รักแท้ของผู้มีรักแท้ | พศิน อินทรวงค์

รักแท้เป็นเรื่องของปัจเจก ไม่ใช่เรื่องของความสัมพันธ์

ผู้มีรักแท้ไม่จำเป็นต้องใช้ความสัมพันธ์ใด ๆ รองรับเพื่อให้เกิดรักแท้ คล้าย ๆ ท้องฟ้าที่ตั้งตระหง่าน ฟ้าก็อยู่ของมันอย่างนี้ไม่ว่าจะมีนกบินมาหรือไม่ นกไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ท้องฟ้าเกิดขึ้น ใครสักคนก็ไม่ได้ทำให้รักแท้เกิดขึ้น เขาแค่มีความรักอยู่แล้ว เป็นท้องฟ้าอยู่แล้วด้วยตัวเอง

มีแต่รักปลอม ๆ เท่านั้นที่ต้องอาศัยความสัมพันธ์เพื่อให้เกิดขึ้น รักปลอมๆ มักเต็มไปด้วยเงื่อนไขเสมอ รักปลอม ๆ มักเกิดหลังจากที่คนคนหนึ่งเดินเข้ามาเสมอ มันเกิดขึ้นเพื่อผลแห่งการสะท้อนกลับ เกิดขึ้นเพื่อรองรับบางสิ่งบางอย่างที่กำลังจะได้

ท่านลองคิดดูสิ ท้องฟ้าที่เป็นของจริงสร้างขึ้นเพื่อตัวมันเอง แต่ท้องฟ้าจำลองสร้างขึ้นเพื่อเปิดให้คนเข้าชม สร้างขึ้นเพื่อธุรกิจ การขาย เพื่อการแลกเปลี่ยน นั่นคือความต่างระหว่างรักแท้และรักจอมปลอม

บางที ถ้าผู้คนเข้าใจว่ารักแท้คืออะไร เขาอาจไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้นกับตนเองก็ได้ แน่นอนว่าผู้คนอยากได้รักแท้ แต่จะมีสักกี่คนที่ต้องการสร้างรักแท้ให้เกิดกับใจของตนเอง เพราะการมีรักแท้คือการทำลายความเห็นแก่ตัวจนสิ้นซาก คือการบ่มเพาะตนเอง ให้กลายเป็นตัวตนของความสุข เมื่อหมดความเห็นแก่ตัวและเป็นหนึ่งเดียวกับความสุขแล้ว จึงกลายเป็นบุคคลที่เป็นผู้ให้และปราศจากการร้องขอ รักแท้จึงเป็นพื้นที่กว้างใหญ่ไร้ขอบเขต ไม่มีรั้วรอบขอบชิด

รักแท้คือสิ่งที่ทำลายกำแพงแห่งการครอบครอง มันไม่ได้ต้องการครอบครองอะไร แม้แต่ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น ถ้าท่านได้อยู่กับผู้มีรักแท้ แต่ท่านเป็นผู้ไร้ปัญญา ท่านจะไม่มีวันเข้าใจอะไรเลย ผู้ไร้ปัญญามักคิดว่า การได้ครอบครองและถูกครอบครอง คือ ความสุข นั่นคือสิ่งที่ตรงกันข้ามกับความเป็นรักแท้ มันทำลายอิสรภาพ ถ้าไร้อิสรภาพเสียแล้ว รักแท้ก็ไม่อาจงอกงามได้

ยากนักที่เราจะพบใครสักคนที่มีรักแท้ในตนเอง และเมื่อเราพบคน ๆ นั้นแล้ว เขากลับเป็นผู้ไม่เคยเหงา ไม่เคยอ้างว้าง ไม่เคยต้องการพึ่งพาใคร เป็นผู้ไม่สนใจไยดีที่จะมีชีวิตคู่เอาเสียเลย