ขณะที่พรรคเพื่อไทยอ้างจำนวน ส.ส. 137 คนเป็นเกณฑ์กำหนดความชอบธรรมในการได้เป็นผู้จัดตั้งรัฐบาล พรรคพลังประชารัฐก็อ้างจำนวน 7.9 ล้านคะแนนเสียงที่ได้จากประชาชน
ความชอบธรรมที่เสนอโดยพรรคเพื่อไทย พรรคพลังประชารัฐจึงกลายเป็นประเด็นในทางการเมือง
ไม่เพียงแต่ต่อ “ประชาชน” ที่ “เลือกตั้ง”
หากที่สำคัญเป็นอย่างมากยังอยู่ในดุลพินิจของแต่ละพรรคการเมืองที่จะตัดสินใจร่วมหรือไม่ร่วมกับฝ่ายใดระหว่างพรรคเพื่อไทยกับพรรคพลังประชารัฐ
เพราะหากดูจากจำนวน ส.ส.พรรคเพื่อไทยก็ได้มากกว่า แต่หากดูจากจำนวนคะแนนเสียงพรรคพลังประชารัฐก็ได้มากกว่า
การศึกภายหลังการเลือกตั้งจึงเข้มข้นอย่างยิ่ง
มีความจำเป็นต้องเริ่มต้นจากคำประกาศของแต่ละพรรคอันทำให้เกิด 2 ขั้วในทางการเมืองขึ้นโดยอัตโนมัติก่อนการเลือกตั้งในวันที่ 24 มีนาคม
พรรคที่ประกาศหนุน พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา กับพรรคที่ต่อต้านการสืบทอดอำนาจของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
พรรคที่ประกาศหนุน พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ประกอบด้วยพรรคพลังประชารัฐ พรรครวมพลังประชาชาติไทย พรรคประชาชนปฏิรูป
พรรคที่ประกาศไม่เอา พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เด่นชัดก็ประกอบด้วย พรรคเพื่อไทย พรรคอนาคตใหม่ พรรคเสรีรวมไทย พรรคเศรษฐกิจใหม่ พรรคประชาชาติ พรรคเพื่อชาติ หรือแม้กระทั่งพรรคประชาธิปัตย์
หากรวมจำนวน ส.ส. หากรวมจำนวนคะแนนที่ได้ของแต่ละฟากข้างเป็นอย่างไร
ตรงนี้ต่างหากที่มีความสำคัญ
ไม่ว่าจะยึดจำนวน ส.ส.อย่างพรรคเพื่อไทย ไม่ว่าจะยึดจำนวนคะแนนเสียงอย่างพรรคพลังประชารัฐ ในที่สุดแล้วก็หนีไม่พ้นว่าหลักการที่ประกาศจะมีใครเห็นด้วยหรือไม่ อย่างไร
การหนุนช่วยจากพรรคการเมืองอื่นจึงทรงความหมาย
เพราะพรรคเพื่อไทยมี 137 ส.ส. 7.4 ล้าน เพราะพรรคพลังประชารัฐมี 120 ส.ส. 7.9 ล้าน ต่างมีจุดเด่นคนละอย่าง คนละด้าน
จำเป็นต้องมีแนวร่วม จำเป็นต้องมีพันธมิตร