เคยเป็นมั้ย ?
เปิดตู้ที่มีเสื้อผ้าอยู่เต็มตู้
ยืนมองอยู่สักพัก พลางพูดกับตัวเองว่า
ไม่มีอะไรจะใส่เลย แล้วก็ถอนหายใจ
เปิดโทรศัพท์ ดูเพลย์ลิสเพลงที่อยากฟัง
เซฟเก็บไว้เยอะมาก นักร้องที่ชอบ
เพลงฮิตที่เอาไว้ฟังตอนขับรถ
แต่เลื่อนไปเลื่อนมา ก็บอกกับตัวเองเหมือนเดิมว่า
เฮ่อออ ไม่มีเพลงจะฟังเลย
เปิดไลน์ขึ้นมาดูรายชื่อเพื่อน
ไล่ดูเพื่อนไปทีละคน ทีละคน
เอ..คนนี้เรารู้จักด้วยหรอ เข้ามาอยู่ในลิสเราตั้งแต่เมื่อไหร่
อ้อ คนนี้ก็เป็นเพื่อนกับเราในนี้เหมือนกันหรอ
ทำไมเดี๋ยวนี้ไม่มีได้คุยกันเลย
หายจากกันไปจากชีวิตตั้งแต่เมื่อไหร่
ว่าแล้วก็เลื่อนไปเรื่อยๆ
แล้วก็จบด้วยคำพูดกับตัวเองว่า
เฮ่อ ไม่มีใครจะคุยด้วยเลย
ผมถามตัวเองอยู่ตลอดว่า
อะไรบ้างที่เรายังไม่มี
งาน บ้าน คนรัก เสื้อผ้า โทรศัพท์ รองเท้า
ทำไมบางครั้งรู้สึกว่า เรามีเกือบทุกอย่างแล้ว
แต่ข้างในยังรู้สึกว่างเปล่า
จริงๆ ถ้ามีครบทุกอย่างแล้ว เราควรจะมีความสุขใช่มั้ย
หรือจริงๆ แล้วทุกอย่างที่มีอยู่ ไม่ใช่ส่วนประกอบของความสุขเลย ?
ทำไมมีทุกอย่างแล้วถึงยังไม่มีความสุข
ทำไมมีในสิ่งที่อยากได้มากๆ แล้ว
ความสุขที่เกิดขึ้น ถึงได้อยู่กับเราเพียงแค่ชั่วครั้งชั่วคราว
ชีวิตที่ดี ชีวิตที่มีความสุข จริงๆ แล้วคืออะไร ?
ผมยอมรับกับตัวเองเสมอว่า
จริงๆ แล้ว ผมเองก็ไม่ใช่คนที่มีความสุขกับเขาสักเท่าไหร่
ก็เลยอยากมาบันทึกเอาไว้
เวลาที่ข้างในมันว่างเปล่า
แบบที่ยื่นหน้าส่องเข้าไปดู ก็น่าจะมีแต่ความเวิ้งว้าง สุดลูกหูลูกตา
มีแต่ความรู้สึกอยากนอนเฉยๆ ไม่อยากทำอะไร
ไม่อยากคิดอะไร ไม่มีแรงจะลุกขึ้นไปทำอย่างที่ใจคิด
บางทีก็สับสน เอ๊ะ นี่เรานอย หรือเราขี้เกียจ
แท้จริงแล้วความรู้สึกข้างในมันคืออะไร
และนี่คือสิ่งที่นึกขึ้นได้ ในวันที่ไม่มีความสุข
เป้าหมายที่สำคัญที่สุดในชีวิตของคุณคืออะไร ?
โห พอผมเปิดมาแบบนี้แล้วเหมือนไลฟ์โค้ช
ที่กำลังจะขายอะไรบางอย่างเลยใช่มั้ย
แต่อย่าเพิ่งเข้าใจผิด
ผมไปเจอมาว่า
80% ของคนรุ่นใหม่ผ่านการสำรวจที่ว่าด้วยคำถามที่ผมเพิ่งพูดไป
ตอบว่า สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตพวกเค้า คือ ความร่ำรวย
และอีก 50% ในกลุ่มเดียวกัน ตอบมาอีกว่า มันคือความมีชื่อเสียง
นี่คือผลสำรวจที่คุณ Robert Waldinger
เป็นจิตแพทย์ชาวอเมริกันและศาสตราจารย์ที่ Harvard Medical School
พูดเอาไว้ใน TED Talk ผมไปเปิดฟังมาในหัวข้อที่ว่า
What makes a good life ?
Lessons from the longest study on happiness
ผมก็กลับมาถามกลับตัวเองนะว่า
จริงๆ แล้วสำหรับเรามันเป็นแบบนั้นรึเปล่า
รวยแล้วจะมีความสุขใช่มั้ย
มีชื่อเสียงแล้วจะมีความสุขรึเปล่า
อันนี้ก็ตอบไม่ได้ เพราะยังไม่เคยไปถึงเลยทั้งสองอย่าง
แต่สิ่งที่ผมตั้งคำถามกับตัวเอง เป็นข้อแรกที่ผมนึกขึ้นได้ในตอนนี้ก็คือ
1. เวลาที่เราเอาความสุขของตัวเองไปเปรียบเทียบกับของคนอื่น
บางครั้งก็เลยไม่แน่ใจ ว่าสิ่งที่มีอยู่มันเรียกว่าความสุขใช่มั้ย
เรื่องนี้มันค่อนข้างอ่อนไหว
ยิ่งในยุคนี้ ที่ทุกคนพร้อมจะโพสต์แสดงความสุขด้านเดียวของตัวเอง
ออกมาอวดคนอื่นกันอย่างพร้อมเพรียง
เราเลยคิดไปเองว่า ทุกคนที่เราติดตาม
ต่างมีความสุขแบบที่เราเองก็เอื้อมไปสัมผัสบ้างไม่ถึง
จนลืมไปว่า ขนาดของความสุขของแต่ละคนมันไม่เท่ากัน
พื้นฐานความสุขของเราไม่เหมือนกัน
อันนี้ผมว่าเราต้องทำความเข้าใจกันก่อน
อีกอย่างต้องสังเกตตัวเองว่า
ขนาดของความสุขที่ตั้งเอาไว้ถ้ามันใหญ่มาก
กว่าเราจะมีความสุขในแต่ละเรื่องของชีวิตคงเป็นการมีชีวิตที่น่าหดหู่พอสมควร
มีความสุขกับอะไรเล็กๆ น้อยๆ
หัดให้ตัวเองมีความสุขกับเรื่องง่ายๆ ธรรมดาๆ
มีความสุขในเรื่องของตัวเอง ในขนาดของชีวิตตัวเอง
มัวแต่เอาตัวเองไปเทียบกับคนอื่น
โดยที่ไม่รู้เลยว่า ความสุขของคนอื่นแท้หรือปลอมแค่ไหน
แต่ของตัวเองที่เกิดขึ้นตอนนี้ มันเป็นของแท้แน่ๆ
ดื่มดำกับมัน มีความสุขกับมัน
เลิกกังวลขนาดความสุขของตัวเอง
มากังวลเรื่องอื่นดีกว่า
เพราะที่มีความสุขอยู่ตอนนี้
พรุ่งนี้มันอาจจะหายไปแล้วก็ได้
2. เราจะมีความสุขรึเปล่า
บางทีก็ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เราบอกกับตัวเองทุกวัน
ผมว่าสิ่งที่คนอื่นบอกกับเรา มันไม่สำคัญเท่ากับสิ่งที่เรากำลังบอกกับตัวเองหรอก
เคยเจอมั้ย คนที่พอเราได้คุยกัน ก็เล่าถึงความทุกข์ของตัวเองอยู่เสมอ
แล้วก็จะปิดท้ายอยู่ตลอดว่า
เฮ่อ ทำไมชีวิตเขาถึงได้แย่ขนาดนี้ เมื่อไหร่นะจะมีความสุขกับเขาสักที
แล้วเคยเป็นมั้ย ทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมา
เราบอกกับตัวเองว่า เช้าอีกแล้วหรอ
นี่ต้องออกไปทำในสิ่งที่ไม่ได้อยากจะทำอีกแล้วหรอเนี่ย
คิดแล้วก็เศร้าใจ ทำไมต้องเป็นเรา ชีวิตมันห่วย บัดซบ
ไม่มีความสุขเลย
ส่วนตัวผมเชื่อเรื่องการพูดกับตัวเอง การให้กำลังใจตัวเอง
ผมคิดว่าในตัวเรา มันมีตัวเองอยู่หลายคนมากๆ
มันจะมีคนที่ขี้ท้อ ขี้เหนื่อย ขี้เกียจ
แต่มันก็ต้องมีคนที่คอยอัพเลเวลให้อีกร่างอวตารของเรานะ
คอยเข็น คอยให้กำลังใจ คอยสนับสนุน
บอกกับตัวเองว่า เราต้องทำได้ เราจะมีความสุขกว่าวันนี้
ไม่ต้องคอยซ้ำเติมตัวเองหรอก
หน้าที่นั้นอ่ะ คนรอบข้างเค้าพร้อมอยู่แล้ว
3. ความสัมพันธ์ที่ดีต่างหาก ที่จะทำให้เรามีความสุข
หลังจากที่ผมฟัง TED Talk เรื่อง What makes a good life
- Lessons from the longest study on happiness
อะไรที่ทำให้เรามีชีวิตที่ดี บทเรียนจากการศึกษาเรื่องความสุขมาอย่างยาวนานจบ
ก็เลยอยากเอามาบันทึกไว้เป็นข้อที่ 3
สิ่งที่น่าทึ่งสำหรับ Talk นี้ก็คือ
เค้ามีการศึกษาวิจัยเกี่ยวกับความสุขในกลุ่มคนที่เลือกมาทั้งหมด 700 กว่าคน
ตามสัมภาษณ์ เก็บประวัติการรักษา แสกนสมอง มองหาทุกอย่างที่มีผลต่อความสุข
เป็นการศึกษามากกว่า 75 ปี
มีคนที่เหลือรอดในการสำรวจเพียง 60 กว่าคน
คนที่เอามาเล่าให้ฟังนี่ก็เป็น เจเนอร์เรชั่นที่ 4 ของการทำวิจัยครั้งนี้
เรียกได้ว่าอึดกันมากๆ
เค้าบอกไว้ว่า สิ่งที่ทำให้ชีวิตคนที่สำรวจมีความสุขมากที่สุด
คือการอยู่ในความสัมพันธ์ที่ดี
ไม่ใช่การมีเพื่อนเยอะแยะ แต่คือการมีเพื่อนที่มีคุณภาพ
มีคนที่ปฏิสัมพันธ์ด้วยที่ทำให้เรามีความสุขกับทุกๆ วัน
คนที่มีสิ่งเหล่านี้ มีแนวโน้มว่าจะมีอายุยืนกว่า มีสุขภาพที่ดีกว่า คนที่ไม่มี
นั่นหมายความว่า คนที่อยู่กับความสัมพันธ์แย่ๆ
คนที่มีคนรายล้อม แต่พอต้องการใครสักคน ไม่มีใครที่หันไปจับมือด้วยได้
น่าจะเป็นคนที่น่าเป็นห่วง
เลยมองกลับมาที่ตัวเอง
ตอนนี้เรามีความสัมพันธ์ที่ดีแล้วหรือยัง
จริงๆ แล้วมี หรือมองไม่ออกว่ามันดี
หรือจริงๆ แล้วดี แต่คิดไปเองว่ามันไม่ดี
ผมว่าของแบบนี้มันต้องมีสติในการแยกแยะนะ
เพราะบางทีเราก็มีแหละ คนรายล้อมที่พร้อมจะมีชีวิตที่ดีไปด้วยกัน
แต่ก็เราเองอีกนั่นแหละ ที่เป็น Toxic ให้กับคนอื่น
ส่วนตัวผมเชื่อผลการวิจัยเรื่องนี้นะ
เพราะมองย้อนกลับไปในช่วงที่เคยมีความสัมพันธ์ที่ดี
ไม่ว่าจะกับใครก็แล้วแต่
ช่วงเวลานั้นผมมีพลังที่จะทำอะไรต่อมิอะไรออกมามากมาย
แต่ในช่วงที่มันมีปัญหา
มันก็ทำให้ชีวิตของเราสะดุดไปเยอะเหมือนกัน
ลองสังเกตเส้นความสัมพันธ์ของตัวเองดู
ยังมั่นคงแน่วแน่อยู่ไหม
คนที่จับมือ ยังกุมมือแน่นหรือพยายามจะคลายมือแล้วหรือยัง
ถ้ายัง ก็ต้องรักษามันไว้
เพราะมันคือสิ่งที่จะนำความสุขในชีวิตของกันและกันมาให้
แบบที่เราจะไม่ต้องตั้งคำถามกับใคร หรืออะไรอีกเลย
ติดตามบทความใหม่ ๆ จาก เพจบันทึกนึกขึ้นได้ ได้บน LINE TODAY ทุกวันศุกร์
