ยังจำยุคที่เราใช้แผ่น Floppy Disk เก็บไฟล์กันได้ใช่ไหมคะ
ทุกวันนี้คอมพิวเตอร์รุ่นใหม่ไม่รองรับ Floppy Disk อีกต่อไปแล้ว
และข้อมูลที่เราเก็บไว้ในนั้นก็สูญหายไป
เหมือนกับที่รูปภาพใน Hi5 สลายหายไปพร้อมกับที่คนเลิกเล่น Hi5 ไปด้วย
.
.
ในวันที่เทคโนโลยีเปลี่ยนเร็วมาก
จะเป็นยังไงถ้าวันหนึ่งข้างหน้า ชาวโซเชียลเลิกเล่น Facebook หรือ
รูปแบบไฟล์ในอนาคตไม่รองรับไฟล์ .jpg ที่เก็บใน USB อีกต่อไป
รูปที่เคยเซฟและอัพโหลดไว้จะสลายหายไปพร้อมกับความทรงจำที่งดงามหรือเปล่า
.
.
Lost Memory
คนรุ่นเราถ่ายรูปกันเยอะขึ้น ถี่ขึ้น
แต่ให้ความสำคัญกับความทรงจำในรูปน้อยลง
เราเก็บรูปเป็น Digital Copy อยู่ทุกที่ ในมือถือ แท็บเล็ต โน้ตบุ๊ค คอมพิวเตอร์
แต่เมื่อแชร์ลงไอจีสตอรี่หรือมีคนไลค์แล้วก็จบ ไฟล์รูปเหล่านั้นเริ่มหมดความหมาย
บางคนลบรูปปีที่แล้วออกเมื่อเมมโมรี่เต็มเพื่อให้ถ่ายรูปได้มากขึ้น
.
.
เมื่อเวลาผ่านไป เราแทบไม่มีโอกาสมานั่งเปิดดูรูปเก่าๆเหล่านั้นอีกเลย เพราะไฟล์รูปมีมหาศาลเหลือเกิน
พวกเรากำลังกลายเป็นคนเจเนอเรชั่นที่ Add New Album ในโซเชียลมีเดียมากที่สุด
แต่ไม่มีอัลบั้มรูปในแต่ละช่วงเวลาของชีวิตเก็บไว้ที่บ้าน
จริงหรือไม่ที่คนยุคเรานิยมถ่ายรูปเพื่อให้คนอื่นชื่นชมมากกว่าเก็บไว้ให้ตัวเองดู
.
.
Freeze the Time
ใครที่เคยนั่งดูอัลบั้มรูปตอนหนุ่มสาวของพ่อแม่
คงพอจะนึกออกว่าการเปิดอัลบั้มดูกับครอบครัวบนโซฟาที่บ้าน
ให้ความรู้สึกต่างออกไปจากการเลื่อนฟีดเก่าๆดูรูปผ่านจออย่างสิ้นเชิง
.
.
ความสำคัญของรูป คือ การหยุดเวลาในห้วงขณะสำคัญที่อยากจดจำในชีวิต
ตั้งแต่ตอนเป็นเด็กทารก วันแรกของโรงเรียน วันเรียนจบ วันเกิด แต่งงาน
และรูปถ่ายที่เป็นกระดาษก็ทำหน้าที่หวนระลึกถึงคืนวันเหล่านั้นได้ดีกว่าไฟล์ดิจิตอล
อัลบั้มรูปจึงเป็นสิ่งที่ทำให้ความทรงจำที่เราเก็บไว้ในวันวานคงอยู่กับเราในวันพรุ่งนี้
ดั่งคำกล่าวที่ว่า pictures are the present’s eyes in the past
.
.
ไม่ว่านาฬิกาจะหมุนเร็วเท่าไหร่ เทคโนโลยีจะไปไกลแค่ไหน
และเราจะเก็บรูปถ่ายไว้ในรูปแบบใดก็ตาม
อย่าลืมว่าสิ่งสำคัญกว่ารูปที่ไม่ควรให้หล่นหายไปคือความทรงจำนะคะ
ที่มา
http://www.aleksandrawhiting.com/blog-1/2018/2/9/importance-of-family-photo-albums
https://www.theguardian.com/science/2018/nov/13/how-to-avoid-losing-your-memory-in-the-digital-age
About Me
Instagram: http://www.instagram.com/faunglada
Facebook: https://www.facebook.com/LDAWorld/
Youtube: https://www.youtube.com/ldaworld
Twitter: @faunglada
Website: www.ldaworld.com
Yongyuth ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่ค่อยจะจำอะไรได้ไม่ว่าจะเป็นชื่อของคนอาจจะเป็นเพราะได้ลบสัญญาหรือความจำได้หมายรู้นี่เองคือไม่ยึดถือความจำได้หมายรู้ เพราะในขันธ์ 5 ล้วนเป็นอนิจจังอนัตตาไร้ตัวไร้ตนมันแสดงอยู่ตลอดเวลาเพราะสัญญา เป็นเครื่องผูกไว้ให้อยู่ในโลก เป็นเหตุให้เกิดสังขารความคิดนึกปรุงแต่งให้จิตไม่ว่างจิตเดิมแท้คือจิตว่างคือต้องไม่มีสังขารมันก็คือต้องดับสัญญา อันเกิดจากเวทนาซึ่งเกิดแล้วก็ดับไป มันไม่ใช่ตัวตนมันคืออนัตตาผู้ใดดับเวทนาสัญญาได้ตามที่ว่าคือพระอรหันต์
21 พ.ย. 2562 เวลา 11.22 น.
ความฝังใจย่อมทำให้อยู่ในความทรงจำได้นานที่สุด ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของความทุกข์ หรือว่าจะเป็นในเรื่องของความสุขก็ตาม แต่ถ้าหากว่าเราได้ปล่อยวาง และยอมรับกับในความเป็นจริงแล้ว ก็ย่อมที่จะทำให้ก้าวเดินต่อไปในชีวิตอย่างมีความสุขเสมอ.
21 พ.ย. 2562 เวลา 11.34 น.
N_Tansuwannarat "รูปที่ดีที่สุด ไม่ใช่รูปที่เล่าเพื่อคนอื่น แต่ต้องเป็นรูปที่เล่าเพื่อตัวเอง"
สมัยก่อน ข้อเสียของกล้องคือ "มีจำนวนการกดถ่ายรูปตายตัวด้วยฟิลม์" นั่นแปลว่า ทุกครั้งที่เราจะถ่ายรูปหนึ่งความทรงจำ "เราแก้ไข ลบ และทำซ้ำไม่ได้" ถ้าฟิลม์กำหนดให้ถ่ายได้แค่ 30 รูป "นั่นจะเป็น 30 รูปที่ต้องตั้งใจถ่ายในชีวิต"
สมัยนี้ เราอยู่ในยุคที่ไม่จำเป็นต้อง "อดทน" ถ่ายรูปได้เป็นร้อยเป็นพัน ถ่ายรูปผิดก็ถ่ายใหม่ได้ ซึ่งสุดท้าย เราอาจจะต้องตั้งคำถามว่า "ความตั้งใจที่มีต่อการถ่ายรูปเพื่อสร้างความทรงจำนั้นคืออะไร"
21 พ.ย. 2562 เวลา 11.37 น.
Manisilaphat จริง. สิ่งที่เก็บความทรงจำได้คงทน และเป็นนิรันดร์มากสุด คือ กระดาษ (ถ้าไม่ตกน้ำ ไฟไหม้บ้าน มอด ปลวก กิน)
ยังกลัวเลย ถ้าไม่สามารถอ่าน jpg ได้จะทำไงล่ะทีนี้
21 พ.ย. 2562 เวลา 11.15 น.
Supot เต้ เด็กๆ รุ่นใหม่ไม่คิดแบบนี้ครับ
พวกเค้าจึงเป็นคนละรุ่นกับคนรุ่นเก่าอย่างแท้จริง
21 พ.ย. 2562 เวลา 11.18 น.
ดูทั้งหมด