รอยปริร้าวอันปรากฏให้เห็นจากภายในพรรคอนาคตใหม่ไม่เพียงแต่จะเป็น”สันปันน้ำ”อย่างมีนัยสำคัญ หากแต่ยังเป็น”หินลองทอง”อันคมแหลมต่ออนาคตของพรรคอนาคตใหม่
บางคนอาจรู้สึกว่าที่ว่า “อนาคตไหม้” เริ่มเห็น และแนวโน้มจะกลายเป็น “อนาคตหมด”คงอีกไม่นานแล้ว
เพราะมิได้มีแต่ “ปฏิกิริยา” ความไม่พอใจจาก ส.ส.ระบบเขต หากแต่เด่นชัดอย่างยิ่งว่า แม้กระทั่ง ส.ส.ระบบบัญชีรายชื่อและดำรง อยู่ในสถานะกรรมการบริหารพรรคก็เริ่มหงุดหงิด
เป็นความหงุดหงิดจากมติพรรคในเรื่อง”พระราชกำหนด” เป็นความหงุดหงิดจากมติพรรคในเรื่อง”ร่างพรบ.งบประมาณ”และเริ่มทนไม่ได้
ในที่สุดก็เริ่มจะปะทุกลายเป็น”ความขัดแย้ง”
จากกรณีของการนำเรื่องของ ส.ส.ชลบุรี คนหนึ่งซึ่งขัดต่อมติพรรคถึง 2 ครั้งในระยะเวลาใกล้เคียงกันเข้าสู่ระบบการตรวจสอบโดยคณะกรรมการวินัยของพรรค
หากฟังจากแถลงของ นายปิยบุตร แสงกนกกุล ก็จะเข้าใจถึงระบบและโครงสร้างของพรรค
จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้มาจากคณะกรรมการประจำจังหวัด
คณะกรรมการประจำจังหวัดชลบุรีเป็นปราการด่านแรกในการ รวบรวมความเห็นจากสมาชิกพรรค เสนอไปยังคณะกรรมการบริหาร ของพรรค
เมื่อประมวลจากสภาพความเป็นจริงที่ขัดมติพรรค 2 หนประสานกับข้อร้องเรียนในพื้นที่จึงนำไปสู่การตั้งกรรมการสอบและตัดสิทธิทางการเมืองขั้นต้น
ขอให้สนใจต่อ”คณะกรรมการประจำจังหวัด”อย่างเป็นพิเศษ
ตามขนบการเมืองของแต่ละพรรคการเมืองแบบเดิม ส.ส.คือศูนย์รวมและมีความสำคัญสูงสุด
อนาคตของพรรคขึ้นอยู่กับ ส.ส.จังหวัดนั้นๆ
ขณะที่พรรคอนาคตใหม่วางบทบาท ส.ส.ให้อยู่ในสภา ขณะเดียว กัน ก็ดำรงบทบาทของคณะกรรมการประจำจังหวัดให้รับผิดชอบงานของพรรคในแต่ละพื้นที่
ด้านหนึ่ง เป็นการร่วมกันทำงานระหว่าง ส.ส.กับจังหวัด ด้านหนึ่ง เป็นการถ่วงดุลอำนาจระหว่าง 2 ส่วน
และกรณี ส.ส.ชลบุรีกำลังจะเป็น”บทเรียน”สำคัญ
