***************
"ปล่อยผู้ช่วยมือใหม่-ประสบการณ์น้อย มาคุมเรือแทน แล้วตัวเองเข้าไปนอนหลับในห้อง"
นี่คือส่วนหนึ่งของคำสารภาพจากปากของกัปตันเรือเซวอล ที่เกิดขึ้นเมื่อวันนนี้ของ 5 ปีก่อน ซึ่งทำเอาชาโลกทั้งช็อคทั้งโกรธเดือด!
ไม่มีใครลืมกับเหตุสลดโลกโศก ที่เกิดขึ้นกับเยาวชนที่ควรจะเติบโตสร้างสรรค์สังคมโลกได้อีกมาก แต่พวกเขากลับต้องมาพบเจอกับชะตากรรมสุดอนาถคาดไม่ถึง
ในเหตุการณ์เมื่อวันที่ 16 เมษายน 2557 ที่เรือโดยสารเซวอล ซึ่งบรรทุกผู้โดยสาร 475 คน ส่วนใหญ่เป็นนักเรียนจากโรงเรียนมัธยมทันว็อน เมืองอันซัน (Ansan) ที่กำลังเดินทางจากเมืองอินช็อนไปทัศนศึกษาที่เกาะเชจู ประเทศเกาหลีใต้ เกิดอับปางลงอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก
แต่ที่ชาวโลกเจ็บใจมากเข้าไปอีก คือข่าวคราวหลังเกิดเหตุ ที่ช่วงวันที่ 19 เมษายน 2557 ชาวโลกต้องสตั๊นท์เมื่อสำนักข่าวบีบีซี ได้รายงานความคืบหน้าเกี่ยวกับการสืบสวนสาเหตุเรือเซวอลของเกาหลีใต้ล่ม
ข่าวระบุว่านายลี จุนซอก วัย 69 ปี กัปตันเรือเซวอล ได้รับสารภาพว่ามอบหมายให้ผู้ช่วยต้นเรือผู้หญิง ซึ่งมีประสบการณ์น้อยมากมาควบคุมเรือแทน ส่วนตัวเองไปนอนหลับในห้องหน้าตาเฉย ก่อนที่จะนำไปสู่โศกนาฏกรรมทางเรือครั้งใหญ่ที่สุดในรอบ 20 ปีของแดนกิมจิ
*รายงานข่าวยังระบุอีกว่า ผู้ช่วยต้นเรือคนดังกล่าว อยู่ในลำดับที่ 3 และเป็นผู้หญิงอายุ 26 ปีเท่านั้น แต่นั่นยังไม่ร้ายแรงเท่ากับว่า เธอคนนี้มีประสบการณ์การเดินเรือเพียง 6 เดือน และไม่เคยมีประสบการณ์ในการเดินเรือผ่านกระแสคลื่นแรงมาก่อนอีกด้วย *
นับเป็นความประมาทเลินเล่ออย่างร้ายของคนเป็นกัปตัน ที่ถือเป็นความรับผิดชอบขั้นสูดสุดที่จะต้องดูแลความปลอดภัยของผู้โดยสาร แต่กััปตันคนนี้กลับให้คนขาดประสบการณ์มาควบคุมเรือและทำหน้าที่แทนตนเอง ทั้งๆ ที่สภาพท้องทะเลขณะนั้นจะคลื่นลมแรงมาก แถมยังหนีไปงีบได้อีก!!
ทั้งนี้ ข่าวระบุถึงคำพูดของกัปตันเรือคนดังกล่าวพร้อใเหตุผลที่ไม่ยอมปล่อยให้ผู้โดยสารอพยพจากเรืออย่างทันท่วงทีก่อนที่เรือจะจมลงเบื้องล่าง ดังนี้
"ผมขอโทษชาวเกาหลีใต้ที่เป็นสาเหตุของโศกนาฏกรรมครั้งนี้ และขอก้มหัวเพื่อขอโทษครอบครัวของเหยื่อทุกราย ในวันเกิดเหตุ ผมชี้แนะผู้ช่วยต้นเรือเกี่ยวกับเส้นทางการเดินเรือ แล้วผมก็เข้าห้องนอนไป จากนั้นเรือก็ล่ม และในตอนที่เรือเริ่มเอียง ผมเห็นว่าคลื่นลมแรง น้ำในทะเลก็เย็นยะเยือก"
"ผมคิดว่าถ้าปล่อยให้ผู้โดยสารอพยพจากเรือโดยไม่มีการชี้แนะที่เหมาะสม หรือไม่ได้ใส่เสื้อชูชีพ พวกเขาอาจจะเจอกับอุปสรรคที่สาหัสในท้องทะเล และอาจถูกคลื่นลมพัดหายไปได้ ผมเลยไม่ได้สั่งอพยพ ผมยอมรับว่าผมเองก็มีส่วนผิดที่ตัดสินใจเช่นนั้น"
อย่างไรก็ดี ในวันนั้น เจ้าหน้าที่ได้แจ้ง 5 ข้อหาหนักแก่กัปตันและผู้ช่วยทั้ง 2 ราย ได้แก่ ข้อหาละทิ้งเรือ, กระทำการโดยประมาทเลินเล่อ, ทำให้ผู้อื่นได้รับบาดเจ็บและถึงแก่ความตาย, ไม่พยายามขอความช่วยเหลือจากเรือลำอื่น และละเมิดกฎหมายเดินเรือ เนื่องจากกฎหมายเดินเรือระบุว่า หากเกิดเหตุเรืออับปาง ผู้เป็นกัปตันต้องอยู่ปฏิบัติหน้าที่ช่วยเหลือผู้โดยสารและลูกเรือเป็นคนสุดท้าย
แต่นายลีกับผู้ช่วยกลับหนีออกมาเป็นกลุ่มแรก ๆ ก่อนที่เรือจะจม และทิ้งผู้โดยสารหลายร้อยชีวิตไว้บนเรือ โอ้แม่เจ้า!!
ที่สุดช่วงปี 2558 ศาลสูงสุดเกาหลีใต้ยืนยันคำพิพากษาจำคุกตลอดชีวิตกัปตันเรือเฟอร์รีเซวอล และยังคงคำพิพากษาจำคุกลูกเรือเซวอลอีก 14 คน โดยมีตั้งแต่โทษจำคุก 18 เดือนไปจนถึง 12 ปี
อนึ่ง เหตุการณ์เรือข้ามฟากเกาหลีใต้ เอ็มวี เซว็อล พลิกคว่ำ และล่ม เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 16 เมษายน 2557 ขณะกำลังเดินทางจากเมืองอินช็อนไปยังเกาะเชจู ประเทศเกาหลีใต้
เรือลำนี้ สร้างโดยบริษัทญี่ปุ่น ayashikane มีความยาว 146 เมตร และความกว้าง 22 เมตร เรือสามารถบรรทุกผู้โดยสาร 921 คน ตามความจุสูงสุด รวมถึงลูกเรือทั้งหมด 956 คน
ภาพเรือเซวอล ช่วงเดือนมีนาคม 2557 ก่อนจะมาล่มลงกลางทะเลในเดือนต่อมา (ภาพจากhttps://en.wikipedia.org/wiki/Sinking_of_MV_Sewol)
เรือดำเนินการโดยบริษัท Cheonghaejin marine ในเมืองอินช็อน ซึ่งมีรายงานว่ามีพื้นที่ว่างสำหรับบรรทุกรถอีก 180-220 คัน และสามารถขนตู้บรรจุสินค้าขนาดความสูง 20 ฟุต จำนวน 152 ตู้ เรือสามารถวิ่งด้วยความเร็วสูงสุด 22 นอต (41 กิโลเมตร) ต่อชั่วโมง
หลังเกิดเหตุมีรายงานว่า ในวันนั้นเรือลำนี้มีจำนวนผู้โดยการ 459 คน โดยกลุ่มหลักๆ คือนักเรียนมัธยมทันว็อน 325 คน อาจารย์ 15 คน ลูกเรือ 30 คน และผู้โดยสารที่ไม่ใช่นักเรียน 89 คน
ทั้งนี้ ขณะที่เรือออกจากชายฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ ประมาณ 30 กิโลเมตร เรือได้เริ่มเอียงข้างอย่างมาก และหันเหทิศทางออกจากเส้นทางเดิม ผู้โดยสารที่รอดชีวิตรายงานว่า เกิดเสียงดังมากขึ้น ตามมาด้วยการหยุดชะงักของเรือ คาดว่าน่าจะชนเข้ากับแนวหินหรือสันดอนใต้น้ำ ขณะที่ผู้โดยสารที่รอดชีวิตกล่าวว่า ลูกเรือบอกให้พวกเขา "อย่าขยับ" โดยประกาศผ่านระบบอินเตอร์คอมของเรือ ระหว่างที่เรือกำลังจมลง
และน่าสลดอย่างยิ่งที่ว่ากันว่า ระหว่างการพลิกคว่ำ มีการเชื่อว่าผู้โดยสารที่ติดอยู่ในเรือสามารถส่งข้อความไปยังเพื่อนและครอบครัวในขณะที่เรือกำลังจมอีกด้วย ซึ่งภายหลังทางการออกมาระบุว่าไม่เป็นความจริง
อย่างไรก็ดี รายงานที่ระบุว่าอุณหภูมิในบริเวณที่เรือพลิกคว่ำนั้นประมาณ 12 องศาเซลเซียส และสามารถทำให้เกิดภาวะตัวเย็นเกินได้ในเวลา 90 นาที ก็เป็นไปตามที่กัปตันได้อ้างว่า เขายังไม่ให้ผู้โดยสารรีบอพยพทันที เนื่องจากเกรงว่าจะตกน้ำ เป็นอันตรายได้
แต่นั่นก็มิอาจลบบาดแผลของคนทั้งโลกที่ว่า "เขาทิ้งผู้โดยสาร" และทิ้งเกียรติภูมิที่ว่า หน้าที่ของกัปตัน คือ ดูแลความปลอดภัยของทุกคนบนเรือ และไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกัปตันต้องอยู่บนเรือเป็นคนสุดท้าย!
ที่สุด เหตุการณ์นี้ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตมากกว่า 300 ราย และการสอบสวนเหตุระบุว่าเกิดจากเรือบรรทุกสินค้าเกินน้ำหนักที่เรือจะรับได้ มีการออกแบบเรือใหม่อย่างผิดกฎหมาย และการไร้ความสามารถของคนถือพวงมาลัยเรือ
นอกจากนี้ยังมีผู้ยื่นฟ้องเรียกค่าชดเชยเกือบ 80 คน โดยเป็นผู้รอดชีวิตจากเรืออับปาง 20 ราย และญาติพี่น้องของผู้รอดชีวิตหลายสิบคน ฟ้องรัฐบาลและผู้ประกอบธุรกิจเดินเรือในข้อหาละเลยและล้มเหลวในการอพยพผู้โดยสารบนเรืออย่างเหมาะสม
ที่สุดช่วงวันจันทร์ที่ 14 มกราคม 2562 ที่ผ่านมา ศาลเขตซูวอนทางใต้ของกรุงโซลพิพากษาให้รัฐบาลเกาหลีใต้ และชองแฮจิน มารีน บริษัทผู้ประกอบธุรกิจเดินเรือเซวอล จ่ายชดเชยให้ผู้รอดชีวิตจากเรือเซวอลอับปางคนละ 80 ล้านวอน หรือราว 2.27 ล้านบาท และจ่ายชดเชยญาติของผู้รอดชีวิตตั้งแต่ 2-32 ล้านวอน หรือราว 56,930-910,830 บาท
ทั้งนี้ ศาลเขตซูวอนระบุว่า ผู้รอดชีวิตจากเรือเซวอลเผชิญกับความยากลำบากในการหนีออกจากเรือ เนื่องจากได้รับคำแนะนำน้อยมาก หรือไม่มีคำแนะนำเลย และต้องทุกข์ทรมานจากความกลัวอย่างมากและวิตกกังวลขณะติดอยู่ในเรือ นอกจากนี้ ผู้รอดชีวิตและครอบครัวของพวกเขาต้องทรมานจากอาการของโรคต่างๆ ได้แก่ โรคเครียดหลังเหตุการณ์สะเทือนขวัญ (พีทีเอสดี), โรคซึมเศร้าและวิตกกังวล
อนึ่ง เรือเซว็อลเป็นเรือโดยสารที่อับปางเป็นลำที่หนึ่งร้อย นับตั้งแต่ ค.ศ. 2002 และจนถึงปี 2560 หรือราว 3 ปีหลังหลับลึกอยู่ใต้ทะเล ทางการเกาหลีใต้ก็เพิ่งได้ทำการกู้ซากเรือ ตามคำเรียกร้องของญาติผู้เสียชีวิต เพราะจนถึงขณะนั้น ก็ยังไม่พบศพอีก 9 คน ญาตจึงเชื่อว่าร่างของพวกเขาอาจติดอยู่ภายในซากเรือ
ภาพซากเรือที่กู้ขึ้นมา (AFP)
ทั้งนี้ เมื่อกู้ขึนมาได้แล้ว ก็ได้มีการลากจูงซากเรือขึ้นบกที่ท่าเรือในเมืองม็อกโพ ไม่ไกลมากนักจากจุดเกิดโศกนาฏกรรม
********************************
