จากผู้เขียน:
สิ่งหนึ่งที่ทุกคนกลัวคล้ายๆ กัน ก็คือกลัวการไม่เป็นที่รัก ยิ่งสำหรับครอบครัวแล้ว พ่อแม่กลัวลูกไม่รัก เลยไม่กล้าดุ จนลูกกลายเป็นเด็กเอาแต่ใจ กลับกัน ลูกก็กลัวพ่อแม่ไม่รัก จนพ่อแม่จึงฉวยโอกาสใช้ความรักนี่แหละเป็นเครื่องต่อรองกับลูก ด้วยการขู่ว่าจะไม่รักเช่นกัน
ความรักเป็นอาวุธชั้นดีที่หยิบขึ้นมาใช้เมื่อไหร่ พ่อแม่ก็ได้รับชัยชนะเสมอ แต่มันถูกต้องแล้วหรือเปล่า หรือว่าเด็กดื้อไม่สมควรได้รับความรักจากพ่อแม่ เมื่อพ่อแม่ใช้ความรักในการข่มขู่หรือต่อรองกับลูก เมื่อได้ผล ก็หลงคิดว่าเป็นวิธีที่ทำให้ลูกเชื่อฟัง นั่นคือสิ่งที่น่ากลัว เพราะพ่อแม่กำลังบั่นทอนความมั่นคงทางจิตใจของลูกโดยไม่รู้ตัว
โรบอตรักแม่ และแม่ก็รักโรบอต เรื่องนี้ทั้งคู่ต่างรู้ดี แต่โรบอตยังรู้อีกว่า แม่จะรักเขาก็ต่อเมื่อเขาเป็นเด็กดีเท่านั้น
ขณะที่โรบอตร้องไห้เสียงดังในห้างสรรพสินค้าเพราะอยากได้ของเล่นใหม่
“โรบอตหยุดร้องไห้ จะหยุดร้องไหม ถ้าไม่หยุดคุณแม่ไม่รักนะ” เสียงของแม่ทำให้โรบอตหยุดกึก รีบกลืนน้ำตา
“ถ้าอยากให้แม่รักต้องเป็นเด็กดีนะคะ”
โรบอตพนักหน้า
นับจากนั้นโรบอตไม่เคยร้องไห้อีกเลย
“เป็นเด็กดีมาก แม่รักลูกนะจ๊ะโรบอต”
“ผมก็รักแม่ครับ”
หลังฝนตก พื้นหน้าบ้านเต็มไปด้วยแอ่งโคลน โรบอตชอบลงไปกระโดดเล่น
“โรบอตกลับเข้าบ้านเดี๋ยวนี้ เด็กดีต้องไม่เล่นเลอะเถอะ จะเข้าบ้านไหม ไม่อย่างนั้นคุณแม่ไม่รักนะคะ”
เสียงของแม่ทำให้โรบอตหยุดกระโดด แล้วเดินคอตกกลับเข้าบ้าน
“ถ้าอยากให้แม่รักต้องเป็นเด็กดีนะคะ”
โรบอตพยักหน้า
นับจากนั้นโรบอตก็ไม่เคยออกไปเล่นเลอะเทอะอีกเลย
“เป็นเด็กดีมาก แม่รักลูกนะจ๊ะโรบอต”
“ผมก็รักแม่ครับ”
โรบอตโมโหมากที่แม่เก็บของเล่นเก่าของเขาไปบริจาคโดยไม่ถามเขาก่อน เขาส่งเสียงโวยวาย และกระถืบเท้า
“โรบอต ของเล่นมันเก่าแล้ว เดี๋ยวแม่ก็ซื้อชิ้นใหม่ให้ ถ้าทำตัวแบบนี้ คุณแม่ไม่รักนะคะ” โรบอตเงียบเสียง และหยุดกระถืบเท้าทันที
“ถ้าอยากให้แม่รักต้องเป็นเด็กดีนะคะ”
โรบอตพยักหน้า
นับจากนั้นโรบอตก็ไม่เคยส่งเสียงแอะอะโวยวายอีกเลย
“เป็นเด็กดีมาก แม่รักลูกนะจ๊ะโรบอต”
“ผมก็รักแม่ครับ”
แม่ส่งโรบอตไปเรียนพิเศษครอสเปียโนสำหรับเด็ก แต่โรบอตอยากเรียนเต้นมากกว่า ในวันแรกของการไปเรียนโรบอตจึงไม่ยอมเข้าห้องเรียน
“โรบอต ถ้าไม่เข้าไปเรียนเปียโนคุณแม่จะไม่รักนะคะ” โรบอตเดินเข้าไปในห้องเรียนอย่างว่าง่าย
“ถ้าอยากให้แม่รักต้องเป็นเด็กดี”
โรบอตพยักหน้า
นับจากนั้นโรบอตก็ตำตามแม่ทุกอย่าง ไม่เคยขัดใจแม่อีกเลย
“เป็นเด็กดีมาก แม่รักลูกนะจ๊ะโรบอต”
“ผมก็รักแม่ครับ”
โรบอตได้รับความรักจากแม่ แต่เขากลับไม่มีความสุขเลย เขารู้สึกอึดอัด ราวกับว่าร่างกายและชีวิตของเขากำลังเปลี่ยนไปอย่างช้าๆ ทุกส่วนในร่างกายของเขาไม่มีเลือดเนื้ออีกแล้ว ใช่แล้ว! เขากำลังจะกลายเป็นหุ่นยนต์ และตอนนี้เขาเหลือเพียงหัวใจเท่านั้นที่ทำให้รู้สึกว่าตัวเองยังเป็นคนเดิมอยู่
และเพื่อรักษาหัวใจดวงน้อยๆ เอาไว้ โรบอตตัดสินใจถามแม่ว่า
“แม่ครับ ถ้าผมเป็นเด็กไม่ดี แม่จะยังรักผมไหม”
แม่เลิกคิ้วสงสัยก่อนกอดโรบอต “ทำไมถามแบบนั้นล่ะลูก ลูกแม่ไม่มีทางเป็นเด็กไม่ดีอยู่แล้ว แม่รักลูกนะ โรบอตเด็กดีของแม่”
“ครับ ผมก็รักแม่”
โรบอตรักแม่และแม่ก็รักโรบอต เพราะโรบอตเป็นเด็กดี…
