ตัวเราก็เล็กแค่นี้ แต่ความรู้สึกนี่โ_ตรใหญ่เลย - เพจ Beautiful Madness by Mafuang

ขากลับจากทริปนิวยอร์คที่ผ่านมา

เมื่อเครื่องบิน บินสูงขึ้นเรื่อยๆ

มองลงมาข้างล่าง

วิวที่ว่าอลังการเมื่อเคยยืนอยู่ตรงนั้น

ก็กลับเล็กจิ๋วจนเห็นเป็นก้อนเล็กๆ นิดเดียวแค่นั้น

ไม่ต้องพูดถึง ‘ผู้คน’ ทั้งหลายเลย

เล็กซะยิ่งกว่าไฝที่อยู่บนแขนเราซะอีก

.

.

‘แกว่าปะ ตัวเราเมื่อเทียบกับจักรวาลแล้ว

เราก็เหมือนฝุ่น แทบจะไม่มีความสำคัญอะไรเลย’

เพื่อนคนหนึ่งพูดกับเรา ระหว่างเดินชมภาพจำลองของดวงดาวต่างๆ ในระบบสุริยะ

ที่พิพิธภัณฑ์ดูดาวแห่งหนึ่งในเมืองแอลเอนี้

.

.

การได้อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ

อยู่ท่ามกลางอะไรที่มโหฬารแบบนี้

‘ความถ่อมตัว’ ต่อตัวตนของเราก็เกิดขึ้นในใจ

บางทีก็ทำให้ปัญหาคับแค้นที่เคยคิดว่าใหญ่

กลับกลายเป็นเรื่องไร้สาระไปได้

…. หลายคนคิดแบบนั้น

.

.

ก็จริงนะ

กับการได้หยุดพักจิตใจที่กำลังหมกมุ่น

แล้วหันมาชื่นชมสิ่งดีๆ เล็กๆ มากมายที่อยู่รอบตัวของเรา

ลดตัวเองลงมาเพื่อน้อมรับสิ่งที่มันยิ่งใหญ่เหนือคำบรรยายตรงหน้า

.

.

เราเลิกกับแฟน

มันไม่ใช่ปัญหาระดับโลก เท่าภูเขาน้ำแข็งที่กำลังละลายตอนนี้หรอก

ใครสักคนที่เป็นโรคซึมเศร้า

มันจะเทียบความยิ่งใหญ่ เท่าใครสักคนที่ต้องวิ่งหนีระเบิดอยู่ทุกวันได้ยังไง

…. คนนอกหลายคนคิดแบบนั้น

.

.

แต่ความจริงก็คือ

ถึงความรู้สึกจะเปี่ยมล้นอัดแน่น

หรือสำหรับบางคนที่เจือจางเหือดแห้ง

อาจดูสับสนวุ่นวาย ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้

อาจมองด้วยตาเปล่าแล้วไม่สามารถเห็นได้ชัดว่ามีความหมาย

แต่ไม่ว่ามันกำลังเกิดขึ้นกับใคร

คนๆ นั้นก็สัมผัสรับรู้ได้ว่า ‘มันมีอยู่จริง’

.

.

‘จะร้องไห้อะไรขนาดนั้น เวอร์ไปปะ’

‘ไปหาอะไรอย่างอื่นที่สร้างสรรค์กว่านี้ทำสิ จะมานั่งเศร้าอยู่ทำไม’

‘ทำไมอ่อนแอขนาดนี้วะ?’

เสียงจากคนนอกมากมายที่พ่นเข้าใส่รัวๆ

- เมื่อเลือกจะตัดสินด้วยตา มันก็ตัดสินได้แค่สิ่งที่เห็น

ตัดสินด้วยใจเมื่อไหร่ มันไม่ใช่แค่ ‘การตัดสิน’ แล้ว

มันคือ ‘ความเข้าใจ’

.

.

เมื่อเข้าใจความรู้สึกตัวเองแล้ว

ลองเผื่อแผ่ความ ‘พยายามจะเข้าใจ’ นี้ไปถึงคนอื่นด้วย

คนที่ยิ้มให้เราทุกครั้งที่เจอ ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่มีเรื่องกังวลใดๆ

คนที่หัวเราะเสมอเมื่อโดนแกล้ง ไม่ใช่ใบเบิกทางให้เราล้อปมเขาได้ซ้ำๆ

คนที่ไม่โต้ตอบ ไม่ได้หมายความว่าลึกๆ เขาแกร่งพอจะต่อสู้ทุกอย่างในโลกนี้ได้คนเดียว

ถามไถ่ – ฟังด้วยใจ – อยู่เป็นเพื่อนเขา

ให้เกียรติ – ไม่กดดัน – เว้นระยะห่างอย่างพอดี

.

.

ความรู้สึก ล้วนเป็นเรื่องละเอียดอ่อน แต่ยิ่งใหญ่

ดูแลหัวใจตัวเองให้พร้อมก่อน

หากไม่ไหว – ยื่นมือร้องขอความช่วยเหลือ

ใช้เวลาค่อยๆ เยียวยามวลอารมณ์ของตัวเอง

แล้วค่อยเผื่อแผ่ความเข้าใจนั้นไปถึงคนข้างๆ

ลองสนใจด้วยว่า การกระทำของเรา

มันได้ไปกระทบความรู้สึกลึกๆ ของใครรึเปล่า

‘มันไม่ต้องเสียตังค์สักบาทเลย กับการจะเป็นคนใจดี’

แต่ผลที่ได้รับกลับมา ทั้งเรา ทั้งเขา

มันมีค่า แบบประมาณราคาไม่ได้เลย : )

อ่านบทความจากเพจ Beautiful Madness by Mafuang ได้บน LINE TODAY ทุกวันอังคาร