หวาดหวั่นขวัญผวากันไปทั้งบางเมื่อมีการเปิดโปงเรื่องราวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 จากผู้ติดเชื้อที่รับเชื้อมาจากเมืองซับโปโร เกาะฮอคไกโด ประเทศญี่ปุ่น ขึ้นเครื่องบินแอร์เอเชียเอ็กซ์ เที่ยวบินที่ XJ 621 มาร่อนลงที่ดอนเมือง เมื่อเวลาประมาณ 17.48 น.วันพฤหัสบดีที่ 20 ก.พ.แล้วเดินทางกลับบ้านย่านดอนเมืองสบายใจเฉิบ ก่อนจะเป็นพาหะพาเชื้อไปติดหมอ-พยาบาลในโรงพยาบาลย่านสายไหม
เรื่องนี้ทำให้ความไว้เนื้อเชื่อมั่นในประสิทธิภาพ คุณภาพการคัดกรองป้องกันการแพร่ระบาดของกระทรวงสาธารณสุขที่คุยนักคุยหนาว่าเจ๋งและแจ๋ว ถึงกาลล้มละลายโดยพลัน
สารพัดสารพันข้อสงสัยประดังประเดขึ้นมาในบัดดล…ถ้าเจ๋งจริงแจ๋วจริงตามราคาคุย แล้วคนติดเชื้อผ่านการตรวจคัดกรองที่ด่านตม.ดอนเมือง ก่อนเข้าประเทศได้ไง ?
ในทางตรงกันข้ามก็สะท้อนความหละหลวมในการดำเนินมาตรการตรวจคัดกรองผู้โดยสาร ที่สนามบินชิโตเสะ เมืองซับโปโร เกาะฮอคไกโด ของญี่ปุ่นด้วยเช่นกัน
จุดบอดช่องโหว่ ซึ่งเปิดโอกาสโล่งโจ้งแก่การแพร่ระบาดคือการตรวจคัดกรองผู้โดยสารของสายการบิน ก่อนจะเปิดให้ผู้โดยสารขึ้นเครื่อง
ยิ่งไปกว่านั้นกลไกการประชาสัมพันธ์ของกระทรวงสาธารณสุข ในการบอกกล่าวขั้นตอนกระบวนการเมื่อรู้สึกตัวว่าอาจป่วยด้วยโรคระบาด ก็เป็นไปอย่างเบาบางเหลือเกิน
ความซังกะบ๊วยเฮงซวยห่วยแตกครบวงจรในกระบวนการรับมือมหันตภัยโควิด-19 ผสมปนเปกับสามัญสำนึกรับผิดชอบต่อสาธารณะหลบในของผู้ป่วยที่เดินทางด้วยสายการบินแอร์เอเชียเอ็กซ์ เที่ยวบินที่ XJ 621 จากซับโปโรเข้าสู่ประเทศไทย ทำให้ขอบเขตการแพร่ระบาดของโรคบานทะโร่อย่างน่าวิตกกังวล
ทุกหนแห่งที่ผู้ป่วยพกพาเชื้อโควิด-19 ติดตัวไป คือการขยายโอกาส และอาณาเขตของการแพร่ระบาดให้ขยายวงเพิ่มมากยิ่งขึ้น
เมื่อผู้ป่วย เดินทางไปเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาล โดยปกปิดความจริงที่เดินทางกลับจากประเทศกลุ่มเสี่ยง เป็นผลให้คุณหมอ..คุณพยาบาล ในโรงพยาบาลย่านสายไหมต้องพลอยรับเคราะห์ติดโรค หรือเสี่ยงติดโรค
เมื่อผู้ป่วยคลุกคลีกับลูกๆหลานในครอบครัว ก็แพร่เชื้อส่งต่อแก่คนในครอบครัว และเชื้อมฤตยูตัวนี้ก็จะติดตัวคนในครอบครัวแพร่ต่อไปยังบุคคลอื่นๆ
หลานตัวเล็กๆที่ไปโรงเรียน ก็พาเชื้อไปแพร่ต่อให้เพื่อนๆที่โรงเรียน กระทั่งเด็กนักเรียนตัวน้อยๆ ในโรงเรียนย่านดอนเมือง ต้องรับเคราะห์ติดโรค หรือเสี่ยงติดโรค และเสียการเรียนโดยใข่เหตุ อันเนื่องมาจากโรงเรียนต้องหยุดการเรียนการสอน
คุณลูกที่ไปทำงาน ก็พาเชื้อไปแพร่กระจายต่อให้เพื่อนๆในที่ทำงาน
ปรากฏการณ์แพร่ระบาดของโควิด-19 ที่มีต้นกำเนิดจากผู้ป่วยขาดสำนึกรับผิดชอบต่อสาธารณะนี่แหละ ที่เป็นเสมือน”Super Spreader” หรือ “ตัวการแพร่กระจายโรคระบาดขั้นรุนแรง” ซึ่งทำให้ชีวิตคนทั้งประเทศต้องหวาดผวากับการถูกโรคระบาดเล่นงาน
คุณหมอรุ่งเรือง กิจผาติ โฆษกกระทรวงสาธารณสุข เคยพูดถึงความเสี่ยงในการแพร่ระบาดของเจ้าโควิด-19 เอาไว้ ตั้งแต่มันยังไม่มีชื่อที่ถูกเรียกเป็นทางการ โดยระบุว่าเมื่อพบผู้ป่วย 1 คน จะมี 40 คนอยู่ในความเสี่ยงที่จะติดเชื้อ
พูดจาประสาชาวบ้านง่ายๆคืออัตราการแพร่ระบาดของโควิด-19 อยู่ที่ 1 ต่อ 40 ซึ่งเป็นอัตราการเพิ่มจำนวนผู้เสี่ยงติดเชื้อแบบทวีคูณ โดยมีตัวคูณอยู่ที่ 40
ด้วยความน่ากลัวของแนวโน้มการเพิ่มขึ้นจำนวนผู้ติดเชื้อจากเที่ยวบินมฤตยู XJ 621 สมทบกับความเฮงซวยของกลไกกระบวนการตรวจคัดกรองผู้โดยสารทั้งของสนามบินและสายการบิน ร่วมกับความต่ำทรามแห่งจิตสำนึกรับผิดชอบต่อสาธารณะของคนไทยบางคน บางพวก บางกลุ่ม ไม่ยกเว้นแม้กระทั่งพวกที่มักเรียกขานพวกเดียวกันเองเป็น”ผู้ทรงเกียรติ” ทำให้คณะกรรมการโรคติดต่อ ต้องประกาศให้โควิด-19 เป็นโรคติดต่ออันตราย ตามพระราชบัญญัติโรคติดต่อ พ.ศ.2558 เมื่อวันที่ 24 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา
หวังว่าเมื่อประกาศขึ้นบัญชีโควิด-19 เป็นโรคติดต่ออันตรายแล้ว รัฐบาลโดยเฉพาะอย่างยิ่งกระทรวงสาธารณสุข ต้องบังคับใช้กฏหมายอย่างเข้มข้นจริงจัง ด้วยมาตรฐานเดียวกัน ปราศจากการเลือกปฏิบัติยกเว้นแก่บางแห่งบางสนามแข่งแถวอีสาน…ถ้าจำเป็น
ทั้งนี้ก็เพื่อประโยชน์สุขของคนไทยทั้งประเทศ ไม่ใช่คนไทยบางกลุ่มบางพวกที่เป็นพวกกัน!!!!
