โลกนี้ทั้งอยู่ยาก ทั้งเข้าใจยากจนทำให้บางคนท้อแท้กับการใช้ชีวิต สู้เท่าไหร่ก็ไม่เคยชนะ ทำเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ นั่นก็เพราะคนเหล่านั้นยังไม่เข้าใจโลก ยังไม่เข้าใจชีวิตว่าบางอย่างก็โหดร้าย บางอย่างก็ไม่ได้เป็นตามที่หวัง แต่ถ้าเรายอมรับมันได้ เราจะเข้าใจมันมากขึ้น
การเข้าใจโลกไม่ได้แปลว่าต้องแก่ ต้องอายุเยอะ แต่การเข้าใจโลกก็คือเข้าใจความเป็นไปของชีวิต ซึ่งเมื่อเข้าใจก็จะใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้น
ชีวิตไม่เคยมีอะไรแน่นอน
ความแน่นอน คือ ความไม่แน่นอน คนที่ไม่เข้าใจโลกก็ต้องเคยได้ยินประโยคนี้ เพราะนี่คือพื้นฐานความเป็นไปของโลก ทุกอย่างบนโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน ต่อให้เป็นหมอดูที่แม่นแค่ไหนก็ยังไม่สามารถทำนายอนาคตได้ถูกต้อง 100% ชีวิตคนเราหมุนเวียนเปลี่ยนไปทุกวัน แม้จะเตรียมพร้อมเตรียมตัวมาดีแล้วก็ใช่ว่าจะไม่มีปัญหา อย่าลืมว่าปัญหาก็เป็นส่วนหนึ่งของความไม่แน่นอน
ในเมื่อไม่มีอะไรแน่นอนก็ไม่มีประโยชน์ที่จะไปยึดติดกับใครหรืออะไรให้มันมากเกินพอดี ทุกสิ่งทุกอย่างมีเงื่อนไขและเวลาของมัน ตัวเราเองยังเอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้ นับประสากับคนอื่น
ไม่คาดหวังก็ไม่ผิดหวัง
อย่าเข้าใจผิดว่าการไม่คาดหวังเท่ากับไม่มีเป้าหมายในชีวิตหรืออยู่ไปวัน ๆ โดยไม่ได้วางแผนอนาคตอะไรเลย เพราะความคาดหวังกับการมีเป้าหมายเป็นคนละเรื่องกัน คุณจะตั้งเป้าหมายในชีวิตไว้ยังไงก็ได้ จะมุ่งมั่น ตั้งใจเดินตามฝันยังไงก็ได้ แต่ต้องไม่ลืมที่จะใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบันโดยไม่คาดหวังกับอนาคตให้มากเกินไป
อย่าลืมว่าเมื่อไม่คาดหวัง สิ่งที่แน่นอนก็คือจะไม่ผิดหวัง และถ้าเราไม่ผิดหวัง เราก็จะไม่เป็นทุกข์ เพราะฉะนั้นอยู่กับความไม่คาดหวัง นึกถึงแต่ปัจจุบันก็ช่วยให้ไม่ทุกข์ได้ แค่ยอมรับความจริงเท่านั้นเอง
บางคำถามไม่ได้มีคำตอบ
เราอาจจะเคยชินกับการตั้งคำถามและการมีคำตอบ แต่คนเข้าใจโลกจะรู้ดีว่าบางคำถามก็ตอบได้เลย บางคำถามอาจต้องใช้เวลาถึงจะตอบได้ และบางคำถามอาจไม่มีคำตอบเลยก็ได้ แถมบางครั้งคำตอบก็เป็นแค่อะไรที่ไม่มีความหมาย เพราะวิธีการต่างหากที่สำคัญกว่า ฉะนั้นถ้ามีบางคำถามที่คุณยังหาคำตอบไม่ได้ ก็แค่หยุดรอ ตอนนี้อาจไม่ใช่เวลาที่จะตอบมันก็ได้
บางครั้งปัญหาก็ไม่ได้มีไว้แก้
เราทุกคนแทบจะถูกสอนกันมาตั้งแต่เด็กว่าเมื่อเจอปัญหาต้องรีบแก้ ต้องก้าวข้ามผ่านปัญหาอุปสรรคเหล่านั้นไปให้ได้อย่างรวดเร็ว แต่ในโลกของความเป็นจริง บางครั้งปัญหาก็ไม่ได้มีไว้แก้ แถมบางปัญหาแก้ไม่ได้ด้วยซ้ำ สิ่งที่เราทำได้อาจแค่อยู่กับปัญหาอย่างเข้าใจ หรือค่อย ๆ รอ ค่อย ๆ แก้ไปอย่างช้า ๆ แต่มีประสิทธิภาพก็เป็นได้
พึ่งพาใครไม่ได้นอกจากตัวเอง
ตั้งแต่เกิดมาเราก็พึ่งพาพ่อแม่ โตมาหน่อยก็พึ่งพาครู พึ่งพาเพื่อน ทำให้เราเรียนรู้ที่จะพึ่งพาคนอื่นจนชิน โดยไม่รู้วิธีการที่จะพึ่งพาตัวเองเลย แต่สุดท้ายเราจะเข้าใจได้เองว่าเราไม่สามารถพึ่งพาคนอื่นไปได้ตลอดชีวิต ต้องมีสักวัน สักช่วงเวลาที่หันไปพึ่งใครก็ไม่ได้ และหากถึงเวลานั้นขึ้นมาเราจะทำอย่างไร
คนเข้าใจจะรู้ว่ายิ่งเราพึ่งพาตัวเองได้มากเท่าไหร่ เราก็จะยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น แต่ที่จะทำให้สุขมากไปกว่านั้นก็คือการเป็นคนที่คนอื่นพึ่งพาได้
เงินทองของนอกกาย ไม่ตายก็หายากฉิบหาย
เดิมเราคุ้นหูกับสำนวนที่ว่า "เงินทองเป็นของนอกกาย ไม่ตายก็หาใหม่ได้" ซึ่งบอกให้เรารู้ว่าอย่าไปให้ค่ากับเงินมากนัก แต่เดี๋ยวนี้ผู้คนให้ความสำคัญมากขึ้นจนถึงขั้นมีสำนวนแปลงขึ้นใหม่ว่า “เงินทองของนอกกาย ไม่ตายก็หายากฉิบหาย” แปลว่าพวกเรากันเองยกระดับคุณค่าของเงินให้มากขึ้นทุกที
แต่สำหรับคนที่เข้าใจความเป็นไปของโลก จะรู้ดีว่าถึงเงินจะหายากก็ไม่ได้หมายความว่าเงินคือทุกสิ่งทุกอย่าง เพราะเงินไม่มีความหมายอะไรเลยสำหรับคนที่รู้จักคำว่า “พอ”
ความรักผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
ไม่แปลกที่เราจะให้ความสำคัญกับความรัก แต่มี “รัก” ก็ต้องมี “หมดรัก” ความรักไม่ได้อยู่กับคนสองคนไปตลอด ทุกอย่างมีเกิดขึ้น ตั้งอยู่แล้วก็ดับไป ไม่เฉพาะแค่ความรัก
สักวัน แล้วมันก็ผ่านไป
ไม่มีเรื่องอะไรใหม่ เกิดขึ้นแล้วก็จากไป
สักวัน น้ำตาจะหยุดไหล
สุขทุกข์ร้ายดีเท่าไหร่ สุดท้ายก็ผ่านไป
เพลงสักวัน มันก็ผ่านไป – “โต๋ ศักดิ์สิทธิ์”
คนเข้าใจโลกจะรู้ว่าความรักคือบทเรียนบทหนึ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ให้ความสุข สร้างสีสัน แต่ก็ทำให้เป็นทุกข์ได้ไม่น้อย เพราะฉะนั้นจงมองว่าความรักก็แค่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป มีสุขก็ย่อมมีทุกข์
ความจริงเหล่านี้เป็นสัจธรรมที่เราทุกคนต้องเจอและผ่านไปให้ได้ ถ้าเข้าใจก็ปล่อยผ่านและตั้งตัวได้เร็ว แต่ถ้ายังไม่เข้าใจก็ใช่ว่าจะใช้ชีวิตต่อไปไม่ได้ แค่ต้องล้ม ๆ ลุก ๆ มากหน่อยก็เท่านั้นเอง เพราะฉะนั้นคุณต้องเลือกเองว่าจะล้มหรือยืนขึ้นอย่างเข้าใจ
