แด่ผู้ต้องการเริ่มชีวิตใหม่ | พศิน อินทรวงค์

เมื่อท่านเริ่มต้น ท่านจงเป็นคนใหม่ อย่าได้เป็นคนเก่า จงเป็นคนใหม่อยู่เสมอ เพราะท่านเริ่มต้นอยู่เสมอ ความสำเร็จที่ผ่านไปแล้ว เป็นแค่สายน้ำที่ผ่านไปแล้ว ท่านไม่ใช่คนสำเร็จอีกแล้ว และท่านไม่ใช่คนล้มเหลวอีกแล้วเช่นกัน

อย่ายอมรับว่าท่านคือผู้สำเร็จ อย่ายอมรับว่าท่านคือผู้ล้มเหลว ท่านต้องไม่กังวลกับอดีต อนาคต ต้องไม่ตกอยู่ใต้อำนาจของผลประโยชน์ใดๆ

จิตที่ว่างเปล่า มีความเหมาะสมในการรังสรรค์ผลงานใหม่ ๆ มันคือจิตของผู้เริ่มต้น เป็นจิตของเด็กน้อย ท่านไม่สามารถเห็นความงามของพระอาทิตย์ขึ้น ถ้าท่านใช้ประสบการณ์เก่าๆ ในการมอง 

ถ้าท่านต้องการเห็นความงามของพระอาทิตย์ตรงขอบฟ้า ท่านต้องมองด้วยสายตาที่พร้อมจะมอง ต้องสัมผัสให้ได้ว่า แต่ละขณะคือความสดใหม่ ไม่มีอะไร ไม่มีสิ่งใดเป็นเรื่องเก่าแก่ ทุกอย่างล้วนเคลื่อนไปข้างหน้า ผู้ว่างเปล่า จึงได้เปรียบกว่าผู้ที่แบกอะไรไว้จนรกรุงรัง

เป็นเรื่องน่าแปลกที่ผลงานของผู้ยิ่งใหญ่ มักถือกำเนิดในวันที่เขาไม่มีอะไรเลย และเขาไม่อาจสร้างผลงานแบบนั้นได้อีก ในวันที่เขามีพร้อมทุกอย่าง

การมีพร้อมทุกอย่างเปลี่ยนผู้กล้าให้กลายเป็นคนขี้ขลาด ท่านจะกลัวโน่นกลัวนี่อย่างไร้เหตุผล ท่านกลัวตกสวรรค์ กลัวความเป็นมนุษย์เดินดิน กลัวความเป็นคนธรรมดาที่ไม่พิเศษ กลัวว่าท่านจะไม่เป็นผู้รอบรู้ในสายตาคนอื่น ท่านกลัวที่จะกลายเป็นคนโง่ เป็นเด็กอ่อนหัดผู้ไม่ทันเกม ความกลัวเหล่านี้ เป็นความกลัวที่ล้างผลาญชีวิตชีวา มันได้ทำลายความเป็นหนุ่มสาวของท่านไปแล้ว

หนุ่มสาวทุกคนล้วนมีจิตใจที่กล้าหาญ สร้างสรรค์ และไม่กลัวตาย ผลงานที่เลิศเลอจะเกิดขึ้นไม่ได้ หากท่านกลายเป็นคนแก่ที่น่าเบื่อ 

คนเรานั้นแก่ลงเพราะความคิดที่ยึดติด ประสบการณ์ใดที่ทำให้ท่านยึดติด ประสบการณ์นั้นคือประสบการณ์ที่ทำให้ท่านกลายเป็นคนแก่ ประสบการณ์ใดที่นำท่านไปสู่ความปล่อยวาง ประสบการณ์นั้นคือประสบการณ์ ที่ทำให้ท่านกลับมาเป็นหนุ่มเป็นสาวอีกครั้ง

จงทำจิตของท่านให้มีความเป็นเด็กอยู่เสมอ เพราะเด็กทุกคนเปิดโอกาสให้ตัวเองผิดพลาดได้ พวกเขาเห็นความผิดพลาดเป็นเรื่องสนุก เด็กจะคิดในสิ่งที่คนแก่ไม่กล้าคิด ฝันในสิ่งที่คนแก่ไม่กล้าฝัน ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีคนแก่คนใดที่รู้ว่า เด็กหายไปไหน คนแก่ทุกคนรู้ว่าเด็กหายตัวไป แต่ก็ตามหาเด็ก ๆ ไม่เคยเจอ ตรงกันข้ามเด็กๆ ทุกคนจะคาดเดาได้ว่า คนแก่จะไปรวมตัวกันอยู่ที่ใด คนแก่จะคิดอะไร และตัดสินใจแบบใด ไม่มีวันเลยที่คนแก่จะสร้างสรรค์มากไปกว่าเด็ก ไม่มีวันเลยที่คนแก่จะเอาชนะเด็ก ๆ ได้

ความสร้างสรรค์ และความกล้านี่เอง เป็นเครื่องมือชี้วัดความเป็นหนุ่มสาวของคนเรา มีคนมากมายที่ภายนอกเยาว์วัย แต่ภายในชราภาพ ขณะที่มีคนจำนวนไม่น้อยที่ภายนอกเป็นผู้ชรา หากแต่ภายในจิตใจสดใหม่ราวกับมนุษย์อายุ 18 ปี

นักชกผู้ยิ่งใหญ่ มักเสียแชมป์ให้นักชกหน้าใหม่ที่ไม่มีใครรู้จัก อีกทั้งบทกวีที่เป็นอมตะ มักถือกำเนิดในวันที่มหากวียังเป็นผู้ยากไร้ อิสรภาพแห่งจิตวิญญาณก่อให้เกิดอิสรภาพแห่งชีวิต อิสรภาพแห่งชีวิตก่อให้เกิดผลงานสร้างสรรค์ไร้ขอบเขต

จงทำตนให้ว่าง ทำตนให้กลายเป็นผู้ไม่มีอะไร เพราะความไม่มีอะไรคือกระดาษเปล่า โลกนี้ไม่มีกระดาษชนิดใด วาดรูปได้สวยไปกว่ากระดาษเปล่าอีกแล้ว!!!