ส่วนหนึ่งของกันและกัน (แด่ลูกทุกคน ก่อนจะสายเกินไป) | พศิน อินทรวงค์

พ่อแม่เป็นบุคคลที่ไม่เหมือนใครในโลก มีบางสิ่งที่เชื่อมจิตวิญญาณของคุณไว้กับท่าน ถ้าใครคนหนึ่งต้องเจ็บปวด ไม่มีวันเลยที่ใครอีกคนจะไม่เจ็บปวด คน ๆ หนึ่งจะมีความมั่นคง เข้มแข็งในจิตวิญญาณเพียงไรก็เนื่องด้วยพลังจากตรงนี้ นี่คือรากเหง้าแห่งความเป็นมนุษย์ มันคือสายสัมพันธ์แห่งเลือดเนื้อเชื้อไขที่ไม่อาจปฏิเสธ ไม่ใช่เพียงร่างกายเท่านั้นที่เป็นส่วนหนึ่งของท่าน แม้แต่จิตวิญญาณของคุณก็เป็นส่วนหนึ่งของท่านด้วย

เมื่อไหร่ก็ตามที่ท่านตายจากไป คุณจะมีความรู้สึกราวกับจมลงในมหาสมุทรแห่งความโดดเดี่ยว แม้คุณคือผู้ยิ่งใหญ่ แต่คุณจะรู้สึกกลัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เพราะคุณได้ตระหนักชัดว่า คนที่รักคุณที่สุดได้จากไปแล้ว และคุณจะไม่มีวันได้รับความรักแบบนั้นจากใครอีกต่อไป

ถึงตอนนั้น คุณจะอยากย้อนเวลากลับไปเริ่มต้นใหม่ อยากทำทุกอย่างให้ดีขึ้น ขณะร้องไห้ ขณะที่คุณรู้สึกผิดบาป น้ำตาของคุณก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย เพราะท่านไม่อาจฟื้นคืนมาอีกครั้งเพื่อให้คุณกอด คุณจะไม่มีวันได้ยินเสียงนั่นอีกต่อไป ขณะที่คุณกำลังฝันหวานและหลอกตัวเองแบบโง่ๆ แต่อีกมุมหนึ่ง ความจริงได้ทำหน้าที่ของมันเป็นอย่างดี มันได้พาท่านเคลื่อนตัวไปสู่ความเสื่อมสลาย คนที่รักคุณมากที่สุดกำลังกลายเป็นดินก้อนหนึ่งที่กลับคืนสู่โลก ส่วนจิตวิญญาณของท่านก็ลอยลับไปสู่สถานที่ที่คุณไม่รู้จัก

คุณกับท่านได้จากกันไปแล้วตลอดกาล !!!

เมื่อคิดได้อย่างนั้น เรี่ยวแรงของคุณจะค่อย ๆ หมดลง คุณได้เผชิญหน้ากับความรู้สึกเจ็บปวดที่ไม่อาจบรรยาย กลายเป็นคนโง่ที่ไม่มีปัญญาอธิบายได้ว่าตัวเองกำลังรู้สึกอะไร ขณะที่คุณกำลังเศร้า บาดแผลแห่งความขัดแย้งใดๆที่ยังไม่ได้รับการเยียวยาระหว่างคุณกับท่านจะถูกเปิดออก เพื่อให้คุณได้เจ็บปวดที่สุด คำพูดแย่ๆ ที่เคยพูดกับท่าน การกระทำเลวๆ ที่เคยทำกับท่าน น้ำเสียงที่เคยกระแทกแดกดัน ความโกรธ ความก้าวร้าว ทุกเศษเสี้ยวอารมณ์ร้ายๆ ที่เคยสาดใส่ไปยังท่าน สิ่งเหล่านี้จะเปลี่ยนตัวเองกลายเป็นเครื่องมือปอกลอกจิตวิญญาณของคุณให้ออกมารับกรรม

จิตวิญญาณของคุณจะไม่เหลือที่ว่างให้คุณได้หลบซ่อนจากความผิดบาปอีกต่อไป คุณกลายเป็นลูกอกตัญญูที่ไม่มีวันได้แก้ตัว ถึงตอนนั้นคุณจะรู้สึกเกลียดตัวเอง เป็นความเกลียดที่ไม่อาจหนี เป็นความเกลียดทำให้ข้างในของคุณแหลกละเอียด แม้หลอกตัวเองว่าไม่เป็นไร แต่มันได้เป็นไปแล้ว ความรู้สึกนั้นได้ฆ่าคุณให้ตายตามท่านไปแล้ว และนี่คือกรรมที่คุณต้องรับไป

ขณะที่วันนี้ยังเป็นของคุณ ขณะที่โลกอันจับต้องได้ยังให้โอกาสคุณได้แก้ตัว จงตระหนักในสิ่งสำคัญเสียแต่วันนี้ อย่าได้ฆ่าตัวตายทางจิตวิญญาณด้วยการผลัดวันประกันพรุ่ง และทิฐิมานะโง่งม ขอให้รู้ว่า ลึกๆแล้วคุณยังต้องการความรักจากท่าน และท่านยังต้องการความรักจากคุณ อย่าปล่อยให้ท่านตายไปอย่างโดดเดี่ยว และทิ้งคุณไว้ในโลกอย่างเด็กกำพร้าไร้รัก

เวลายังคงทำหน้าที่ของมัน ความตายใกล้เรามาทุกขณะ จงสำรวจจิตวิญญาณของตัวเอง ค้นหาบาดแผลอันร้าวลึกทางสายสัมพันธ์ให้พบแล้วเปิดโอกาสให้ท่านได้เข้ามาเยียวยาจิตวิญญาณของคุณ ด้วยความรักของคุณ ด้วยการให้อภัยของคุณ ด้วยคำว่าขอโทษของคุณ

จงขับเคลื่อนชีวิต และแสดงออกต่อท่านด้วยจิตแห่งความกตัญญูอย่างไร้เงื่อนไข 

จงทำสิ่งที่พิเศษที่สุดให้คนที่พิเศษที่สุด เพราะท่านคือผู้ที่ไม่เหมือนใครในโลก 

ท่านคือคนที่คุณก็รู้อยู่แก่ใจ…

รู้อยู่แก่ใจว่าคุณกับท่านคือคน ๆ เดียวกัน…