเอง หยุดเอาชนะลูก ถ้ารักลูกจริง คนรักลูกจะเข้าใจ
ลูกไม่ใช่สมบัติพ่อแม่ ไม่ใช่ตัวสนองกิเลสพ่อแม่
ถ้าไม่ถึงที่สุด ลูกคงไม่กล้าฟ้องร้องพ่อ แม่
เราเป็นลูกมีพ่อ แม่ และตอนนี้เราก็เป็นแม่คนแล้ว ดังนั้นความสุขของลูก คือความสุขของพ่อแม่มาก
11 ม.ค. 2565 เวลา 05.23 น.
พ่อแม่ ไม่ใช่พระเจ้า ผิดก็คือผิด
11 ม.ค. 2565 เวลา 04.27 น.
𝕿𝖍𝖆𝖜𝖆𝖙𝖈𝖍𝖆𝖎 𝕾𝖆𝖊𝖓𝖘𝖚𝖓𝖌 คนในโลกนี้มีแต่คนบาปครับ ผมก็เป็นคนบาป ถ้าอยากหนีบาปได้ก็เข้าสู่นิพพาน นิพพานมีเพียงพระพุทธศาสนาเท่านั้นครับ ตราบใดที่ยังเวียนว่ายตายเกิดในวัฏฏะสงสาร หนีไม่พ้นเรื่องการสร้างบาปครับ อยากทำอะไรก็ทำเถอะ เวรกรรมหรือบาปไม่เกี่ยวข้องกับกฎหมายครับ ถูกกฎหมายอาจเป็นบาปก็ได้ ผิดกฎหมายอาจไม่บาปก็ได้
11 ม.ค. 2565 เวลา 04.52 น.
Mr. Den อย่าถามว่าบาปไหม???..แต่..ควรพิจารณาว่าสมควร หรือ สมเหตุ สมผล หรือ ไม่ ต่างหาก!!!
11 ม.ค. 2565 เวลา 10.36 น.
ดูทั้งหมด