(เข้าใจตรงกันนะ) อย่าให้พูดเยอะ
ถ้าจะมีเรื่องใดที่ ทำให้ที่ประชุมทวิภาคีทั้งหลายหนักใจก็คงไม่พ้นคดีขี้สุนัขนี่แหละนะ
นึกแปลกใจอยู่ครามครัน ทำไมเวลาจะเรียกหมา ต้องเอ่ยว่า “สุนัข”
ราวกับคำว่าหมานั้นหยาบคาย แต่พอเวลาเรียก “แมว”ไม่ยักกะเรียกว่า “วิฬา” เรียกแมว เรียกเหมียวธรรมดา ก็ไม่เห็นมีใครมาว่าไม่สุภาพ
ทำไมทำมาคำว่า “หมา” จึงกลายเป็นคำที่ไม่สุภาพเท่า “สุนัข”
ยิ่งถ้าโมโหขึ้นมา คำว่า “หมา” จะยิ่งแรง เป็น “ไอ้หมา”
และยิ่งแรงกว่า ถ้ามีคำว่า “ไอ้สัตว์กะหมา” ซึ่งมักไม่ใช้ในหมา แต่ใช้กับคนนี่แหละ เจอบ่อยๆสำหรับคนรักหมาปานดวงใจ
คนข้างๆ บ้านเรียกลูกตัวเองว่า “ไอ้ห่า” แต่เรียกหมาว่า “ออเจ้า”
ค่ำเช้าเฝ้าแต่ทะนุถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูอย่างดี ส่วนลูกหลานปล่อยให้อดๆ อยากๆ เล่นเกมกดจนหัวโต
ส่วนหมานั้นเรียกด้วยมธุรสวาจา ลูกจ๊ะ ลูกจ๋า นอกจากให้ข้าว ให้น้ำ ให้อาหารเสริมบำรุงกำลัง บางครั้งยังพาออกกำลังกาย ที่ขาดไม่ได้ คือพาไปเดินเล่นและหาที่ให้ถ่ายอุจจาระปัสสาวะ
เป็นอันว่ารู้กัน คดีต่างๆ นานา บางที เขาเรียกว่า “คดีขี้หมา” บางครั้งขยายใช้คำเพิ่มเติมเป็น “คดีขี้หมูราขี้หมาแห้ง” คือนำเรื่องไม่เป็นเรื่องมาทะเลาะเบาะแว้ง บางครั้งบางครา ถึงกับฆ่าฟันกันก็มี
ถ้ามีพรรคการเมืองไหนเสนอนโยบาย
อย่าปล่อยให้ขี้หมากลายเป็นปัญหาของประชาคมโลก เชื่อได้เลยว่าชาวประชาต้องนิยมชมชื่น เพราะในเกือบทุกหมู่บ้าน นิติบุคคลมักจะต้องถูกฟ้องถูกร้องเรียน เรื่องไม่จัดการกับขี้หมาให้ เข้าที่เข้าทาง
ข้างๆ บ้านข้าพเจ้าก็เช่นกัน บางคราเห็นคนเดินจูงสุนัขกระหนุงกระหนิง
ในมือถือไม้เท้าไว้กันหมาตัวอื่นมารบกวนสุนัขของตัวเอง
บางคราเห็นในมือถือถุงพลาสติก ไว้… ฮั่นแน่เอาไว้ทำอะไร
ก็เอาไว้เก็บอุจจาระสุนัขของตัวเองที่เผลอเรี่ยราดบนที่สาธารณะ
แต่กระนั้นทำไมในบางบริเวณที่พอเหมาะ ก็ยังมีขี้หมา ซึ่งอย่าว่าต้องไปจับมือใครมาดมเลย
กล้องวงจรปิดเดี๋ยวนี้มีทั่ว ไม่ต้องจับขี้หมามาดมก็รู้ว่า ไอ้คุณสุนัขที่น่ารักของคุณท่านนั้นเองแหละที่ ถ่ายทำทิ้งไว้
แล้วจะไม่ให้โกรธได้ยังไง
แต่เพื่อนบ้านบางคนก็ไม่อยากพูดเยอะจึงเขียนไว้
ไม่ใช่ที่หมาขี้ ขีดเส้นใต้สองที
แล้ววงเล็บด้วย (เข้าใจตรงกันนะ)
จบด้วยวรรคทอง อย่าให้ต้องพูดเยอะ ขีดเส้นใต้กำกับอีกสองที
ยังไม่พอ ยังมีภาษามนุษย์ต่างดาว เตือนไว้ เผื่อว่าที่พาหมามา เป็นมนุษย์ต่างดาว
#$$%%###^(_+++#!!~
แล้วถ้าต้องพูดเยอะ คือเยอะยังไง
กระผมจินตนาการเลยเถิดไปดังนี้
กราบเรียนท่านผู้ปกครองสรรพสุนัขทั้งหลาย
ที่กระผมจะยื่นญัตติวันนี้ก็มีอยู่
ดังที่เรียนท่านประธานว่า วาระนี้อยากจะเอ่ยกล่าวถึง
สภาพภาวะเดรัจฉานที่ทุกท่านผูกพันกันมาแต่ชาติปางก่อน
ไม่ว่าจะเป็นสุนัขหรือวิฬา แปลว่าหมาหรือแมว นั่นแล
ความปรารถนาดีของท่านที่มีต่อสรรพสัตว์
ได้รบกวนวิถีชีวิตและความคิดความขวัญของครอบครัวข้าพเจ้า
ดังนั้นอย่าให้ต้องใช้ความรุนแรงเข้ากระทบกระเทือนกระทืบกันเลย
จึงเรียนมาเพื่อเศร้า
