พี่วินโอด! ค่าเสื้อวินแพง! อย่าแย่งทำกิน!

 พี่วินโอด!ค่าเสื้อวินแพง!อย่าแย่งทำกิน! 

ปัญหาการจราจรคือแผลเรื้อรังที่ติดตัวชาวกรุงมานานนับปี  ที่นับวันยิ่งหาทางออกยากยิ่งกว่าแก้เงื่อนตายของเชือกที่ถูกผูกไว้ (โดยใครก็ไม่รู้) มีปัญหามากมายที่ประเดประดังเข้ามาพร้อมๆ กันราวกับกลั่นแกล้ง การหันมาพึ่งพี่วินจึงเป็นทางออกสุดท้ายเพื่อให้ถึงจุดหมายปลายทางอย่างเร็วที่สุดของชาวกรุง แต่ปัญหาที่เกิดจากพี่วินก็ติดตัวตามเงามาทุกยุคสมัยเช่นกัน 

วินโอดสุดทนแล้วกับการแย่งอาชีพแบบหน้าด้านๆ 

นอกจากจะต้องเสียต้นทุนมากมาย อาศัยโชคชะตาเพื่อให้ได้เป็นหนึ่งในวินที่ถูกกฎหมาย ไหนจะค่าธรรมเนียมจิปาถะมากมาย ทั้งค่าเสื้อ ค่าทะเบียน ค่าตรวจสภาพรถ ฯลฯ อันเป็นต้นทุนในการทำกิน แต่!! การมาถึงของ "แกร๊บไบค์ (Grab Bike)" รวมทั้งระบบขนส่งออนไลน์ เริ่มตีตลาดคนกรุง และสั่นสะเทือนวงการวินมอเตอร์ไซค์เป็นอย่างมาก จุดเด่นอยู่ที่ตอบโจทย์คนเมืองหนักมาก เพราะสามารถเรียกให้มารับถึงที่ เวลาใดก็ได้ ราคาที่ถูกกว่า (ซึ่งชาววินฯ เห็นว่าถูกกว่ากันไม่มากนัก) เหล่านี้ที่ทำให้ผู้โดยสารหันไปใช้บริการกัน ส่งผลโดยตรงกับเหล่าวินมอเตอร์ไซค์กับรายได้ที่ลดลง การกระทบกระทั่งระหว่างวินมอเตอร์ไซค์ กับมอเตอร์ไซค์ออนไลน์จึงยังคงรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ 

ย้อนเวลาสู่การจัดระเบียบครั้งใหญ่ 

ในปี 2557 ภายใต้การปกครองของ คสช. ได้มีนโยบายจัดระเบียบวินมอเตอร์ไซค์ในกรุงเทพฯ ทั้งการปรับเปลี่ยนสีเสื้อวินให้กลายเป็นสีส้ม ต้องมีแถบสีเขียวที่ระบุวินที่ตั้งและชื่อบุคคลขับขี่ ด้านหน้าต้องมีเลขประจำตัว และเมื่อรับเสื้อไปแล้วห้าม เอามาซื้อ ขายให้เช่า นอกจากนี้ผู้ที่ประกอบอาชีพวินมอเตอร์ไซค์ทุกคนต้องนำรถมาจดทะเบียนเป็นรถจักรยานยนต์สาธารณะ (ทะเบียนเหลือง) ซึ่งดูเหมือนว่าช่วยให้การแย่งพื้นที่ทำกินของประชากรชาววินมอเตอร์ไซค์ดูเป็นสุขขึ้น 

ปัญหาที่ยังไม่หมดไป 

สุดท้ายแล้วจะประกอบอาชีพนี้ไม่ง่ายเลย เพราะแต่ละวินก็จะรับจำนวนวินในปริมาณจำกัด ซึ่งหากทำอย่างถูกต้องตามกฏหมายนั้น ต้องรอให้กรมการขนส่งทางบกเปิดรับสมัครให้ผู้ที่อยากจะขับขี่รถจักรยานยนตร์สาธารณะ สามารถลงทะเบียนเพื่อเข้าสู่ระบบอย่างถูกต้องตามกฎหมาย เป็นรอบๆ ไป 

ในขณะที่การเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของวินฯแบบไม่ถูกต้องตามกฏหมายแต่ถูกกฏของวิน(บางวิน) ยังคงมีอยู่ด้วยการซื้อหรือเช่าเสื้อวินของวินนั้นๆซึ่งเป็นที่มาของราคาเสื้อราคาแพงลิบลิ่วหลักหลายแสนในหลายพื้นที่ยังมีอยู่

ความหวังครั้งใหม่ของผู้อยากประกอบอาชีพขับมอเตอร์ไซค์รับจ้าง 

เมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม – 31 สิงหาคม ที่ผ่านมา ทางกรมการขนส่งทางบก ได้เปิดให้ผู้ที่ต้องการจะประกอบอาชีพขับขี่จักรยานยนต์สาธารณะสามารถลงทะเบียนเพื่อเข้าสู่ระบบอย่างถูกต้องตามกฏหมายเป็นครั้งที่ 3 ที่สำนักงานเขตทุกแห่งของกรุงเทพฯ เพื่อแก้ปัญหาผู้ขับขี่วินฯ ผิดกฎหมาย รวมทั้งยังศึกษาและพยายามพัฒนา พร้อมรณรงค์ให้ผู้ขับขี่เข้าร่วมให้บริการผ่านแอพพลิเคชั่นเพื่อเป็นทางเลือกให้แก่ผู้โดยสารอีกด้วย แต่กระนั้นวินมอเตอร์ไซค์จำนวนมากก็ยังคัดค้านการใช้แอพพลิเคชั่น เนื่องจากเล็งเห็นว่าไม่ได้มีเพื่อแก้ไขปัญหาอย่างยั่งยืน และยังเป็นปัญหาละเอียดอ่อนที่อาจทำให้เกิดความบาดหมางระหว่างกันของพี่น้องวินในบริเวณอื่นๆ ได้ง่ายกว่าเดิมอีกด้วย 

ความต้องการหลักจากใจพี่วิน

ถ้ามองมุมกลับ จะพบว่าวินมอเตอร์ไซค์ที่ถูกกฎหมายทั้งหลาย กำลังมองว่าการกระทำของเหล่ามอเตอร์ไซค์ออนไลน์ ยังเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมาย และพวกเขาถือว่าเป็นการชุบมือเปิบไปฟรีๆ ซึ่งไม่ยุติธรรมกับพี่วินที่ต้องเสียต้นทุนมหาศาลกว่าจะได้มาซึ่งพื้นที่ทำกินนั้น ทั้งเรื่องการจดทะเบียนเป็นรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างก็ดี ค่าเสื้อวินที่ต้องจ่ายก็ดี ค่าธรรมเนียมตามกฎหมายต่างๆ ที่ต้องทำอย่างถูกต้องก็ดี ไหนจะเรื่องการที่สามารถรับผู้โดยสารนอกพื้นที่ (วิน) ได้ทั่วกรุงเทพฯ โดยไม่ต้องตีรถเปล่ากลับมารอรับผู้โดยสารใหม่ที่วินอีกครั้งก็ดี เหล่านี้คือความไม่เป็นธรรมที่ชาวพี่วินเสื้อส้มกำลังวอนทุกคนในสังคมให้เห็นใจ รวมทั้งผู้มีอำนาจโดยตรงที่จะเข้ามาจัดระเบียบ หรือสร้างนโยบายอย่างเป็นธรรมอีกครั้ง