7 สิงหาคม วันรพี วันพระบิดาแห่งกฎหมายไทย ผู้กอบกู้เอกราชศาลไทย

วันที่ 7 สิงหาคม ของทุกปี เป็น วันรพี วันแห่งการรำลึกพระบิดาแห่งกฎหมายไทย หรือก็คือ พระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมหลวงราชบุรีดิเรกฤทธิ์ ซึ่งที่มาของวันนี้มาจากวันสิ้นพระชนม์ของพระองค์

ชื่อของวันรพีมาจากพระนามเดิมของพระองค์ คือ พระองค์เจ้ารพีพัฒนศักดิ์ ทรงเป็นพระราชโอรสองค์ที่ 14 ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๕ และเจ้าจอมมารดาตลับ ประสูตรเมื่อวันที่ 21 ตุลาคม 2417

พระองค์ทรงมีพระปรีชาสามารถและเฉลียวฉลาดมาตั้งแต่ทรงพระเยาว์ โดยสามารถสอบเข้าศึกษาวิชากฎหมายที่วิทยาลัยไครสต์เชิร์ช มหาวิทยาลัยออกซฟอร์ด (Christchurch College Oxford University) ในตอนที่พระชนมายุเพียง 17 พรรษา และจบการศึกษาภายใน 3 ปี ซึ่งเหตุผลที่พระองค์ทรงเลือกเรียนวิชากฎหมายนั่นเป็นเพราะในช่วงเวลานั้น เมืองไทยมีศาลกงสุลฝรั่ง ชาวยุโรปและอเมริกันมีอำนาจในประเทศไทยอย่างมาก ซึ่งยากแก่การปกครอง พระองค์จึงตั้งมั่นที่จะพยายามขอยกเลิกอำนาจศาลกงสุลต่างๆ ที่มาตั้งพิจารณาพิพากษาคดีชนชาติของตน เพื่อที่ประเทศไทยจะได้มีเอกราชทางการศาลอย่างแท้จริง

29 กรกฎาคม วันเสือโคร่งโลก ร่วมอนุรักษ์ปกป้องเสือจ้าวป่า

ด้วยพระปรีชาสามารถ ความตั้งพระทัย รวมถึงพระวิริยะอุตสาหะของพระองค์นี้เอง ได้ทุ่มเทให้กับวงการกฎหมายไทยอย่างยิ่งยวด เพื่อสร้างความเข้มแข็งแก่ระบบกฎหมายและกระบวนการยุติธรรมของไทย

วันนี้ วันภาษาไทยแห่งชาติ 29 กรกฎาคม ของทุกปี ร่วมกันธำรงภาษาอันงดงาม

โดยทรงเปลี่ยนระบบศาลยุติธรรมใหม่ ทรงตรวจชำระและจัดระเบียบกฎหมาย ทรงตั้งโรงเรียนกฎหมายเปิดการสอนกฎหมายเป็นครั้งแรกเพื่อเพิ่มจำนวนผู้รู้กฎหมายในประเทศ รวมถึงมีการจัดสอบเนติบัณฑิต ทรงรวบรวมและเขียนตำรากฎหมายลักษณะต่าง ๆ มากมาย ทรงเป็นกรรมการตัดสินความฎีกาซึ่งทำหน้าที่ศาลสูงสุดของประเทศ ทรงตั้งกองพิมพ์ลายมือขึ้น เมื่อ พ.ศ. 2443 สำหรับตรวจลายพิมพ์นิ้วมือผู้ต้องหาในคดีอาญาเพื่อการตัดสินคดีที่สะดวกมากขึ้น อันเป็นจุดเริ่มต้นของการพิสูจน์ลายมือที่กรมตำรวจใช้ในปัจจุบัน

ร่วมรำลึก พระยาศรีสุนทรโวหาร น้อย อาจารยางกูร ปราชญ์ภาษาไทย

ทั้งนี้ พระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมหลวงราชบุรีดิเรกฤทธิ์
ทรงเป็นนักกฎหมายที่ยึดมั่น ในความซื่อสัตย์สุจริตอย่างยิ่งยวด
ทรงถือว่าความซื่อสัตย์สุจริตสำคัญสำคัญกว่าเรื่องส่วนตัว และสำคัญสำหรับชีวิตมนุษย์
โดยเฉพาะนักกฎหมาย
ด้วยเหตุทั้งหมดทั้งมวลนี้แล้ว
จึงไม่แปลกใจเลยที่พระองค์จะได้สมยานามว่า “บิดาแห่งกฎหมายไทย”