1. อย่ารู้สึกว่าดื่มน้ำ แต่จงรู้สึกว่าจิบน้ำ
จงทำให้การดื่มน้ำธรรมดาๆกลายเป็นความดื่มด่ำเทียบเท่าการดื่มน้ำอมฤต
2. อย่าเดินให้เร็วนัก จงเดินให้ช้าลงอีกนิด
เพื่อสัมผัสภาวะการเคลื่อนไหวจากใจถึงกาย
แล้วท่านและโลกจะเต้นรำไปพร้อมกัน
3. ฟังคำติเตียนเสมือนนิทานขำขัน
ฟังคำชื่นชมเสมือนสุภาษิตสอนใจ
4. ใกล้ชิดกับความตาย เห็นตนเองเป็นซากศพ
เห็นหนอนเน่าเป็นมิตรสหาย
5. จินตนาการว่าตนคือผู้พิการ ไร้แขนไร้ขา
ทว่าหัวเราะดังกว่าผู้ใด
6. ใช้ฝ่ามือสัมผัสโลก ใช้เท้าสัมผัสโลก
ดังทุกสิ่งในโลกเป็นของเปราะบางที่พร้อมจะแตกหักพังทลาย
7. บางครั้งจงหลับตา เพื่อฟังเสียงร้องเพลงของโลก
เพื่อทักทายสายลมต้องผิวกาย
สัมผัสความเย็นในความร้อน
และฟังเสียงความเงียบท่ามกลางผู้คน
8. จงเป็นมนุษย์ล่องหน ผู้สังเกตสิ่งรอบตัว
เพื่อย้อนกลับเข้าภายในตัว
เพื่อประสานกับสิ่งที่อยู่ภายนอกตัว
เพื่อความเป็นหนึ่งเดียวระหว่างภายในและภายนอก
9. ทำสิ่งเกลียดชัง ดังสิ่งรื่นรมย์
ทำสิ่งรื่นรมย์ ดังสิ่งอันตราย
10. ทอดทิ้งความคิดไว้เบื้องหลัง
ลอยตัวให้สูง เพื่อเปิดรับความว่างเปล่า
