เคยมีคนกล่าวว่าความรู้สึกโกรธ คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับมนุษย์โดนทั่วไป เป็นสิ่งที่เป็นพื้นฐานคล้าย ๆ กับความรู้สึกหิว เหงา รัก หรือเหนื่อย
หลาย ๆ น่าจะเคยมีความรู้สึกข้างในที่ไม่ได้แสดงออกมาครั้งหนึ่งครั้งใดในชีวิต และก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะส่งเสียงความรู้สึก ความคิดของตัวเอง หรือความรู้สึกข้างในออกมา อย่างไรก็ตามการแสดงออกในสิ่งที่เรารู้สึกไม่ได้เป็นไปตามความคิดของเราเสมอไป มีการวิจัยพบว่าเพราะมันมีเส้นบาง ๆ กั้นระหว่าง ทัศนคติที่ถูกแสดงออกและถูกซ่อนไว้นั่นเอง
ความคาดหวังของสังคมเป็นสิ่งที่ส่งผลต่อทัศนคติของคนเรา คนเราเลยมักจะแสดงอารมณ์อย่างที่สังคมยอมรับมากกว่า โดยที่อารมณ์ของเราจริง ๆ อาจจะไม่ได้เป็นเช่นนั้น และมีการค้นพบว่า ทัศนคติที่ซ่อนไว้กับทัศนคติที่แสดงออกมาจะมีความใกล้กันมาก ๆ เมื่อคนเรา 'โกรธ' และในความพยายามที่จะตัดสินในตอนที่เราโกรธจะทำให้ช่องว่างของสิ่งที่เราแสดง และสิ่งที่เราซ่อนอยู่ใกล้กันมากขึ้น
มีการทดลองเพื่อพิสูจน์ในสามกรณี โดยการใช้ผู้เข้าร่วมที่อยู่หลังอารมณ์โกรธ เศร้า และอารมณ์เฉย ๆ และได้พบว่าผู้ที่มีอารมณ์โกรธนั้นแสดงอารมณ์ที่ถูกซ่อนไว้มากกว่าคนที่อารมณ์กลาง ๆ หรือเศร้า
มีอีกหนึ่งสมมติฐานที่น่าเชื่อถือว่า ความโกรธก็คล้าย ๆ กับความสุข ที่ทั้งสองอารมณ์นี้จะทำให้คนมีความมั่นใจในตัวเองเพิ่มขึ้น เมื่อโกรธหรือมีความสุขผู้คนจะมั่นใจในอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดของตัวเองมากขึ้น เชื่อในตัวเองมากขึ้น แต่เมื่อคนเราสับสน เราจะมั่นใจในตัวเองน้อยลง และก็จะซ่อนความรู้สึกของตัวเอง เช่นเดียวกับคนที่อยู่ในภาวะเศร้าจะไม่ค่อยแสดงความรู้สึกตรง ๆ ของตนเองออกมานั่นเอง
อีกทั้งยังมีมีการศึกษาว่าจริง ๆ แล้วความโกรธ เป็นอารมณ์เชิงบวกพอ ๆ กับความสุข เพราะการที่ได้แสดงความรู้สึกอย่างที่คนเรารู้สึก ไม่ต้องเก็บมันเอาไว้ ส่งผลดีต่ออารมณ์มากกว่า หลายคนอาจจะมองว่าความโกรธนั้นถูกจัดอยู่ในหมวดความรู้สึกที่ไม่ดี แต่ว่าบางครั้งความรู้สึกที่ไม่ดีก็เป็นสิ่งที่ดี มีการสำรวจพบว่าความโกรธ ความเกลียด เป็นความรู้สึกเดียวที่มีแง่มุมของความรู้สึกมีความสุขอยู่ ในขณะที่ความรู้สึกไม่พึงประสงค์อื่น ๆ ไม่ว่าจะเป็นความเศร้า ความกังวล ความกลัว ความรู้สึกผิด ฯลฯ ไม่มี
อย่างไรก็ตาม การวิจัยยังมีความไม่แน่ชัดเกี่ยวกับอิทธิผลของอารมณ์ในเรื่องของการแสดงออกและไม่แสดงออกทางอารมณ์ เพราะผลลัพธ์เหล่านี้มันเป็นเพียงแค่การสอบถาม แต่ยังมีสิ่งอื่น ๆ ที่นอกเหนือการควบคุมอีกมาก เพราะบางครั้งที่รู้สึกโกรธก็ยังมีอารมณ์อื่น ๆ ร่วมอยู่ด้วย เช่น การรังเกียจ เพราะอารมณ์แต่ละอารมณ์มีความเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองอยู่มาก และแต่ละความเฉพาะเหล่านั้นก็ยังส่งผลต่อพฤติกรรมอีกด้วย ด้วยปัจจัยต่าง ๆ เหล่านี้เราเลยจำเป็นที่จะต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมขึ้นอีกในอนาคตว่าอะไรกันแน่ที่เป็นสิ่งที่ทำให้เราซ่อน หรือแสดงออกเรื่องความรู้สึก และเราจะแยกมันได้อย่างไรนั่นเอง
ไหน ๆ ใครเคยโกรธจนพูดความจริง หรือความรู้สึกจริง ๆ ออกไปมาแชร์กันได้ที่นี่เลย :)
ขอบคุณข้อมูลจาก
- bbc
Wanna S. ไทยเรามีคำพูดว่า โกรธจนขาดสติ ตอนเราโกรธมากๆเราไม่ค่อยนึกถึงความควรไม่ควรล่ะ คิดอะไรตอนนั้นก็พูดออกมาเลย
20 ม.ค. 2565 เวลา 05.59 น.
21♎🦥🍞🍫🔪🥢☕🌑☄️🔮🎨🎭🎙🎧🎸📷🔴 มันคือเรื่องจริง
20 ม.ค. 2565 เวลา 05.29 น.
suthee.j ในทางคำสอนพุทธศาสนา ความโกรธคือกิเลสกองหนึ่ง จากสามกองคือโลภโกรธหลง ถ้าเราปล่อยให้ความโกรธครอบงำจิตใจเรามันก็จะพัฒนามีความรุนแรงมากขึ้น การแก้ไขความโกรธให้ค่อยๆลดน้อยลงคือการฝึกสติ ให้รู้ทันความโกรธ เมื่อมีสติเกิดทัน ความโกรธก็จะดับไปเอง ต่องฝึกสติบ่อยๆจนชำนาญ สามมารถลดความโกรธลงได้ และปหารได้ในที่สุด คนที่ละความโกรธได้คือพระอนาคามีและพระอรหันต์
20 ม.ค. 2565 เวลา 13.22 น.
Janus อะดรีนาลีนหลั่ง ฮอร์โมน ทำไมกล้าในสิ่งที่ไม่กล้า ทำในสิ่งที่ปกติทำไม่ได้ เวลาปวดอุจจาระอยากเข้าห้องน้ำยกของหนักได้ง่ายดาย ทั้งที่ปกติยกแทบไม่ได้
20 ม.ค. 2565 เวลา 05.41 น.
หนึ่ง บางครั้งในการยึดติดจนมากเกินไปก็สามารถที่จะทำให้เราแสดงออกมาโดยคำพูดก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นในสิ่งที่ดีหรือว่าไม่ก็ตาม ถ้าเมื่อมันได้เดินทางมาถึงจุดๆนึงของสภาวะอารมย์ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในขณะนั้นๆ.
19 ม.ค. 2565 เวลา 22.22 น.
ดูทั้งหมด