โรคไม่รู้ใจตัวเอง - ดังตฤณ

คุณอาจไม่เชื่อว่า แค่ไม่รู้ใจตัวเอง ถ้าหนักและต่อเนื่องพอ ก็กลายเป็นโรคทางใจชนิดหนึ่งได้ หรือกลายเป็นเหตุของโรคทางใจสารพัดชนิดได้

คิดง่ายๆนะครับ พอไม่รู้ใจตัวเองว่าต้องการอะไรกันแน่ เจอเรื่องให้ตัดสินใจแล้วตัดสินใจไม่ถูก ตกอยู่ในอาการงง เอ๋อ หาตัวเองไม่เจอบ่อยเข้า ก็ขาดความมั่นใจในตัวเอง ฟุ้งซ่านวกวน ต้องรอการชี้นำจากคนอื่น

เมื่อถึงจุดที่เคว้ง ไม่ทราบจะจัดการกับเสรีภาพทางความคิดของตนอย่างไรดี คุณจะรู้สึกงงกับชีวิตอยู่ตลอดเวลา เหมือนคิดไม่เป็น มองไปข้างหน้าเวิ้งว้างว่างเปล่าไปหมด 

และเมื่อถึงจุดนั้น ชีวิตก็มักจะไม่ซัดคุณไปหาเรื่องดี ส่วนใหญ่จะพาไปหาเรื่องแย่ หรือเรื่องแย่มากๆ

ข่าวร้าย คือ เรากำลังอยู่ในยุคที่ผู้คนถูกต้อนไปสู่ภาวะ ‘ไม่รู้ใจตัวเอง’ กันมากขึ้นทุกที แบบค่อยเป็นค่อยไป

เคยไหมครับ? นึกอยากดูคลิปยูทูบเรื่องหนึ่ง แต่มีโฆษณาขึ้นมาแทรก แล้วก็ดันเป็นอะไรที่ทำให้คุณขำออก หรือดึงดูดสายตาให้เพลิดเพลินไปได้หลายนาที พอใกล้จบคุณถึงขั้นเอ๋อ ลืมไปสนิทว่าตอนแรกกะจะเข้ามาดูเรื่องอะไร

เคยไหมครับ? เกิดมาไม่ได้สนใจการเมืองกับเขา ไม่ได้รู้ประวัติความเป็นมาของนักการเมืองคนไหนเลย แต่พอวันหนึ่งได้ยินว่า ต้องเกลียดไอ้เจ้าคนคนนี้ ถ้าไม่เกลียด จะกลายเป็นที่รังเกียจของสังคมได้ 

แล้วคุณก็เริ่มเกิดอารมณ์เกลียดขึ้นมาเป็นจริงเป็นจัง หรือกระทั่งเกลียดเข้าไส้ แทบอยากเอาดาบซามูไรไปฟันนักการเมืองคนนั้นให้ขาดสองท่อนเดี๋ยวนี้

เคยไหมครับ? อุตส่าห์ตื่นเช้าขึ้นมาด้วยความกระเหี้ยนกระหือรือ อยากดูคลิปใหม่ๆ อยากเล่นเกมโดนๆ หรืออยากคุยกับใครขำๆ แต่ปรากฏว่า ไม่เจออะไรใหม่ ไม่พบอะไรโดน ไม่มีคนคุยอะไรขำ 

แล้วคุณเกิดอาการเหมือนโดนโลกลอยแพ ใจเหม่อหาย ต่อกับอะไรไม่ติด คิดอย่างเดียวว่า โลกไม่เหลืออะไรดี ชีวิตนี้มีแต่เรื่องน่าเบื่อ ชักเบลอๆ ลืมๆไปว่าตัวเองเป็นใคร อยากได้อะไรจริงๆบ้าง

ถ้ายังไม่เคยเกิดอาการที่ว่ามา ก็ขอแสดงความยินดีด้วยครับ คุณยังไม่เข้าข่ายสุ่มเสี่ยงกับการเป็นโรคไม่รู้ใจตัวเอง

แต่หากเป็นตรงกันข้าม คุณพบอาการหลายข้อ หรือทั้งหมด หรือที่คล้ายกัน มีจุดร่วมเดียวกัน คือ ต้องพึ่งพาใครหรืออะไรข้างนอก ที่กระทบใจแรงๆ เร็วๆ ผ่านๆ อยู่ตลอดเวลา ขาดแรงบันดาลใจให้อยากสร้างทำอะไรดีๆทิ้งไว้

ในโลก ตื่นเช้าอย่างพร่าเลือน งงๆ ว่าตัวเองชื่ออะไร เป็นใคร อยู่ที่ไหนได้บ่อยๆ นั่นแหละครับ เตือนตัวเองได้แล้ว คุณตกอยู่ในห้วงอันตรายจากโรคไม่รู้ใจตัวเองแล้ว

ผลลัพธ์ของโรคไม่รู้ใจตัวเองหรือครับ? ปัจจุบันมีสถิติคนฆ่าตัวตายแบบไม่มีเรื่องสมเหตุสมผลเพิ่มขึ้นทุกที โดยเฉพาะเด็กรุ่นใหม่ที่ไม่มีเค้าลางบอกเหตุเลยว่าอยากคิดสั้นมาก่อน

คุณอาจคิดว่าผมกำลังพูดถึงโรคซึมเศร้า แต่จริงๆไม่ใช่นะครับ ผมกำลังชวนคุยเกี่ยวกับ ‘โรคไม่รู้ใจตัวเอง’ เพราะโรคนี้แหละ บ่อเกิดของโรคซึมเศร้า โรคสมาธิสั้น โรคกลัวสังคม กับโรคอะไรไม่รู้กี่โรคต่อกี่โรค

เพื่อแก้โรคนี้ให้ทันก่อนสาย ก่อนอยากฆ่าตัวตายแบบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากำลังตื่นหรือฝัน มีอยู่สองวิธี ซึ่งไม่ง่าย ถ้าขี้เกียจ แต่ก็ไม่ยาก ถ้าอยากหายจากโรคเสียที

วิธีแรก ไปขอความช่วยเหลือจากคนที่คุณนึกไม่ถึง เช่น คนที่เขารอความช่วยเหลือจากคุณ ได้แก่ คนที่เขาอยากได้เสื้อผ้าที่คุณไม่ได้ใช้ เอาไปให้กับมือ เอาไปให้ถึงมือ เพื่อไปให้เขาสอนคุณชัดๆว่า ชีวิตคุณมีค่า มีความสุข มีความอิ่มใจจากการใช้ค่าของชีวิตได้แค่ไหน

วิธีที่สอง อ่านเกมให้ออกว่า การเสพอารมณ์แรงๆแบบผ่านมาแล้วผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ พวกเรามีเพื่อนในโซเชียลกันเป็นร้อยเป็นพัน แต่ละคนส่งเนื้อหาแตกต่างกันสุดขั้ว 

นาทีนี้ทำให้หัวเราะ นาทีหน้าทำให้ร้องไห้ หรือวันนี้ร่วมวงสรรเสริญพี่ตูน อีกวันช่วยกันรุมกระทืบคุณเปรมชัย รักแรง เกลียดแรง ผันผวนไม่รู้จบ อย่างนี้ทางจิตวิญญาณนับว่าอันตรายมาก เพราะก่อให้เกิดอารมณ์แปรปรวนเข้าใจยาก ยากแบบที่คุณเองนั่นแหละไม่เข้าใจ ไม่ต้องรอให้คนอื่นมางงแทน

เมื่ออ่านเกมออก ก็เริ่มเข้ามาดูใจตัวเองเป็นครั้งเป็นคราว ค่อยๆเห็นทีละครั้งทีละหนว่า มันมีอาการ ‘ยึดแรง’ และ ‘เหวี่ยงเร็ว’ ท่าไหน ก็ให้ย้อนกลับมาดูว่า ลมหายใจไปถึงไหนแล้ว

แกนกลางของชีวิตคือลมหายใจ ถ้าลมหายใจยาว สติก็ดี ชีวิตก็ดี ถ้าลมหายใจสั้น สติก็แย่ ชีวิตก็แย่

รู้ง่ายๆแค่นี้ คุณจะหายใจแบบคนที่ค่อยๆฟื้นตัว ใจจะค่อยๆ รู้ตัวเองว่า กำลังเบลอ หรือชัด กำลังอยู่ในภาวะพร้อมถูกจูง หรือพร้อมตั้งเป้าของตัวเอง ในที่สุดจะดีขึ้นเรื่อยๆจนหายขาดจากโรคไม่รู้ใจตัวเองได้!