สภาวะอันรัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ประสบในห้วงปลายมกราคม จากกรณี”เสียบบัตรแทนกัน”ต่อร่างพรบ.งบประมาณ พ.ศ.2563
หากสรุปตามสำนวนกำลังภายในของจีนก็ต้อง หัวร่อมิได้ ร่ำไห้มิ ออก
นั่นก็คือ อับจน เพราะหนทางเหลือน้อยจนตีบตับ
ขณะเดียวกัน หากสรุปตามสำนวนของนักพากษ์ยุค”โกญจนาท” ก็ต้องรำพึงออกมาด้วยความรันทดและท้อแท้ว่า
“พูดไม่ออก บอกไม่ถูก” กระดูกเสือ พากษ์ไทย
เพราะว่าไม่ว่ากรณี 2 ส.ส.พรรคภูมิใจไทย เพราะว่าไม่ว่ากรณี 2 ส.ส.พรรคพลังประชารัฐ ล้วนเป็นการสารภาพ
ยอมรับว่าเป็นการเสียบบัตรแทนกัน
กรณีที่ นายนิพิฎฐ์ อินทรสมบัติ ออกมาเปิดเกม กรณีที่เป้าหมายของ นายนิพิฎฐ์ อินทรสมบัติ คือ นายฉลอง เทอดวีระพงษ์ และ นางนาที รัชกิจประกร เป็นพรรคภูมิใจไทย
และกรณีที่มี ส.ส.พรรคพลังประชารัฐออกมายอมรับว่าได้มีการ เสียบบัตรแทนกัน
ระบุชื่อด้วยว่าเป็นบัตรของ นายทวิรัฐ รัตนเศรษฐ
เหล่านี้ล้วนเป็นเรื่องของพรรคพลังประชารัฐ พรรคภูมิใจไทย และตัดริบบิ้นโดยพรรคประชาธิปัตย์
ไม่ว่า พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ไม่ว่า พล.อ.ประวิตร วงษ์สุ วรรณ ไม่ว่า พล.อ.อนุพงษ์ เผ่าจินดา ล้วนอยู่ในอาการ”น้ำท่วมปาก”
มิอาจพูดอะไร
มองเห็นหน้า นายอุตตม สาวนายน มองเห็นหน้า นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฎ์ มองเห็นหน้า นายอนุทิน ชาญวีรกูล ก็เหนื่อย
ถามว่าบทสรุปของเรื่องทั้งหมดนี้อยู่ที่ไหน 1 อยู่ที่พฤติการณ์ของส.ส. พรรคร่วมรัฐบาล
1 อยู่ที่คำวินิจฉัยศาลรัฐธรรมที่ 3-4/2557
1 อยู่ที่ทั้ง นายชวน หลีกภัย ทั้ง นายวิษณุ เครืองาม ออกมายอม รับตรงกันว่า เสียบบัตรแทนกันมีความผิด
ไม่ว่าอยู่ในรัฐสภา ไม่ว่าอยู่นอกรัฐสภา
นี่คือบรรทัดฐานของกฎหมาย นี่คือบรรทัดฐานของรัฐธรรมนูญ และนี่คือบรรทัดฐานคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญ
ทั้งๆที่รัฐธรรมนูญฉบับนี้ DESIGN มาเพื่อพวกเรา
นี่คือบทสรุปอันต่อเนื่องมาจากรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 โดยแท้
